✌پرطرفدار رمان مجبوری با من بمانی | آیدا رستمی کاربر رمان ٩٨

آیدا رستمی · 17/5/20

#پارت_۹
بر روی صورتش فوت می‌کند که تار مویی که بر روی پیشانی‌اش افتاده بود، جا به جا می‌شود.
در چشمانی که بخاطر گریه قرمز شده‌ بود و حاله‌ای از سیاهی اطرافشان را در بر گرفته بود، خیره می‌شود و محکم ولی زمزمه‌وار می‌گوید:
- من ارباب الیاد هستم، صاحب این مال و منال؛ فقط کافیه دست تکون بدم که بلایی سرت بیارن که مرغ‌های...

آیدا رستمی · 18/5/20

#پارت_۱۰

-با من امری داشتید؟
سیگار را دوباره به دهانش نزدیک می‌کند و پک عمیقی می‌زند و دود آن را به شیشه پنجره بلندی که روبه درختان سر سبز بود، می‌زند و بی‌آن‌که بچرخد می‌پرسد:
-کاری که چند روز پیش بهت گفتم رو انجام دادی؟
بله او را که می‌شنود، از پنجره با پرده‌های مشکی فاصله می‌گیرد و به فرد روبه‌رویش خیره می‌شود...

آیدا رستمی · 18/5/20

#پارت_۱۱
در فکر فرو می‌رود و صحبت‌های خودش و عمه‌اش را به یاد می‌آورد:
با وضع آشفته‌ای وارد اتاق می‌شود و از ریحانه می‌خواهد که کمی‌ آنها را تنها بگذارد.
سر پا می‌ایستد و تا وقتی صدای در که خبر از رفتن ریحانه را می‌دهد، به گوشش برسد، خیره چشمان گود افتاده ایرن می‌شود.
آرام به طرف تـ*ـخت چوبی که پتو صورتی رنگی آن را...

آیدا رستمی · 19/5/20

#پارت_۱۲
درمیان راه رو باریک عمارت با کفش‌های مشکی‌اش که بخاطر نور چراغ‌های راه‌رو، بیش‌تر از پیش برق می‌زدند، با قدم‌های بلندی، به طرف اتاقش می‌رود که با ریحانه روبه رو می‌شود.
دستی به روسری سبز تیره‌اش می‌کشد و مطمئن می‌شود سرجایش باشد و همراه با آن سلام آرامی می‌دهد؛ می‌خواهد به طرف اتاق ایرن حرکت کند که سد راه‌اش...

آیدا رستمی · 19/5/20

#پارت_۱۳
به پسر بچه‌ی کوچکی که بر روی پاهایش بود خیره می‌شود.
آرام طوری که صدایش به بیرون درز نکند زمزمه می‌کند:
-‌کاملاً شبیه باباتی!
چشمان مشکی‌اش را می‌بندد و خمیازه‌ای می‌کشد که لثه بدون دندانش نمایان می‌شود.
لبخند کمرنگی می‌زند؛ بعد از روزها افسردگی و گوشه نشینی بخاطر او بلند شده بود و تصمیم گرفته بود که بخاطر...

آیدا رستمی · 24/5/20

#پارت_۱۴
زن روبه ایرن می‌کند و می‌گوید:
- ازدواجتون رو بهتون تبریک میگم بانو.
ایرن روبه زنی که مانتو شلوار مشکی رسمی پوشیده بود و خودش را مریم معرفی کرده بود، لبخندی می‌زند و تشکر می‌کند؛ مریم دستی به لباس خوش دوختش می‌کشد و با لبخند ادامه می‌دهد:
-به دستور ارباب اینجام. ایشون گفتن از بهترین پارچه‌ها و مدل‌ها برای...

آیدا رستمی · 26/5/20

#پارت_۱۵
بالاخره روز عقد فرا می‌رسد.
عمارت آماده‌ی برگزاری مراسم بود. دیگر خبری از پارچه‌های سیاه و بزرگ بر روی در و دیوار عمارت نبود.
الیاد برخلاف درخواست ایرن مبنی بر ساده بودن مراسم، طبقه‌ی دوم عمارت را آماده کرده بود؛ مهمانان که نزدیک به صد نفر بودند، از روی پله‌های سفید...

آیدا رستمی · 27/5/20

#پارت_۱۶
پریناز جعبه کوچک مخملی بنفشی که دور درش طلایی بود را به او می‌دهد که درش را باز می‌کند؛ ایرن به حلقه و پشت حلقه قشنگی که داخلش برق می‌زد، خیره می‌شود؛ انگشتر آرزوهایش بود.
حلقه را در انگشتش می‌اندازد.
دست بزرگ و مردانه‌اش را می‌گیرد و به جای خالی انگشتر عقیق مشکی...

آیدا رستمی · 1/6/20

#پارت_۱۷
با هم از پله‌ها پایین می‌روند که چشمش به شخصی می‌افتد که می‌ترسید به این‌جا بیاید.
الیاد دستش را می‌کشد و به طرف محل رقص می‌روند ولی او به شخصی که تا شصت روز پیش عشقم صدایش می‌زد، نگاه می‌کند.
خبری از لبخند‌های همیشه بر روی لـ*ـبش، یا چشمان براقش نبود.
چشمان قرمزش خیره...

آیدا رستمی · 1/6/20

#پارت_۱۸
کمی نزدیک‌ می‌شود و نیم نگاهی به زیور و زن مو طلایی که کنارش نشسته بود و خیره آنها شده بودند، می‌اندازد و با صدای کنترل شده و پر از حرصی می‌گوید:
-بس کن عماد؛ گذشته‌ها گذشته؛ من الان ازدواج کردم
و به حلقه‌اش اشاره می‌کند.
عماد دستش را بر روی صورتش می‌گذارد و خیره...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

از این رمان خوشتون میاد؟

آره

نه

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین