اشعار فاضل نظری

*KhatKhati* · 22/3/22

نشسته سایهای از آفتاب بر رویاش
به روی شانهی طوفان رهاست گیسویاش

ز دوردست سواران دوباره میآیند
که بگذرند به اسبان ِ خویش از رویاش

کجاست یوسف ِ مجروح ِ پیرهنچاکام؟
که باد از دل ِ صحرا میآورد بویاش

کسی بزرگتر از امتحان ِ ابراهیم
کسی چونآن که به مذبح برید چاقوی اش

نشسته است کنارش کسی که میگِرید
کسی که دست گرفته به روی پهلویاش

هزار مرتبه پرسیدهام ز خود او کیست
که این غریب نهادهاست سر به زانویاش

کسی در آن طرف ِ دشتها نه معلوم است
کجای حادثه افتاده است بازویاش

کسی که با لـ*ـب ِ خشک و ترکترک شدهاش
نشسته تیر به زیر ِ کمان ِ ابرویاش

کسی است وارث ِ این دردها که چون کوه است
عجب که کوه ز ماتم سپید شد مویاش

عجب که کوه شده چون نسیم سرگردان
که عشق میکِشد از هر طرف به هر سویاش

طلوع می کند اکنون به روی نیزه سری
به روی شانهی طوفان رهاست گیسویاش ..

*KhatKhati* · 22/3/22

ناگزیر از سفرم ، بی سر و سامان چون باد
به گرفتار رهایی نتوان گفت آزاد

کوچ تا چند ، مگر میشود از خویش گریخت
بال ، تنها غم غربت به پرستو ها داد

اینکه مردم نشناسند تو را غربت نیست
غربت آن است که یاران ببرندت از یاد

عاشقی چیست ، به جز شادی و مهر و غم و قهر
نه من از قهر تو غمگین ، نه تو از مهرم شاد

چشم ، بیهوده به آئینه شدن دوخته ای
اشک آن روز که آیینه شد از چشم افتاد ..
***
من آسمان ِ پر از ابرهـــای دلگیرم
اگر تو دلخوری از من ... من از خودم سیرم

من آن طبیب ِ زمین گیر زار و بیمارم
که هرچه زهر به خود میدهم نمــیمیرم

من و تو آتش و اشکیم در دل یک شمع
به سرنوشت تو وابسته است تقدیرم

به دام زلف بلندت دچـــار و سردرگم
مرا جدا مکن از حلقه های زنجیرم

درخت سوخته ای در کنار رودم من
اگر تو دلخوری از من ؛ من از خودم سیرم ..

*KhatKhati* · 22/3/22

ما را کبوترانه وفادار کرده است
آزاد کرده است و گرفتار کرده است

بامت بلند باد که دلتنگیت مرا
از هرچه هست غیر تو ، بیزار کرده است

خوشبخت آن دلی که گـ ـناه ِ نکرده را
در پیشگاه ِ لطف تو اقرار کرده است

تنها گـ ـناه ما طمع بخشش تو بود
ما را کرامت تو گنهکار کرده است

چون سرو سر فرازم و نزد تو سر به زیر
قربان آن گلی که مرا خوار کرده است ..

*KhatKhati* · 22/3/22

سرسبز دل از شاخه بریدم ، تو چه کردی ؟
افتادم و بر خاک رسیدم ، تو چه کردی ؟

من شور و شر موج و تو سرسختی ساحل
روزی که به سوی تو دویدم ، تو چه کردی ؟

هرکس به تو از شوق فرستاد پیامی
من قاصد خود بودم و دیدم تو چه کردی

مغرور ، ولی دست به دامان رقیبان
رسوا شدم و طعنه شنیدم ، تو چه کردی ؟

تنهایی و رسوایی ، بی مهری و آزار
ای عشق ! ببین من چه کشیدم تو چه کردی ..

***
نفس کشیدم و گفتی ، زمانه جانکاه است
نفس نمی کشم ، این آه از پی آه است

در آسمان خبری از ستاره ی من نیست

که هرچه بخت بلند است ، عمر کوتاه است

به جای سرزنش من ، به او نگاه کنید

دلیل سر به هوا گشتن زمین ، ماه است

شب ِ مشاهده ی چشم آن کمان ابروست

کمین کنید رقیبان ، سر بزنگاه است

اگر نبوسم حسرت ، اگر ببوسم شرم

شب ِ خجالت من از لـ*ـب تو در راه است ..

*KhatKhati* · 22/3/22

از سخن چینان شنیدم آشنایت نیستم خاطراتت را بیاور تا بگویم کیستم
سیلی هم صحبتی از موج خوردن سخت نیست

صخره ام هر قدر بی مهری کنی می ایستم
تا نگویی اشک های شمع از کم طاقتی است

در خودم آتش به پا کردم ولی نگریستم
چون شکست آینه، حیرت صد برابر می شود

بی سبب خود را شکستم تا بیننم کیستم
زندگی در برزخ وصل و جدایی ساده نیست

کاش قدری پیش از این یا بعد از آن می زیستم ..
***
چشمت به چشم ما و دلت پیش دیگری ست
جای گلایه نیست که این رسم دلبری ست ..

هرکس گذشت از نظرت در دلت نشست

تنها گـ ـناه آینه ها زودباوری ست
مهرت به خلق بیشتر از جور بر من است

سهم برابرِ همگان نابرابری ست
دشنام یا دعای تو در حق من یکی ست

ای آفتاب ! هرچه کنی ذرّه پروری ست

ساحل جواب سرزنش موج را نداد
گاهی فقط سکوت سزای سبکسری ست ...!

*KhatKhati* · 22/3/22

ای صورت پهلو به تبدل زده ! ای رنگ
من با تو به دل یکدله کردن ، تو به نیرنگ

گر شور به دریا زدنت نیست از این پس
بیهوده نکوبم سر سودازده بر سنگ

با من سر پیمانت اگر نیست نیایم
چون سایه به دنبال تو فرسنگ به فرسنگ

من رستم و سهراب تو ! این جنگ چه جنگی است
گر زخم زنم حسرت و گر زخم خورم ننگ

یک روز دو دلباخته بودیم من و تو !
اکنون تو ز من دلزدهای ! من ز تو دلتنگ ..

*KhatKhati* · 22/3/22

شور دیدارت اگر شعله به دل ها بکشد
رود را از جگر کوه به دریا بکشد

گیسوان تو شبیه است به شب؛ اما نه!
شب که اینقدر نباید به درازا بکشد!

خودشناسی قدم اول عاشق شدن است
وای بر یوسف اگر ناز زلیخا بکشد

عقل یکدل شده با عشق، فقط میترسم
هم به حاشا بکشد، هم به تماشا بکشد

یکی از ما دو نفر کشته به دست دگریست
باش تا کار من و عقل به فردا بکشد

زخمی کینهء من! این تو و این سـ*ـینهء من
من خودم خواسته ام کار به اینجا بکشد

حال با پای خودت سر به بیابان بگذار
پیش از آنی که تو را عشق به صحرا بکشد ..

*KhatKhati* · 22/3/22

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلن به تو افتاد مسیرم که بمیرم

یک قطره ی آبم که در اندیشه ی دریا
افتادم و باید بپذیرم که بمیرم

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تنگ در آ*غو*ش بگیرم که بمیرم

این کوزه ترک خورد ! چه جای نگرانی است
من ساخته از خاک کویرم که بمیرم

خاموش مکن آتش افروخته ام را
بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم
***
من که در تنگ برای تو تماشا دارم
با چه رویی بنویسم غم دریا دارم ؟

دل پر از شوق رهایی است ولی ممکن نیست
به زبان آورم آن را که تمنا دارم

چیستم ؟ خاطره ی زخم فراموش شده
لـ*ـب اگر باز کنم با تو سخن ها دارم

با دلت حسرت هم صحبتی ام هست ولی
سنگ را با چه زبانی به سخن وا دارم ؟

چیزی از عمر نمانده است ولی میخواهم
خانه ای را که فرو ریخته بر پا دارم ...

*KhatKhati* · 22/3/22

خواب دیدم که رویاست ولی رویا نیست
عمر جز حسرت دیروز و غم فردا نیست

هنر عشق فراموشی عمر است ولی
خلق را طاقت پیمودن این صحرا نیست

ای پریشانی آرام ! کجایی ای مرگ ؟
در پری خانه ی ما حوصله ی غوغا نیست

ما پلنگیم ! نگو لکه به پیراهن ماست
مشکل از آینه ی توست خطا از ما نیست

خلق در چشم تو دل سنگ ولی ما دلتنگ
" لا الهی " هم اگر آمده بی الا نیست

موج شوریده دل آشفته ی ماه است ولی
ماه را طاقت آشفتگی دریا نیست

بر گل ِ فرش به جان کندن خود فهمیدم
مرگ هم چاره ی دلتنگی ماهی ها نیست ..

*KhatKhati* · 22/3/22

شیدا تر از این شدن چگونه ؟
رسواتر از این شدن چگونه ؟

بیهوده به سرمه چشم داری
زیباتر از این شدن چگونه ؟

من پلک به دیدن تو بستم
بیناتر از این شدن چگونه ؟

پنهان شده در تمام ذرات
پیداتر از این شدن چگونه ؟

ای با همه مثل سایه همراه
تنهاتر از این شدن چگونه ؟

عاشق شدم و کسی نفهمید
رسوا تر از این شدن چگونه ؟

***

گرچه چشمان تو جز در پی زیبایی نیست
دل بکن! آینه این قدر تماشایی نیست
حاصل خیره در آیینه شدن ها آیا
دو برابر شدن غصه تنهایی نیست؟!
بی سبب تا لـ*ـب دریا مکشان قایق را
قایقت را بشکن! روح تو دریایی نیست
آه در آینه تنها کدرت خواهد کرد
آه! دیگر دمت ای دوست مسیحایی نیست
آنکه یک عمر به شوق تو در این کوچه نشست
حال وقتی به لـ*ـب پنجره می آیی نیست
خواستم با غم عشقش بنویسم شعری
گفت: هر خواستنی عین توانایی نیست ..

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین