رمان به فاصله یک رویا | M£R کاربر انجمن رمان ۹۸

Amerətāt · 3/7/21

دستگیره طلایی‌رنگ در کافه را چرخاندم. با باز شدن در و برخوردش با زنگوله‌های آویزان سقفی، صدای جلینگ‌جلینگشان بلند شد. فضای کافه بسیار وسیع بود و تا چشم کار می‌کرد، میز و صندلی‌های مشکی‌رنگ که اغلب هم دونفره بودند، قرار داده شده بودند. دیوار‌هایش پر از طرح‌های زیبای طلایی روی دیوار مشکی بود. روی هر میز هم یک فانوس استیل طلایی‌رنگ...

Amerətāt · 3/7/21

ابروهایم را از هم فاصله دادم. حرف‌هایش انگار نقطه‌ی اشتراکی با من داشت و آن نقطه‌ی اشتراک، ناخواسته اعتمادی را پیوند می‌زد.
- من هرکاری می‌کنم که پای مهرزاد از زندگی نیلوفر بیرون کشیده بشه.
چنگال را روی بشقاب سفیدرنگ گذاشت.
- مهرزاد یه عوضی به‌تمام‌معناست. اون عکسایی که برات فرستادم فقط یه گوشه از کثافت‌کاریاشه؛ منتها اون‌قدر بازیگر...

Amerətāt · 5/7/21

ابروهای مشکی کشیده‌اش را درهم فرو برد و اخم تصنعی تحویلم داد. انگار این کنجکاوی به مذاقش خوش نیامده بود.
- باز که گفتی شما. خیلی سخته من رو به اسم کوچیک صدا بزنی؟
گوشه‌ی بالای ابرویش را با نوک ناخن‌هایش خاراند و ادامه داد:
- من از معامله کردن لـ*ـذت می‌برم؛ یعنی باید دراِزای چیزی که می‌گم یه چیزی گیرم بیاد. پس تا وقتی نگی از کجا و چطور...

Amerətāt · 5/7/21

***
یک هفته‌ای بود که در شرکت مشغول شده بودم. ساعت هشت صبح تا شش بعد از ظهر در شرکت چای و قهوه دست کارمندان می‌دادم و از ساعت هفت تا نیمه‌های شب را هم در بوتیک سر می‌کردم. کار کردن زیاد و بی‌خوابی‌ها، هم ضعیف‌ترم کرده بود و هم عصبی‌تر.
شرکت فضای رسمی و شکیلی داشت. لباس‌های فرم یکدست، خدم و حشم فراوان، اتاق‌های زیبا و بزرگ و تمام...

Amerətāt · 5/7/21

در این یک هفته پرخاشی از مهرزاد ندیده بودم؛ یعنی کلاً خوش‌برخورد بود؛ علی‌الخصوص با کارمندهای خانم. با من هم برخورد آن‌چنانی نداشت. به‌جز چند باری که برای اتاقش سرویس می‌بردم و زحمت نیم‌نگاهی را هم به خودش نمی‌داد. البته که یک روز در میان به شرکت سر می‌زد.
- نکنه من رو نمی‌خوای؟ ها نیلو؟ نکنه پای کس دیگه‌ای وسطه؟
مانلی پوزخندی زد و...

Amerətāt · 5/7/21

پاهایم که سست شد فهمیدم به پاساژ نزدیک شده‌ام. انگار یک هاله‌ از مه روی چشم‌هایم نشسته بود. اطراف پاساژ مملو از جمعیت بود و مردمی که حلقه‌وار ایستاده بودند. به‌خاطر حضور جمعیت خیابان کنار هم، ترافیک شده بود و صدای بوق ماشین‌ها روانم را افسارگسیخته‌تر می‌کرد. یکی‌یکی جمعیت را کنار می‌زدم و جلو‌تر می‌رفتم. هنوز ذکر یا رب روی لـ*ـب‌هایم...

Amerətāt · 7/7/21

نفس عمیقی کشیدم و سر جای قبلم نشستم. حالا قلبم آرام‌تر شده بود و این برای من مسجل می‌کرد که جسم و روح پیوند خورده‌اند. قلب، تکه‌ی جامانده‌ی روح بود که در جسم سردم به یاد عشق‌ها و نفرت‌ها بی‌درنگ می‌تپید و این می‌شد که در عشق و تنفر نیمی از روحم، در واقع از خود واقعیم را از کف می‌دادم. حلول یک خطر یادآوری می‌کرد که چقدر نیمه‌ی روحم...

Amerətāt · 9/7/21

پله‌ها را تندتند طی کردم و خودم را به سالن انتظار رساندم. ساعت یازده شب بود و بیمارستان همچنان مملو از جمعیت بود. سرم را چرخاندم که مانلی را پیدا کنم. پنج ردیف صندلی‌های فلزی یکدست، روبه‌ ال‌ای‌دی که روی دیوار جاساز شده بود، قرار داشت. در بین همهمه‌های ناشی از شلوغی اورژانس، صدای گوینده‌ی فوتبال هم جولان می‌داد.
روی صندلی گوشه‌ی ردیف...

Amerətāt · 11/7/21

با رفتن سینا، مانلی هم از روی صندلی بلند شد. لیوان یک‌‌بارمصرف پلاستیکی را در حصار مشتش فشرد.
- فقط به‌خاطر اینکه دوستت بود چیزی نگفتما؛ وگرنه با همین دستام چشماش رو از کاسه در میاوردم.
با لبخند حرصی روی لـ*ـب‌هایش، لیوان مچاله‌شده را به سـ*ـینه‌ام کوبید.
- فردا می‌بینمت آقای سبحان.
سمت درب خروجی بیمارستان پا تند کرد. مرموز، زودرنج، احساسی،...

Amerətāt · 19/7/21

در آینه‌ی مقابل، چشم‌هایم پف‌کرده به نظر می‌آمد. آرام شروع به مالاندنشان کردم.
- یه جای خواب و کار، اون هم به لطف تو. اگه نبودی احتمالاً کارتن‌خواب می‌شدم.
می‌خواستم گله‌گی را ادامه بدهم که یادم افتاد پیکان گله‌ها تنها شخص خودم را هدف گرفته؛ یعنی وقتی مقصر را خودت می‌بینی زبانت بند می‌آید. ندایی ذهن و زبانت را قفل می‌کند و مدام برایت...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین