اشعار فاضل نظری

*KhatKhati* · 20/3/22

بعد از این بگذار قلب بیقراری بشکند
گل نمی روید.چه غم گر شاخساری بشکند

باید این آیینه را برق نگاهی می شکست
پیش از آن ساعت که از بار غباری بشکند

گر بخواهم گل بروید بعد از این از سـ*ـینه ام
صبر باید کرد تا سنگ مزاری بشکند

شانه هایم تاب زلفت را ندارد پس مخواه
تخته سنگی زیر پای آبشاری بشکند

کاروان غنچه های سرخ روزی می رسد
قیمت لبهای سرخت روزگاری بشکند

*KhatKhati* · 20/3/22

ای صورت پهلو به تبدل زده! ای رنگ
من با تو به دل یکدله کردن، تو به نیرنگ

گر شور به دریا زدنت نیست از این پس
بیهوده نکوبم سر سودازده بر سنگ

با من سر پیمانت اگر نیست نیایم
چون سایه به دنبال تو فرسنگ به فرسنگ

من رستم و سهراب تو! این جنگ چه جنگی است
گر زخم زنم حسرت و گر زخم خورم ننگ

یک روز دو دلباخته بودیم من و تو!
اکنون تو ز من دلزدهای! من ز تو دلتنگ

*KhatKhati* · 20/3/22

از صلح میگویند یا از جنگ میخوانند؟!
دیوانهها آواز بیآهنگ میخوانند

گاهی قناریها اگر در باغ هم باشند
مانند مرغان قفس دلتنگ میخوانند

کنج قفس میمیرم و این خلق بازرگان
چون قصهها مرگ مرا نیرنگ میدانند

سنگم به بدنامی زنند اکنون ولی روزی
نام مرا با اشک روی سنگ میخوانند

این ماهی افتاده در تنگ تماشا را
پس کی به آن دریای آبیرنگ میخوانند

***

از باغ میبرند چراغانیات کنند
تا کاج جشنهای زمستانیات کنند

پوشاندهاند «صبح» تو را «ابرهای تار»
تنها به این بهانه که بارانیات کنند

یوسف! به این رها شدن از چاه دل مبند
این بار میبرند که زندانیات کنند

ای گل گمان مکن به شب جشن میروی
شاید به خاک مردهای ارزانیات کنند

یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست
از نقطهای بترس که شیطانیات کنند

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانهای است که قربانیات کنند

*KhatKhati* · 20/3/22

کبریای توبه را بشکن پشیمانی بس است
از جواهرخانه خالی نگهبانی بس است

ترس جای عشق جولان داد و شک جای یقین
آبروداری کن ای زاهد مسلمانی بس است

خلق دلسنگاند و من آیینه با خود میبرم
بشکنیدم دوستان دشنام پنهانی بس است

یوسف از تعبیر خواب مصریان دلسرد شد
هفتصد سال است میبارد! فراوانی بس است

نسل پشت نسل تنها امتحان پس میدهیم
دیگر انسانی نخواهد بود قربانی بس است

بر سر خوان تو تنها کفر نعمت میکنیم
سفرهات را جمع کن ای عشق مهمانی بس است!

*KhatKhati* · 20/3/22

از شوکت فرمانرواییها سرم خالی است
من پادشاه کشتگانم، کشورم خالی است

چابکسواری، نامهای خونین به دستم داد
با او چه باید گفت وقتی لشگرم خالی است

خونگریههای امپراتوری پشیمانم
در آستین ترس، جای خنجرم خالی است

مکر ولیعهدان و نیرنگ وزیران کو؟
تا چند از زهر ندیمان ساغرم خالی است؟

ای کاش سنگی در کنار سنگها بودم
آوخ که من کوهم ولی دور و برم خالی است

فرمانروایی خانه بر دوشم، محبت کن
ای مرگ! تابوتی که با خود میبرم خالی است

*KhatKhati* · 20/3/22

راحت بخواب ای شهر! آن دیوانه مرده است
در پیله ابریشمش پروانه مرده است

در تُنگ، دیگر شور دریا غوطهور نیست
آن ماهی دلتنگ، خوشبختانه مرده است

یک عمر زیر پا لگد کردند او را
اکنون که میگیرند روی شانه، مرده است

گنجشکها! از شانههایم برنخیزید
روزی درختی زیر این ویرانه مرده است
دیگر نخواهد شد کسی مهمان آتش
آن شمع را خاموش کن! پروانه مرده است

***

هيچ كس نيست به جز آينه صادق با من
نيست در آينه آن عاشق سابق با من

سهم پيمانه ديوانه و فرزانه يكي ست
بگذر از مسئله ي عاقل و عاشق با من

دشمنان تشنه ي خون من و من تشنه مرگ
زهر شيرين من! اي يار منافق با من!

تا كنون هيچ نسيمي نوزيده ست به لطف
بعد از اين هم نوزد باد موافق با من

باش تا با نظر بخت مطابق باشم
گرچه يك عمر نبوده ست مطابق با من

*KhatKhati* · 20/3/22

دیگر بهار در سبد روزگار نیست
دیگر "قرار" نیست نه! دیگر قرار نیست

شادم که زود میگذرد شادی ام ولی
غم میخورم که هیچ غمی ماندگار نیست

از یاد رفت غرش شیران بی قرار
آهوی چشم ها تو در بیشه زار نیست

بگذار در غبار فراموشمان کنند!
این سـ*ـینه را تحمل سنگ مزار نیست

اقرار عشق راه به انکار میبرد
این کفر جز عبادت پروردگار نیست

*KhatKhati* · 20/3/22

عقل بیهوده سر طرح معما دارد
بازی عشق مگر شاید و اما دارد؟

با نسیم سحری دشت پر از لاله شکفت
سر سربسته چرا این همه رسوا دارد

در خیال امدی و آینه قلب شکست
آینه تازه از امروز تماشا دارد

بس که دلتنگم اگر گریه کنم می گویند:
قطره ای قصد نشان دادن دریا دارد

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده ست
چه سرانجام خوشی گردش دنیا دارد

عشق رازی ست که تنها به خدا باید گفت
چه سخن ها که خدا با من تنها دارد

*KhatKhati* · 20/3/22

به دريا ميزنم شايد به سوي ساحلي ديگر
مگر اسان نمايد مشكلم مشكلي ديگر

من از ان روز كه دل بستم به چشمان تو ديدم
كه چشمان تو مي افتد به دنبال دلي ديگر

به هركس دل ببندم بعد از اين خود نيز ميدانم
به جز اندوه دل كندن ندارد حاصلي ديگر

من از اغاز در خاكم نمي از عشق ميبينم
مرا ميساختند اي كاش از اب وگلي ديگر

طوافم لحظه ديدار چشمان تو باطل شد
من اما همچنان در فكر دور باطلي ديگر

به دنبال كسي جامانده از پرواز گردم
مگر بيدار سازد غافلي را غافلي ديگر

*KhatKhati* · 20/3/22

ز سخن چینان شنیدم آشنایت نیستم
خاطراتت را بیاور تا بگویم کیستم

سیلی هم صحبتی از موج خوردن سخت نیست
صخره ام هر قدر بی مهری کنی می ایستم

تا نگویی اشک های شمع ازکم طاقتی است
در خودم آتش به پا کردم ولی نگریستم

چون شکست آینه، حیرت صد برابر می شود
بی سبب خود را شکستم تا بیننم کیستم

زندگی در برزخ وصل و جدایی ساده نیست
کاش قدری پیش از این یا بعد از آن می زیستم

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین