✌پرطرفدار رمان مجبوری با من بمانی | آیدا رستمی کاربر رمان ٩٨

آیدا رستمی · 19/7/21

گذشته
اگر بین دو سرزمین جنگ رخ می‌داد، مردم ان سرزمین بیشترین ضرر را متحمل میشدن.

بوی مرگ همه‌ی کشور را گرفته بود!
مادرها با اشک و غم فرزندانشان را به سوی جنگ می‌فرستادند و منتظر می‌ماندند تا خبری از آنها باشد!
هر لحظه خطر در کمین آنها بود و دیگر روستا آرامش خاص خود را نداشت؛ مردم هر لحظه منتظر بودند صدای آژیر خطر به صدا در آید تا...

آیدا رستمی · 6/8/21

در قدیمی را می‌بنندد و دستش را به دیوار سیمانی که به خوبی صاف نشده بود و هنوز قسمت‌های تیزی داشت می‌گیرد و خیره زمین می‌شود.
حالا باید چکار کند؟
با دمپایی‌های آبی پلاستیکی که از پاهایش بزرگتر بودند به آن طرف می‌رود و کنار همان دیوار بر روی حیاطی که بعضی از موزائیک‌هایش ترک برده بود و شکسته بودند، سر می‌خورد.
چشمان سبز رنگش به این طرف...

آیدا رستمی · 7/8/21

***
خیره آیینه روبه‌رویش می‌شود؛ چادر سفیدی که مادر علی دوخته بود را پوشیده بود.
مهمانی ساده و خانوادگی بود.
یک هفته‌ای از روزی که فرهاد را رد کرده بود، می‌گذشت و حالا گوشه‌ای کنار علی نشسته بود تا عاقد خطبه را بخواند؛ نمی‌توانست با خودخواهی زندگی چند نفر را خراب کند.
از گوشه چشم خیره چشمان قهوه‌ای و صورت معمولی و مهربان علی می‌شود؛...

آیدا رستمی · 17/8/21

نگاه آخر فریدون و حرف‌هایش را هیچ‌گاه از یاد نمی‌برد، فریدون عاشقش بود و برخلاف برادرش، برای عشقش می‌جنگید.
نگاه قهوه‌ای غمگین ولی مصممش را حواله او می‌کند و رو برمی‌گرداند و نگاه‌ا‌ش خیره او که برخلاف برادرش هیکل پری داشت و با دستان مشت شده، از راه‌رو باریک و کوتاه خارج می‌شد، می‌شود.
روسری صورتی‌اش که موهای فرش را پوشانده بود را...

آیدا رستمی · 21/8/21

***
علی را با لباس‌های قهوه‌ای رنگ نزدیک به اتوبوس‌ها میابد و فرهاد را کنارش می‌بیند.
به طرفشان می‌رود و بعد سلامی، چادر را بیشتر بر روی صورتش می‌کشد و نیم نگاهی به فرهاد می‌اندازد.
لباس‌های قهوه‌ای به علی بیشتر می‌آمد.
لبخند کوتاهی به او می‌زند که با لبخند و پلک زدن، سعی می‌کند به او آرامش دهد؛ خم می‌شود تا بند پوتین‌های خاکی‌اش را...

آیدا رستمی · 27/8/21

پشت دیوار آجری که خراب شده بود می‌ایستند و او برای اولین بار در چشمان زیور خیره می‌شود؛ باورش نمی‌شد زنی که در جشن‌ و عزا، بر روی سکویی محکم و استوار سخنرانی می‌کرد، حالا بر روی پیشانی‌اش و زیر چشمانش چروک افتاده بود.
خیره چشمان قهوه‌ای به خون نشسته‌اش، حرف‌هایی از او می‌شنود که هیچ‌گاه تصور نمی‌کرد زنی بااصالت و آبرویی همچون او، چنین...

آیدا رستمی · 5/10/21

***

درحالی که چشمان سبز رنگش می‌لرزیدند و اشک‌هایش جلوی چشمانش را گرفته بودند، پشت سر او که سوار مینی‌بـ*ـو*س می‌شود، آب می‌ریزد.
علی لبخند غمگینی برای اشک‌های پی‌درپی او می‌زند؛ وقتی دلیل اصلی فرهادی که نه جنگ دیده بود، نه تفنگ را شنیده بود، از خود می‌پرسد:
- آیا جدا کردن فاطمه از فرهاد کار درستی بود؟
هم رزم‌هایش پشت سر هم شعر...

آیدا رستمی · 13/10/21

بعضی خانم‌های جوانی که به تازگی به پایگاه می‌آمدند، با دیدن قطعه‌های بدن میان لباس‌ها از ترس جیغ می‌زدند و بعد از آن غش می‌کردند؛ خود او هم روزهای اول با دیدن آنها نمی‌توانست تحمل کند و کم می‌آورد که با گذشت زمان، دیگر عادت کرده بود.
آن روز اصلا حالش خوب نبود و می‌خواست بی‌توجه نسبت به آنها، لباس‌ را پهن کند که با شنیدن صدای گریه‌های...

آیدا رستمی · 17/10/21

صدای غمگینش در اتاق می‌پیچد:
- الهی فاطمه برات بمیره، بگو چی شده؟
چشمان سرخش خیره گل‌های قالی کوچکی که قسمتی از فضای اتاق را گرفته بود، شده بود و چیزی نمی‌گفت.
چین میان ابرو‌هایش و دستان مشت شده‌‌ای که تنها یک حلقه ساده به آن زینت بخشیده بود و محکم پارچه مشکی‌ مانتویش را گرفته بودند، خبر از خشم و عصبانیت درونش را می‌داد.
-ممکن از...

آیدا رستمی · 24/10/21

با صدای اذان که درمیان چادرهای قهوه‌ای رنگ می‌پیچد او را بیدار می‌کند؛ می‌نشیند و دستی به صورتش می کشد و نگاهی به بیرون از چادر می‌اندازد که همرزم‌هایش را می‌بیند که با هم به طرف تانکرهای آب می‌رفتند.
می‌چرخد تا محمد را بیدار کند اما جای خالی‌اش تنها غم و خشم در دل و چشمانش می‌کارد؛ دستی به چشمان قهوه‌ای دردناکش می‌کشد و با...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

از این رمان خوشتون میاد؟

آره

نه

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین