رمان سرگیجه | فاطمه بختیاری کاربر انجمن رمان ۹۸

فاطمه بختیاری · 12/9/23

کیان با سنگ‌ریزه‌ی زیر پاش بازی می‌کرد:
- خب قرار نیست که تا آخر عمر تنها بمونی، بالاخره یه‌ نفر وارد زندگیت می‌شه، بهتره سخت نگیری!
پوزخند زدم:
- ترجیح می‌دم تنها باشم تا یه نفر که معلوم نیست چه گذشته‌ای داشته وارد زندگیم بشه.
سرش‌ رو از روی تأکید تکون داد و دیگه هیچی نگفت. منم چیزی نگفتم.
یکم که گذشت...

فاطمه بختیاری · 12/9/23

- وای آخ‌جون. بخور بخور تا سرد نشده.
کیان دستش‌ رو گذاشت روی میز:
- من شام خوردم برای تو گرفتم.
سرم‌ رو گرفتم بالا و زل زدم تو چشاش:
- غلط کردی! بخور تا منم از گلوم پایین بره، زود باش وگرنه سرد بشه دیگه به درد نمی‌خوره.
لبخند محوی روی لـ*ـباش نشست:
- جدی گشنم نیست.
بدون هیچ حرکتی زل زدم تو صورتش:
- بخور گفتم،...

فاطمه بختیاری · 12/9/23

مات‌ و مبهوت بهش زل زدم که یهو پقی زد زیر خنده.
این من رو ایستگاه کرد الان؟
- ای زهرمار! ای مرض!
اون با شنیدن فحش‌های من بیشتر می‌خندید:
- قیافت‌ رو ندیدی آخه افسون! خیلی خوب ترسیدی!
اومد جلو تا لپم‌ رو بکشه که محکم زدم رو دستش:
- دست به من نزن گفتم نکبت!
جلوی خنده‌اش رو گرفت:
- چه عصبی!
با تنفر نگاهش...

فاطمه بختیاری · 12/9/23

کیان با دستاش بازوهام‌ رو گرفت:
- چرا این‌جوری شدی تو؟ جاییت درد می‌کنه؟
ایی چقدر خنگِ! ‌‌
- خوبم، لطفا ولم کن!
هر دو دستش‌ رو ازم جدا کرد.
یه دستمال از جیب شلوارش برداشت و روی پیشونیم گذاشت:
- الان حالت خوبه؟
سرم رو تکون دادم:
- آره، فقط یه لحظه یاد بابام افتادم.
از جام بلند شدم‌ و دستمال‌ رو برداشتم،...

فاطمه بختیاری · 12/9/23

خوشحال شد. غزل حرف هانیه‌ رو که کلی براش دل‌دل می‌کرد رو زد.
- اتفاقا راجب همین می‌خواستم باهات حرف بزنم. برات کار پیدا کردم اون‌جا، منشی دفتر رییس اصلی، منشی آقای احمدی. فکر نمی‌کردم بیای.
غزل لبخند زد:
- از خونه موندن واقعا خسته شدم، احتیاج به یه تنوع دارم، حس می‌کنم کار خوبی باشه. کِی من رو می‌بری...

فاطمه بختیاری · 12/9/23

هانیه خوشحال بود از این‌که تونسته برای خوب کردن حال غزل یه قدم برداره.
اما غزل؛ فقط خدا می‌دونست چی تو سرش می‌گذره، کسی چه‌ می‌دونست؟
شاید اتفاق‌های جدیدی قراره بیفته.
یه سری اتفاق غیر منتظره که هیچ‌کس نتونه جلوش‌ رو بگیره.
***
(افسون)...

فاطمه بختیاری · 12/9/23

نون رو گذاشتم تو سبدِ جانونی و با استرس مدام تو خونه راه می‌رفتم. نکنه لو رفته باشن؟
وای خدا مرگم بده نکنه کامرانی بکشتشون؟
وای دارم سکته می‌کنم.
کاش خودمم باهاشون رفته بودم پایین.
نمی‌دونم چقدر گذشت، اما برای من مضطرب اندازه صدسال گذشت.
همون‌طور که از شدت ترس داشتم تو خونه راه می‌رفتم در باز شد و کیان و...

فاطمه بختیاری · 12/9/23

خدمتکار نگاه من کرد و توضیح داد:
- این‌جا اتاق شما و همسرتونه؛ اتاق برادرتونم اتاق کناری شماست.
اشاره کرد به پنجره‌ای که اون‌طرف کمدها بود:
- این پنجره هم، پنجره‌ی مشترک اتاق شما و برادرتونه، اگه کاری داشتین خبرم کنید. با اجازه.
خدمتکار بیرون رفت و منم با عصبانیت دستم‌ رو از تو دست کیان بیرون کشیدم:
- یعنی...

فاطمه بختیاری · 12/9/23

کسری تا قیافه‌ی هاج‌ و واج من‌و دید شروع کرد به حرف زدن:
- قیافه‌ت چرا این‌طوریِ افسون؟ نترس بابا مهتاب خودیه!
دختره که تازه متوجه شدم اسمش مهتابِ اومد جلو دستش‌ رو آورد جلو تا باهاش دست بدم:
- من مهتابم، از آشناییت خوشبختم. تو باید افسون باشی، تعریفت‌ رو از کیان و کسری زیاد شنیدم.
کیان اومد نزدیک و ادامه...

فاطمه بختیاری · 12/9/23

کسری چشماش‌ رو ریز کرد و نگاه مهتاب کرد:
- نه مهتاب تو این‌کارو نمی‌کنی! خیلی‌ خیلی‌ خیلی خطرناکه، ما سر جون‌ و شرافتت معامله نمی‌کنیم عزیزدلم، هرچقدر اطلاعات اون‌جاست به‌درک! تو مهم‌تری!
مهتاب چشمک‌ریزی برای کسری زد و لبخندی بهش زد تا نگرانیش کم بشه:
- نگران نباش داداشی. چیزیم نمی‌شه من حواسم به خودم هست...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نظرتون راجب رمان؟

عالی

خوب

بد

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین