رمان به فاصله یک رویا | M£R کاربر انجمن رمان ۹۸

Amerətāt · 19/6/21

شدت غضبم به حدی شده بود که عقلم کار نمی‌کرد. به خودم قول داده بودم دیگر عصبانی نشوم؛ اما این خانم نسبتاً نامحترم موفق شده بود کاری کند که به بدترین شکل ممکن از کوره در بروم.
سمت در رفت که از اتاق بیرون برود؛ اما من هم حرف‌هایی برای گفتن داشتم. آدمی هم نبودم که وقتی عصبی می‌شوم، ملاحظه مکان و زمان و شرایط را بکنم. غضبم را تنها فریاد...

Amerətāt · 22/6/21

قبل از اینکه دستگیره را بکشد و به بیرون فرار کند، با پایم به تکه باند روی سرامیک‌های خال‌خالی سفیدرنگ ضربه‌ای زدم و بدون نگاه کردن به چشم‌هایش با لحن سردی گفتم:
- راستی شما نگران آرامش نیلوفرین یا پولش؟
حرصی نفسش را بیرون داد و در را باز کرد. مطمئناً یک جای کار می‌لنگید که بعد از باخبر شدن از اولین نزدیکی به نیلوفر، این‌طور عصبانی شده...

Amerətāt · 23/6/21

سلامی کرد و سمت کت‌هایی که انتهای مغازه چیده شده بود رفت. متعجبانه به بنیامین خیره شدم.
- تو این اطلاعات رو از کجا گیر آوردی؟
لبخند خبیثانه‌ای زد و موهایش را صاف کرد.
- من رو دست‌کم نگیر. از همون کارکنای بیمارست.‌..
کلمه‌ی آخرش را کامل تلفظ نکرده بود که صدای پیرمرد بلند شد. از روی صندلی بلند شدم و سمتش رفتم. تنها بود و برای خرید...

Amerətāt · 25/6/21

با دیدن اسم سبحان دندان‌هایم را به هم سائیدم. این که چه کسی به جای امیرعلی سبحان خطابم می‌کند، یا اصلاً از کجا راجع به من و نیلوفر می‌داند، تعجب‌برانگیز بود. شروع به گرفتن شماره‌ای که پیام داده بود، کردم؛ اما هر دفعه با اعلان در دسترس نبودن مواجه می‌شدم تا اینکه دوباره موبایل به خود لرزید.
- به‌زودی با هم ملاقات می‌کنیم. نمی‌خواد برای...

Amerətāt · 25/6/21

کنترل تلویزیون را گرفتم و روی مبل تک‌نفره نشستم.
- وُعِه! عجب خوش‌اشتهاییه این آقامهری! ديگه کم مونده بیاد از من هم...
چشم‌غره‌ای رفتم که باعث شد بقیه جمله‌اش را قورت بدهد. احساس می‌کردم دمای اطراف بالاتر رفته بود. پیراهنم را که فقط حکم یک مزاحم را داشت، کنار دستم انداختم.
بنیامین که به اطلاعات دست‌وپا‌شکسته‌ی تصاویر قناعت نکرده بود،...

Amerətāt · 26/6/21

***
آخرین تلاشم را هم کردم و بعد از آمار گرفتن از بیمارستان، یک روز که با مهرناز مواجه نشوم سمت بیمارستان رفتم. یعنی خدا را شکر یک روز کاری یافته بودم که مهرناز مرخصی گرفته بود؛ چون بی‌شک حضور او مثل یک حفاظ خاردار دور نیلوفر بود.
با نیلوفر هم که حرف زدم قرار شد در کافه کوچکی که در حیاط بیمارستان قرار داشت، چند دقیقه‌ای حرف‌های هم را...

Amerətāt · 26/6/21

- الان هم واقعاً خوشحال شدم که دوباره سلامتیتون رو به دست آوردین. وظیفه‌ی ما هم همین بوده و باز هم من رو ببخشین اگه برخورد درستی نداشتم. یه‌کم نامزدم حساسه و البته من هم حال روحی درستی نداشتم.
روی گونه‌هایش سرخ شد و نیمچه لبخندی تحویلم داد. باز هم تأکيد به وجود یک مرد حساس، یعنی دیگر حق مزاحمت نداشتم. یعنی این حرف‌ها و این وقت ملاقات،...

Amerətāt · 27/6/21

کائنات تنها راست‌گویان همیشگی روی زمین هستند؛ اما صد حیف که نه می‌شود صدایشان را شنید و نه اشاراتشان را فهمید!
بنیامین سمت محضر محل برگزاری مراسم پدرش رفت و من هم سراغ کار همیشگی‌ام رفتم. قرار بود بنیامین با پدرش راجع به سمیرا و اینکه قصد رفتن از تهران را کرده، صحبت کند. به‌قول خودش می‌خواست پدرش را در منگنه بگذارد. با رفتن بنیامین از...

Amerətāt · 2/7/21

گاهی چنان در دریای پرتلاطم موسیقی غرق می‌شدم که از یاد می‌بردم چه می‌کنم؛ ولی این‌بار انگار موسیقی برای تراژدی پیش رویم چاشنی شده بود و مرا در هوشیارترین حالت ممکن نگه می‌داشت؛ طوری‌که هیچ جزئیاتی از چشمانم دور نماند و چقدر مانتوی بادنجانی‌رنگ به نیلوفر می‌آمد؛ اما حیف که همرنگ کت مهرزاد بود!
به حال مهرزاد غبطه می‌خوردم. چقدر خوش‌شانس...

Amerətāt · 3/7/21

زندگی انگار دختری با موهای بلند بود که صبح‌به‌صبح مادر سرنوشت، گیس‌هایش را به مشکلات می‌بافت. آخر کار هم گره کوری می‌زد که مطمئن شود دختر تیره‌بختش تا ابد ور دلش می‌ماند.
- تا قضیه‌ی سمیرا رو گفتم و رفتن از تهران، زن‌بابا‌خانوم از خوشحالی نزدیک بود سکته کنه. حتماً که از خداشه یه مزاحم مثل من دور شه تا بی‌دردسر کنار هم خوش و خرم زندگی...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین