رمان به فاصله یک رویا | M£R کاربر انجمن رمان ۹۸

Amerətāt · 15/6/21

صدای زنانه‌ی لهجه‌دار آشنایی که نسبتمان را با قبر از بنیامین جویا شده بود، باعث شد گوش‌هایم را تیز کنم. بنیامین با ولوم پایین‌تری سعی کرد جواب زن را بدهد:
- بله پسرشونه.
ذهنم دوباره به کندوکاو افتاده بود. این صدا چقدر آشنا بود و این سنگ قبر پس از سال‌ها نبود من، چقدر تمیز!
با قرارگیری دست‌هایی رو کمرم و صدایی نیمه‌جان که روی سین سبحان...

Amerətāt · 15/6/21

لبخندی زدم و شکری زیر لـ*ـب زمزمه کردم و چقدر این حرف زدن و ملاقات دوباره سبکم کرده بود! دست‌های‌ چروک‌خورده‌اش را روی دستم گذاشت و با چهره‌ی تبسم‌بارش گفت:
- ننو ماشاءالله نوم خدا ور جونت مردی شدی برای خودت. تهرون زن و زندگی دست‌وپا کردی؟ وَخدا خیلی دنبالت گشتم. یکی می‌گفت دور از جونت مُرده. یکی می‌گفت تهران یه خانواده قبولش کردن. یکی...

Amerətāt · 17/6/21

محتاج یک تکان درست‌حسابی تا از تیرگی‌هایی که خودم را در سلولش حبس کرده بودم، نجات بدهم. در این سلول، صبح امید به خورد خودم می‌دادم و شب یأس را به ریه‌ام می‌فرستادم. ظلم سرنوشت من را در میانه‌ی طوفان رها کرد و من هم بدون ذره‌ای تلاش، بیچارگی را پیش گرفتم. ساده‌ترین راه را انتخاب کردم؛ چون آن‌قدر که باید جسارت جنگیدن نداشتم.
- داش حمید،...

Amerətāt · 17/6/21

مسجد را در همان جای قبلی برآورده بودند؛ اما بزرگ‌تر. چند ستون بلند گچ‌کاری‌شده هم در میانه‌ها بود تا استحکام بخش سازه‌ شود. پرده‌ی طرح ترمه‌ی سبزرنگی حایل میان جمعیت زنان و مردان شده بود و خاله و سمیرا و حنانه را از ما فاصله می‌داد.
نماز که تمام شد، از کنار بنیامین و حمید به پهلوی طلبه‌ای که پیش‌نماز بود، تغییر مکان دادم. ماجرا را باز...

Amerətāt · 17/6/21

***
دستم را با تکه پارچه‌ی قرمزرنگ کهنه‌ تمیز کردم و چند قدم عقب رفتم تا نمای چهارطاقی را که زده بودم، بهتر ببینم. طرح‌ اسلیمی آبی‌رنگ که روی سقف سایه‌بان کار کرده بودم با آسمان درهم آمیخته بود. حالا فضایش درست مانند یک عبادتگاه شده بود. هنوز هم برایم باورکردنی نبود که به خواست آن‌ها تا به اینجا آمده و پس از چند سال دوری از معماری...

Amerətāt · 17/6/21

بدون برگشتن و نگاه کردن به او داد زدم:
- خب که چی؟
- من هم یه حال عجیب و غریبی دارم. یه حس جدید از نفس کشیدن می‌گیرم. من... من همین شش-هفت روزه یه چیزایی دیدم که تو تهران گم کرده بودم. از حُجب و حیایی که تو چشمش دیدم، از منش و مهمون‌نوازیش. این‌قدر خوب و بی‌نقصه که نمی‌تونم تحمل کنم. امیرعلی، منِ خاک‌برسر عاشق شدم.
متحیر سمتش برگشتم...

Amerətāt · 18/6/21

حالا بیشتر مطمئن می‌شدم که نامزدی در کار نبود و نیلوفر و نورا به قول همان روحانی، بشارتی از سمت خداوند برای روزگار آتی من هستند.
به خانه‌ی خاله برگشتیم و حرف‌ها و شرایط بنیامین را بازگو کردم. خاله‌فاطو مقابل‌ من و بنیامین نشسته بود. حمید و حنانه را هم به‌اصطلاح دنبال نخودسیاه فرستاده بودند تا کنجکاوی نکنند.
- سمیرام خاطرخواه زیاد...

Amerətāt · 18/6/21

#فیلن خداحافظ

سرش را تکان داد و ادامه داد:
- یعنی سبحان. اومده بودم معنویت و عشق رو تجربه کردم. نمی‌خوام از دستش بدم. من هیچ وقت نماز نخوندم؛ ولی اولین رکعتی که تو مسجد همین روستا خوندم مجذوبم کرد. تو این روستا هم بالاخره کار و خونه واسه یه جوون جور می‌شه.
خاله از...

Amerətāt · 19/6/21

#نظرسنجی کمک شما را می‌طلبد
بنیامین باز هم از دریچه‌ی بیضی شکل هواپیما نگاهش را به آسمان که کاملاً تاریک شده بود فراری داد.
- هنوزم فکر می‌کنی آسمون ترسناکه؟
سرش را برگرداند و هدفون مشکی رنگ را از دور گوشش کنار زد. انگار که هیچ چیز پخش نمی‌شد.
- یه چیزی...

Amerətāt · 19/6/21

***
دکتر آخرین قسمت گچ را هم برش داد و از روی صندلی بلند شد. دست راستم از خواب زمستانی بلند شده بود؛ اما هنوز خشک و بی‌حرکت بود. بنیامین کمک کرد تا آستین پیراهن کتان کرمی رنگ را روی دستم بکشم. قرار بود بعد از باز شدن گچ دوباره به دیدن نیلوفر بروم و حرف‌های مانده را بازگو کنم. بنیامین بدون ملاحظه از اینکه دکتر هنوز کنار ماست شروع به...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین