متـوسـط خمود | ~ریحانه رادفر~ کاربر انجمن رمان ۹۸

~ریحانه رادفر~ · 26/9/21

«بسم الله الرحمن الرحیم»
دلنوشته: خمود
دلنویس: ~ریحانه رادفر~ کاربر انجمن رمان 98
ژانر: تراژدی
سطح: متوسط
مقدمه:
تبری شده‌ بودند، برای درختی که سال‌هاست خشکیده است!
کوشش‌های مردانه‌ام برای این نبردِ هویتی، کفایت نکرد.
در خفقان فریاد زدم که نر بودن را دوست ندارم حتی اگر مردانگی به این باشد؛ تعذی جانم را روا می‌دیدند و هروانه‌های شلاق سخنان و هنجارشان را به فواد متنفذ زنانه‌ام، می‌کوبیدند.
مگر می‌توانستند حق زندگی انسان را توده‌ای دیگر تعیین کند؟ پس تسکین خاطر این بنده‌ی ستم دیده چه می‌شد؟!
رمیدگی‌ام را در گلوله‌ی داغ چشمانم جا می‌کردم و قصد نابودی قاعده‌ی درونی‌شان را داشتم؛ دریغ از این که حالم دگرگون‌تر می‌شد.
#خمود
#ریحانه‌رادفر

khamood-Roman98.comf18cf0393a5cbe3ac8aec39fcff17758.jpg

~ریحانه رادفر~ · 26/9/21

برای ضیاء دعاهایم، فروغ می‌طلبیدم تا شاید خدای لایتناهی نظری بر گلِ پژمرده‌ی مردانه‌ام در دل زنانگی بی‌اندازد تا شیره‌ی رویاهایم توسط دشنام‌های این اهالی مکیده نشود. شیدای اندرونی بودم کز تیمار بانوان سرشار کشته و منِ مَرد، باید تماشا می‌کردم؛ حتی بیچارگی‌شان را!
*لایتناهی: بدون پایان، بی‌نهایت
*دشنام: ناسزا
*شیدا: آشفته، شیفته
*تیمار: پرستاری، مراقبت کردن
#خمود
#ریحانه‌رادفر

~ریحانه رادفر~ · 26/9/21

چه کسی می‌دانست مخبط همین حس چادر به کمری هستم که درونم را شرحه‌شرحه دریده است.
دهان باز کردم تا بنالم از تعلق ذهنم به قلب سرمستم، از گیسوان شاهقم، از چشمان آغشته به مردانه زن بودن!
تقاص فهم را پس دادم.
تفهیم نشدم، مشتی که بر دهانم کوبیده شد، قلبم را از بلندی زنانگی بر کفِ مردانگی سرازیر کرد.
*مخبط: تباه شده
*شرحه: قطعه قطعه
*شاهق: بلند
#خمود
#ریحانه‌رادفر

~ریحانه رادفر~ · 26/9/21

جاه‌طلبی خوانده شدن افکارم را قتل قلبم می‌دانستم.
سرخوشی را از سرم پرانده، خون بُر را بر گیسوانم نهادند و چشمانم را با اشک‌ مردانه تر کردند!
جرم این باربرنهادن را منِ بی‌باک به جان خریدم و حتی آهی نکشیدم.
دختری در کنج دلم جان باخت و پسری در ظاهرم شکست.
زیستن میت را هر روز، با جان و دل غنچه می‌زنم و بر عدالت مرده‌ی بدلم، سجده می‌کنم.
*باربر نهادن: کنایه از تحمیل فشار
*میت: مرده
#خمود
#ریحانه‌رادفر

~ریحانه رادفر~ · 26/9/21

گاه با همه‌ی توانم، گام‌هایی بلند برمی‌داشتم و تضرع‌های آغشته‌ به حرمان را، از چشمانم بیرون می‌ریختم!
گویی امروز، همان روزی‌ست که قیامت نام دارد؛ روزی که بندگان نیک‌ را، پاداشی والا و بندگان مبتلع به ناپاکی را، به آتش...

~ریحانه رادفر~ · 26/9/21

خانه‌ی ابتهاجم را می‌ربایند و ابتهال، جای‌گزین می‌کنند!
ابذاء‌های این شهر، مانع دفاع‌های منطقِ مغزم می‌گردد؛ قلبم در دهان می‌کوبد و دود آرزوهایم، غباری می‌شود و می‌نشیند روی شاهرگم.
گویی طوفانی...

~ریحانه رادفر~ · 26/9/21

چشمه‌ی شورِ دیدگانم، خشک شده و صدای خفگی‌ام، در گوشِ تمامی ساکنان شهر، نجوا می‌شود؛ خانه‌ی طوفان زده‌ام را، آتشی ز تباهی‌های زمانه در برگرفته است و با سوختنش، چیزی درونم را به ویرانه می‌کشد.
این...

~ریحانه رادفر~ · 26/9/21

سوراخ شدن لایه‌ی ازون، برهانی‌ است.
بسان فروسرخ، نوری به طعم آب‌نبات‌های بنفش، گسیل می‌کنی؛ هم‌چون آینه، باز تابش می‌کنم و محکم جانت را در حصار آگرینم، به قفس می‌اندازم.
*برهان: دلیل
[COLOR=rgb(150, 150...

~ریحانه رادفر~ · 26/9/21

هیس!
صدای اجحاف را می‌شنوی؟ مگر آنان نیز انسان نیستند؟ انسان‌هایی که خوی حیوانی به خود گرفته‌اند و هر دم، صعوبت این آفاق را دوچندان می‌کنند.
هنوز هم انسان‌ها زنده‌اند؛...

~ریحانه رادفر~ · 26/9/21

نورِ گسیل شده از بودنت، هر چند هم که برای چشمانم رنج آور باشد، چشم از آن‌ها بر نمی‌دارم و مشتاق‌تر از منور‌های چشم پر کن، دیدگانم را بر تو می‌دوزم.
#خمود
#ریحانه‌رادفر

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کپیست انجمن رمان ۹۸

کپیست انجمن رمان ۹۸

کپیست انجمن رمان ۹۸

کپیست انجمن رمان ۹۸

کپیست انجمن رمان ۹۸

کپیست انجمن رمان ۹۸

کپیست انجمن رمان ۹۸

کپیست انجمن رمان ۹۸

کپیست انجمن رمان ۹۸

کپیست انجمن رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین