رمان بغض آسمان | sevma کاربر انجمن رمان ۹۸

sevma · 20/11/21

اشلی آرام سری تکان داد و کلارا مچ دست مالیا را گرفت و او را به‌سوی گرتیس برد. مالیا به تبعیت از حرف کلارا، روی گرتیس نشست. کلارا با چشمانی بغض‌دار و ناراحت، به او نگاه کرد و با لبخند تلخی گفت:
- دیگه هیچوقت به این قصر برنگرد.
سپس درحالی‌که موهای سر گرتیس را نوازش می‌کرد، روبه او گفت:
- گرتیس، از اين‌جا...

sevma · 20/11/21

اشلی این را گفت و سپس دستانش را به‌سوی کلارا دراز کرد. محکم کلارا را هل داد که کلارا متعجب از این کار ناگهانی اشلی، چند قدم عقب رفت و به‌خاطر از دست دادن تعادلش، روی زمین افتاد. از محافظانی که اشلی و ادوارد را محاصره کرده بودند، دور و به عبارتی از میدان مهلکه خارج شد.
کلارا آرنج دستانش و کمرش محکم به زمین...

sevma · 20/11/21

صدای فریاد بلند و خشمگینش و لحن خواهشمندانه‌ای که داشت، سبب لبخندی روی لبان کلارکسون شد. کلارکسون بالأخره از تماشای مبارزه دل کَند و سرش را به‌سوی کلارا چرخاند. نگاه قاطع و مصمم کلارا، شجاعتی چشم‌گیر را فریاد می‌زد و حالت چهره‌ی خشمگین و متأسفش موجب می‌شد کلارکسون بفهمد این جنگ برایش خوشایند نبود.
دستش را...

sevma · 20/11/21

کلارا آرام‌آرام به‌سوی قلبش دست برد و بر روی آن دست نهاد. درحالی‌که به منزله‌ی فشردن قلبش پیراهن خیسش را می‌فشرد، متأسف و ناامید به پدرش نگاه کرد.
خشم و اندوه زیادی نسبت به پدرش در قلبش جمع شده بود و نمی‌توانست به همین زودی بر آن احساسات آشفته چشمم ببندد، نه وقتی که عدالت هنوز اجرا نشده بود.
کلارکسون مضطرب...

sevma · 20/11/21

کلارا برای یک لحظه سرش را پایین انداخت و زبانی روی ل*ب‌هایش کشید؛ سپس درحالی‌که نگاهش به نقطه‌ی نامعلومی قفل شده بود، لبخند تلخی زد و با صدای آرامی ادامه داد:
- گذشته‌ی خودت رو تعريف می‌کنی؛ اما اشلی... اون حتی فرصت یک بار دیدن پدرش را نداشت. در بدترین سن ممکن مادرش رو از دست داد. ادوارد... اون یه شبه کل...

sevma · 20/11/21

چشمانش گرد شده و رنگ بهت به خود گرفته بودند. دستانش سست شده و کنارش آویزان بودند. هر گونه حس نگرانی، خشم، تأسف و هر چه که تا لحظاتی پیش احساس می‌کرد، از بین رفته و تعجب جایگزینشان شده بود.
ذهنش توان درک موقعیت را نداشت.
این درد دیگر چه بود؟ این شیء‌ای که وسط سـ*ـینه‌اش بود، دیگر چه بود؟ چرا دستان پدرش دور...

sevma · 20/11/21

اما نه! او نمی‌توانست بمیرد. نمی‌توانست در چنین موقعیتی این دنیا را ترک کند. وسط چنین جنگی نمی‌توانست برود. نمی‌توانست اشلی را تنها بگذارد. نه پس از این همه جدایی. نه زمانی که تازه او را یافته بود. چطور عاشقی بود اگر معشوقش را برای همیشه تنها می‌گذاشت و می‌رفت؟ چطور عاشقی بود اگر اشلی را ترک می‌کرد؟...

sevma · 20/11/21

با قدم‌هایی آرام پله‌ها را پشت سر می‌گذاشت.
بارانی که چند لحظه‌ای آرام گرفته بود، حال دوباره داشت با شدت بیشتری می‌بارید. گویا آسمان داشت به‌خاطر کلارا اشک می‌ریخت و افسوس که هیچ کس علت پشت اشک‌هایش را نمی‌دانست. باران می‌بارید و خون روی زمین را پاک می‌کرد؛ اما پاک کردن خون چه فایده زمانی که خیلی‌ها مرده و...

sevma · 20/11/21

چیزی درون وجودش آتش گرفته بود و اشلی توانایی دست و پا زدن میان شعله‌هایی که وجودش را در بر گرفته بودند، نداشت. آن شعله‌ها سوزاننده‌تر از چیزی بودند که اشلی می‌توانست تحمل کند. قلبش می‌لرزید و چرا این حس درد از بین نمی‌رفت؟ این حس دردش چقدر زیاد بود و تا چه زمانی می‌خواست هست و نیستش را نابود کند؟
دیگر نایی...

sevma · 20/11/21

بلافاصله پس از این حرف فینیکس، اشلی نگاهش را به‌سوی کلارا چرخاند. توان تحمل چشمان بسته‌اش را نداشت و دیدن چهره‌ی بی‌جانش، دردی سنگین روی قلبش به جا می‌گذاشت. دیدن نفس نکشیدنش، نفس را در سـ*ـینه‌اش حبس می‌کرد و بدون کلارا مگر می‌توانست زنده ماندن را تحمل کند؟ بدون کلارا مگر می‌توانست به این دنیای تاریک نگاه...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین