رمان سرنوشت مرا بازی داد | The unborn کاربر انجمن رمان ٩٨

The unborn · 10/2/19

ستوان هم نَنِشست تا گفتگوی پدر و دختر را تماشا کند و بعد از قبول کردن این مسئولیت، به سرعت از اتاق خارج شد و در پناهگاهِ خود پنهان شد. قلبش طاقت این همه خوشی را نداشت، با کشیدن نفس‌های عمیق، قلبِ سرکش و بی‌تابِ خود را رام کرد. به طرف پنجره رفت و دست به جیب، به آسمان خیره شد. نتوانست لبخند خود را از خالق...

The unborn · 12/2/19

با رفتن ستوان صداقت، خانم ملکی با لبخند به سوگند نگاهی انداخت:
-به جمعِ تکواندوکاران خوش اومدی. لطفا هر روز سرِ ساعت مقرر، داخل سالن باش. تو به یک آموزش سرعتی نیاز داری، در نتیجه جدا از بقیه آموزش می‌بینی.
حرفِ سوگند، لبخند او را پهن‌تر کرد.
-می‌تونم اجسام رو هم بشکنم؟
-نه، هنوز خیلی زوده.
با ناراحتی...

The unborn · 12/2/19

وارد اتاقش شد. با تصور صورت زیبای سوگند، لبخندی روی لـ*ـبش نشست. امروز دل و دماغ کار کردن را نداشت؛ در نتیجه با فکری درگیر از اتاق خارج شد و راه خانه را در پیش گرفت. نمی‌دانست سرنوشتش چیست؟ تقدیرش را فرشتگان نوشته‌اند یا سارا 5 ساله از تهران؟! از آمدن آینده هم خوشحال بود؛ هم ناراحت. هم آن را شیرین می‌خواند؛...

The unborn · 13/2/19

لبخند دندان‌نمایی زد که محسن ادامه داد:
-حالا چرا ناراحت بودی؟ مگه عاشقی ناراحتی هم داره؟
سرش را تکان داد و نفس عمیقی کشید.
-آره؛ زمانی که می‌دونی عاشقت نیست، ناراحتی هم داره.
پدرش اخم کرد.
-از کجا می‌دونی دوستت نداره؟
بدون معطلی پاسخ داد:
-حس می‌کنم.
محسن با تعجب روبه‌روی آیین قرار گرفت:
-همین؟!
با تأیید...

The unborn · 13/2/19

لباس هایش را پوشید و با لبخندی از رختکن خارج شد. شالش را مرتب کرد و به ستوان ملکی نزدیک شد:
_خیلی ممنون که وقتتون رو صرف من کردید.
ملکی با لبخند کم‌رنگی سرش را تکان داد:
-خواهش می‌کنم؛ ما فعلاً با شما کار داریم!
سوگند آرام خندید و کیفِ زرشکیِ بند بلندش را روی شانه‌اش انداخت:
-قرارِ ما، امروز عصر ساعت چهار؛...

The unborn · 15/2/19

تا وارد خانه شد، صدای مادرش را شنید:
-کجا بودی؟
با بی‌حالی طوری که مادرش نشنود، زمزمه کرد:
_یه جایی!
وارد اتاقش شد و کیفش را روی تـ*ـخت انداخت؛ هنوز لباس عوض نکرده بود که مادرش وارد اتاق شد:
-گفتم کجا بودی؟ چرا این‌قدر دیر کردی؟
شالش را درآورد:
-مگه ندیدی با بابا رفتم کلانتری؟
مریم دستگیره در را رها کرد...

The unborn · 16/2/19

مریم دست به کمر ایستاد:
-یعنی چی؟
علیرضا وارد آشپزخانه شد و به اپن تکیه داد:
-نمی‌تونم بهت دروغ بگم مریم. سوگند می‌خواد بیاد عملیات؛، برای همین تصمیم به یادگیریِ تکواندو گرفته!
مریم تک خنده‌ای کرد و سرگرم سرخ کردن خلال‌های سیب زمینی شد:
-شوخی نکن.
-شوخی نکردم!
با بهت به طرف علیرضا برگشت:
-یعنی واقعا...

The unborn · 17/2/19

همان‌طور که کلاهش را روی سرش تنظیم می‌کرد، به سوگند نزدیک شد:
-دخترم، مگه نمی‌خواستی همراهم بیای؟ پاشو آماده شو دیگه.
سرش را به معنای "نه" تکان داد:
-ستوان ملکی امروز عصر نیست؛ فردا صبح باهاتون میام.
بعد از رفتنِ علیرضا، مریم دستان دخترش را گرفت.
-خب؟
سوگند هم بدون اینکه منظور مادرش را بفهمد، آرام خندید و...

The unborn · 17/2/19

بعد از چند دقیقه با نثار کردن چشمکی به مادرش، وارد اتاقش شد و روی تـ*ـخت نشست. به دفتر خاطراتِ سرمه‌ای رنگش که با نخ زیبایی تا حدودی از دسترس خارج شده بود و نامِ "سوگند" در بالا آن خودنمایی می‌کرد، خیره شد. نخِ سرمه‌ای را باز و دفتر را گشود. با دیدن شعرِ کوتاهی، لبخندی زد؛ دلش خواندنِ آن شعر را طلب می‌کرد...

The unborn · 19/2/19

وارد کلانتری شد و مستقیم به طرف سالن تکواندو رفت. از دو-سه متری آیین گذشته اما متوجه او نشد!
چشمان آیین روی سوگند ثابت ماند؛ زمزمه‌ای از اعماق قلبش در فضا پخش شد.
"تو رو از دور که دیدم، دلم از حال برفت!"
وارد سالن شد و به طرف ستوان ملکی رفت:
-سلام ستوان، خسته نباشید.
ستوان لبخندی زد:
-سلام، بالاخره اومدی...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

سطح رمان از نظر شما؟

عالی

خوب

متوسط

بد

شخصیت مورد علاقه شما؟

آیین

سوگند

مهدی

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین