✌پرطرفدار رمان مجبوری با من بمانی | آیدا رستمی کاربر رمان ٩٨

آیدا رستمی · 7/10/20

#پارت_۳۹
باد ملایمی می‌وزد و شال نازک همیشه مشکی پیرزن و موهای قهوه‌ای و سفیدش، همراهش می‌رقصد؛ لبخندی می‌زند و سرش را کمی بالا می‌گیرد.
دیگر گریه نمی‌کرد و حالا از نیم‌رخ خال کمی گوشتی زیر چشمش بیشتر معلوم بود!
به طرف الیاد حرکت می‌کند و دامن مشکی رنگ پرچینش را می‌گیرد؛ همیشه برای مردم سوال بود که چرا لباس محلی...

آیدا رستمی · 29/10/20

ده روز از قولی که الیاد به زیور داده بود می‌گذرد؛ ده روزی که برای ایرن به سختی و با تنهایی و افسردگی سپری می‌شود.
ایرنی که بخاطر نفهمیدن زبان کردی، گوشه نشین بود حالا با دور شدن نجمه و الیاد تنها‌تر شده بود.
نجمه‌ای که از او فراری بود و در حد احوالپرسی و اطلاعات با او حرف می‌زد و الیادی که دیگر به او توجه نمی‌کرد.
ده روز با امدن...

آیدا رستمی · 7/11/20

ریحانه، کمی از ایرن فاصله می‌گیرد و خیره در بسته می‌شود که زنی با لباس کردی براق میان چارچوب در ظاهر می‌شود؛ ایرن هم به طرف او می‌چرخد که چشمان سبز متورمش، رقیه، همسر عبدالله را میابد.
بعد از مکث کوتاهی، وارد اتاق می‌شود که پشت سرش نجمه هم وارد می‌شود اما هم با...

آیدا رستمی · 7/11/20

ریحانه که کناری ایستاده بود، متعجب خیره چشمان اشکی‌ رقیه می‌شود.
چقدر حس مادر بودن در این زن موج می‌زد که با دیدن بی‌پناهی ایرن، برایش بال و پر باز کرده بود تا او خود را در آن‌جا انداخته و یک دل سیر، گریه کند.
آری، او کاری را کرد که وظیفه مرضیه بود و او با نیامدنش، بی‌مسئولیتی‌اش را به اثبات رسانده بود.
ایرن متاسف و خجول از رقیه جدا...

آیدا رستمی · 8/11/20

-پس بگید یه دست، کت و شلوار بفرستند.
زیور با چهره‌ای درهم به طور کامل می‌چرخد و روبه الیاد، با صدایی که ناراحتی در ان مشهود بود، می‌پرسد:
-هنوز که هنوزه، حرمت لباس و رسومی رو می‌گیری که تو و پدرت رو طرد کرد؟
الیاد از روی تـ*ـخت چوبی بلند می‌شود و کتش را درست می‌کند؛ در چشمان زیور که با سایه مشکی کمی زیبا شده بود، خیره می‌شود و محکم...

آیدا رستمی · 10/11/20

دیگر الیاد نگاه‌اش نمی‌کرد!
خیره چشمان زمردی‌اش نمی‌شد و نمی‌گفت که زیبا شده‌ای!
انگار که او را از یاد برده بود؛ او هم با دیدن رفتار سرد الیاد دیگر به مهمانی‌ و مهمان‌ها توجه نمی‌کرد و کز کرده، خیره میوه و شیرینی‌های روی میز چوبین شده بود.
پیرمردی با عصای چوبین ولی قامتی محکم، دست چروکش را بر روی شانه الیاد می‌گذارد؛ ایرن نگاهی به...

آیدا رستمی · 10/11/20

بالاخره ماشین، روبروی عمارت سفید رنگی که شاخه‌های خشک شده آن را ترسناک کرده بود، توقف می‌شود.
ایرن خیره در و دیوار نامرتب و زنگ زده عمارت، متعجب نگاهی به الیاد می‌کند اما او بی‌توجه به ایرن دو بوق می‌زند که در بزرگ و مشکی رنگ زنگ زده، باز می‌شود.
وارد عمارت می‌شوند؛ داخل آن برخلاف بیرونش کمی مرتب بود شاید هم با این ترفند می‌خواستند...

آیدا رستمی · 11/11/20

خیره قاب پشت تـ*ـخت قهوه‌ای سوخته رنگ می‌شود که صدای در بلند می‌شود و الیاد وارد اتاق می‌شود.
نگاهی به کت و شلوار مشکی تنش می‌اندازد؛ چرا لباس‌هایش را عوض کرده بود؟!
ایرن، متعجب نگاه‌اش می‌کند که کتش را در می‌آورد و بر روی چوب لباسی می‌اندازد و به طرف ایرن می‌رود.
دستش را بر روی شانه‌هایش می‌گذارد و همانطور که رویه طلایی رنگ لباس ایرن را...

آیدا رستمی · 14/11/20

کنار قبر‌ها زانو می‌زند و خود را بر رویشان می‌اندازد؛ از لرزش شانه‌هایش پیداست که دارد گریه می‌کند.
سرش را بلند می‌کند و دست بر روی قبرها می‌کشد و همراه‌اش با صدای ناراحتی، زمزمه می‌کند:
-عزیزای من شما اینجا نباید باشید؛ توی این جای سرد و محقر. اینجا جای منه نه شماها.
بلند می‌شود و برگ‌های خشک شده روی قبرها را بر می‌دارد و زمزمه...

آیدا رستمی · 15/11/20

با چشمان آبی‌اش، خیره او که گوشه‌ای جمع شده بود، می‌شود؛ او را می‌شناخت.
آدم کم رو و خجالتی بود؛ همیشه ساکت گوشه‌ای می‌نشست و تا وقتی که از او سوالی پرسیده نمی‌شد، حرفی نمی‌زد.
خیره هیکل تکیده‌اش می‌شود که چندان به قد بلندش نمی‌امد؛ روز اولی که او را در دانشگاه دیده بود فکر می‌کرد با او احساس راحتی نمی‌کند که گوشه‌ای جمع می‌شود و...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

از این رمان خوشتون میاد؟

آره

نه

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین