رمان بغض آسمان | sevma کاربر انجمن رمان ۹۸

sevma · 8/11/21

پوزخند عصبی‌ای زدم.
اما چطور امکان داشت؟
گرچه نباید تعجب می‌کردم. یعنی هر دوی آنان می‌خواستند حکومت را از من گرفته و مرا از پادشاهی منع کنند. هدف هر دویشان یکی بود و می‌توانستند باهم کار کنند تا به هدفشان برسند. جای تعجب نداشت. بالأخره گفته بودند دشمن دشمنم، دوست من است. این حرف، هم برای اشلی و هم برای...

sevma · 8/11/21

***
راوی
زمان به سرعت باد می‌گذشت و گویا سرنوشت عهد بسته بود هر چه سریع‌تر آنان را به روز موعود برساند؛ البته شاید هم زمان ثابت بود و برای آنان سریع به نظر می‌آمد. شاید هم سرعت حرکتش کند بود؛ اما چون آنان از آن روز کذایی بیم و هراس داشتند، گذر زمان در نظرشان پرسرعت بود.
هرچه که بود، بالأخره دو روز گذشت و...

sevma · 8/11/21

ادوارد مشک آبش را از رودخانه پر کرد و بلند شد. نگاهی به اطراف انداخت و با دیدن جنگل‌های استوار و بلند اطرافشان، اخمی روی ابروانش نشست. چشمانش را ریز کرد و دندان‌هایش را روی هم فشرد. دیدن این جنگل خشمش را بر می‌افروخت و او را یاد خاطراتی می‌انداخت که برایش خوشایند نبودند. این جنگل بیست سال پیش را به او...

sevma · 8/11/21

باد به صورت اشلی سیلی می‌زد و همراه خود شن‌های روی زمین را نیز به رقص درمی‌آورد. آنان را از روی زمین بلند می‌کرد و شن‌هایی که در هوا با موسیقی باد می‌رقصیدند، هیچ خوشایند نبودند.
اشلی با دیدن صحنه‌ی مقابلش، اخم پررنگی روی ابروانش جاخوش کرد. چشمانش را ریز کرد و با خشم به کلارکسون و ارتشی از محافظان که در...

sevma · 8/11/21

کلارکسون تصمیم گرفت حرفش را با این جمله آغاز کند. اشلی می‌پنداشت کلارکسون از نقشه‌ی آنان بی‌خبر بود و کلارکسون باید این گمان آنان را حفظ می‌کرد. تصمیم داشت وانمود کند گویی چیزی از به مرکین آمدن ادوارد نمی‌داند و گویی این جنگ، جنگ او و اشلی و کلارا بود.
صدای مقتدر و متکبر کلارکسون، حرفی که زد و این ادعای او...

sevma · 8/11/21

دستور صادر شد و تمامی محافظان شمشیرهایشان را از غلافشان بیرون کشیدند. صدای کشیده شدن شمشیر و فریاد محافظان در محیط طنین می‌انداخت. محافظان اشلی، همگی آماده‌ی دفع حمله شدند. همه‌شان به محافظان کلارکسون چشم دوخته بودند و هرکس نگران این بود که حمله از کدام سو و از طرف کدام محافظ خواهد بود.
شمشیرها بالا رفت و...

sevma · 8/11/21

این برای کلارکسون مانند یک جور بازی می‌آمد که داشت امتیاز شماری می‌کرد؟ این پرافاده بودنش را از کجا یاد می‌گرفت؟ فکر می‌کرد با زخمی کردن اسب اشلی می‌توانست امتیاز کسب کند و یک قدم جلوتر رود؟ معلوم بود پیروز شدن برایش به عقده تبدیل شده بود. اشلی نیز پیروزی را می‌خواست؛ اما چون حقشان بود، نه عقده‌شان.
پوزخند...

sevma · 8/11/21

ادوارد جلوتر از همه می‌رفت و با تکان دادن افسار اسبش، اسب را به این‌سو و آن‌سو هدایت می‌کرد. جز صدای پای اسب‌ها، صدای دیگری به گوش نمی‌رسید و همه‌ی محافظان ساکت بودند.
راه زیادی تا خروجی جنگل باقی نمانده بود و اگر این راه را پیموده و موفق به رسیدن به مرز مرکین می‌شدند، همه چیز پایان می‌یافت و دیگر کسی...

sevma · 8/11/21

با این حرف، همه‌شان شمشیرهایشان را بالا گرفتند. آنان این‌جا بودند تا دستور پادشاه کلارکسون را انجام دهند. کلارکسون گفته بود ادوارد و باقی شورشیان در جنگل لاوانتیون خواهند بود و از آنان خواسته بود در کمین باشند. کلارکسون از آنان خواسته بود بدون کشتن ادوارد و شکست دادن محافظانش، به مرکین برنگردند. اکنون نیز...

sevma · 8/11/21

کلارکسون خواست شمشیرش را روی قلب اشلی فرود آورد که اشلی با چند قدم عقب رفتن جاخالی داد. کلارکسون شمشیرش را پایین آورد و درحالی‌که دندان‌هایش را روی هم می‌سایید، با خشم به چهره‌ی جدی اشلی نگاه کرد. خشم چند لحظه پیش اشلی از بین رفته و حال خونسردتر جلوه می‌داد. هر چند کلارکسون می‌دانست این خونسرد جلوه دادن...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین