✌پرطرفدار رمان مجبوری با من بمانی | آیدا رستمی کاربر رمان ٩٨

آیدا رستمی · 12/9/22

در میان راه‌رو قدم می‌زند که خدمه‌ای را که لباس محلی مشکی براقی به تن داشت و سینی پر از لیوان‌های پایه بلند که لبریز از شربت آلبالو بودند به دست داشت می‌رسد؛ روبه او می‌کند و به کردی می‌پرسد:
- شادن رو ندیدی؟
زن هم در جواب او نه‌ای می‌گوید و پس از اجازه، به طرف مهمان‌ها که سالن را پر کرده بودند، می‌رود.
از روی بی‌حوصلگی دستی به پیشانی...

آیدا رستمی · 11/10/22

با ترس از روی تـ*ـخت بلند می‌شود اما با احساس درد شدیدی که در شکم و کمرش می پیچد، آن فاصله کم را پر می‌کند و همراه‌اش صورت استخوانی و پر زخمش جمع می‌شود؛ کمی که حالش بهتر می‌شود، خود را در میان ملحفه‌های سفید می‌بیند و بیشتر که چشمان جمع شده‌اش را باز می‌کند، می‌بیند که در اتاق الیاد است.
سعی می‌کند بخاطر بیاورد که چه اتفاقی افتاده...

آیدا رستمی · 25/11/22

***

نگاهی به کودک کوچک درون دستانش می‌‌اندازد؛ صورت سفید و آرامش که در خوابی عمیق فرو رفته بود و لـ*ـب‌های کوچک و نازکی که کمی از هم فاصله گرفته بودن برایش بهترین منظره را به ارمغان آورده بود.
انگشت اشاره‌اش را در میان دست کوچک مشت شده‌اش می‌گذارد که کمی می‌لرزد؛ ترسیده دستش را می کشد؛ آن‌قدر کوچک بود که دستش هم به سختی اندازه انگشتش...

آیدا رستمی · 1/2/23

حال
مدتی بود که حالش بهتر شده بود؛ تمامی زخم‌ها و شکستگی‌ها بهبود یافته بودند البته زخم‌هایی که پزشکان می‌دیدند نه آنچه در درون او می‌گذشت.
صدای در بلند می‌شود اما او همان‌گونه با موهایی که اطرافش همچون جنگلی وحشی، پریشان بر روی بالش و چشمانی که دیگر نای گریه نداشتند، خیره سقف سفید رنگ شده بود.
صدای جیک جیک کفش‌هایی، اتاق نیمه تاریک و...

آیدا رستمی · 13/9/23

در این روزها سعی می‌کرد خود را از غم‌ها و دردها از جمله الیاد دور کند.
مدتی بود که او را ندیده بود؛ فقط از کبری خانم شنیده بود در دفترکارش می‌خوابد و به امور روستاييان رسیدگی می‌کند؛ پس عمارت مکانی امن برای ندیدن الیاد بود. لباس مکانیکی لی که عاشقش بود را در تن شهیاد کرده و بعد بندهای آن را بر روی تیشرت آستین کوتاه سفیدی که به او...

آیدا رستمی · 5/2/24

آرام در چوبی را باز می‌کند که با راه پله ای پر از پله مواجه می‌شود؛ سرش را خم می‌کند و همراه با آن شهیاد را محکم بـ*ـغل می‌گیرد و از راه پله تنگ و نیمه تاریک عبور می‌کند که با اتاقی پر از بوم‌هایی که بر رویشان پارچه‌های سفید و خاکی قرار گرفته بود، رو به رو می‌شود.
متعجب ابتدا نگاهی به گربه می‌اندازد و بعد یکی از پارچه‌ها را که بخاطر...

آیدا رستمی · 11/2/24

به این نتیجه رسیده بود که الیاد می‌خواهد او را زنده به گور کند؛ ترسیده به قبرستان و درخت‌هایی که بخاطر تاریک شدن هوا، فضا را ترسناک کرده بودند، خیره می‌شود که او را پشت شیشه می‌بیند؛ در را باز می‌کند و دستان یخ‌زده و قرمزش را می‌گیرد و می‌کشد.
او که به نظر می‌آمد کر شده، بی‌توجه به التماس‌هایش او را کشان کشان از میان قبرهایی که بخاطر...

آیدا رستمی · 18/2/24

گذشته
در را که باز می‌کند با او روبه رو می‌شود؛ با چشمان درشتش خیره چشمانش شده بود و از آن پایین با ذوق خیره او شده بود؛
دستانش را در هم جلوی ست کرمی‌اش جمع کرده بود.
برایش خم می‌شود تا بتواند در چشمانش خیره شود و دستی بر روی درختچه کوچکی که قبل از رفتن بر روی موهای فری که قارچی کوتاه شده بودند کاشته بود، می‌کشد.
دستان کوچک و سفیدش...

آیدا رستمی · 15/3/24

حال
بر روی تاب‌های فلزی داخل حیاط عمارت نشسته بود و بی‌توجه به نگاه‌های بد کارکنان، تکیه به زنجیر فلزی تاب داده بود و همان‌طور که پاهایش را که دامن پوشانده بود آویزان کرده بود به گذشته فکر می‌کرد؛
بارها مادرش و صحبت‌هایش را مرور کرده بود؛ البته تا آنجایی که یادش می‌آمد اما مطمئن بود مادرش هیچکسی را نکشته است؛ نه مادرش هیچ وقت همچین...

آیدا رستمی · 4/4/24

سریع بلند می‌شود و نفس نفس زنان به اطراف نگاه می‌کند؛ فقط یک کابوس بود.
از وقتی که الیاد به او گفته بود که مادرش قاتل است فقط خواب مرگ مادرش را می‌دید؛ او غمگین بود و از ایرن می‌خواست که به او کمک کند اما ایرن هر دفعه که می‌خواست کمک کند اتفاقات بدی می‌افتاد.
کمی که حالش بهتر می‌شود دستی به شهیاد که غرق در خواب بود می‌کشد و می خواهد...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

از این رمان خوشتون میاد؟

آره

نه

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین