رمان سکوت قلب | ELNAZ کاربر انجمن رمان ۹۸

*ELNAZ* · 25/3/21

این اولین بار است که تنها سفر می‌کنم؛ آن هم با هواپیما!
صندلی کنار پنجره افتاده بودم و از شانس خوبم، دختری تقریباً بیست‌وهفت-هشت ساله کنارم بود.
در طول راه آن‌قدر حرف زد که ترس از ارتفاع و حالت تهوع...

*ELNAZ* · 25/3/21

هاکان را فراموش کرده بودم.
چقدر دوست داشتم به تهران بیایم و از او تشکر جانانه‌ای بکنم.
در این مدت چقدر از راه دور هوایم را داشت؛ چه تا زمان کنکور و چه تا زمانی که رتبه‌ها را اعلام کردند.
- من به هاکان بدهکارم. قول داده بودم قبول بشم و یه سورِ حسابی بدم.
ابرویی بالا می‌اندازد.
- ولخرج...

*ELNAZ* · 26/3/21

مسخره است. برای چیزی که نیست چرا باید قولی بدهم؟
پوفی می‌کنم.
- قول می‌دم! حالا خیالت راحت شد؟!
صدایش مهربان می‌شود:
- واسه خودت می‌گم اوینار. من می‌دونم هاکان چه موقعیتی داره، هر کسی رو راحت به خودش جذب می‌کنه. به‌عنوان یه دختر می‌گم. کسی که از هر نظر کامله؛ اما وارد هیچ رابـ*ـطه‌ای...

*ELNAZ* · 26/3/21

بیتا هم با سرُوصدای سارا متوجه ما می‌شود.
برعکس سارا، او فقط به دست دادن اکتفا می‌کند.
- خوش اومدی!
«ممنون» زیر لـب می‌گویم.
پیمان و ساشا مشغول سیخ زدن کباب‌ها هستند.
هیوا با بدجنسی می‌گوید:
- قرار بود...

*ELNAZ* · 26/3/21

پدرم واقعاً مردانگی کرد که اجازه داد. کاش من هم این‌قدر خوش شانس بودم؛ اما می‌دانم که آقاجان بیخیال نخواهد شد. آن‌قدر که زیر بار نمی‌رود نوه عزیز دردانه‌اش چه کارها که نکرده است! کاش پدرم هم زیر بار نرود! واقعاً خسته شدم!
لیوان را به‌سمتش می‌گیرم.
آرام تشکر می‌کند و لیوان را می‌گیرد.
- هر چقدر هم ازتون...

*ELNAZ* · 26/3/21

هاکان می‌خندد.
- مریم رو می‌گی؟
ساشا «جونِ» کشیده‌ای می‌گوید.
- پس مریم‌خانومه اسمشون؛ به اینا نمی‌گن فضول بیتاجون، می‌گن یکی از هزاران خاطرخواهِ هاکان.
بیتا پوفی می‌کند.
- انگار شبانه‌روز کشیک می‌ده. حواسم به ساعت نبود داشتم طرح می‌زدم، اومدم درِ خونه هاکان رنگ ازش بگیرم، تموم کرده بودم. اومده پایین می‌گه...

*ELNAZ* · 26/3/21

هیوا در خانه را باز می‌کند.
- بفرمایید. به خونه‌مون خوش اومدی!
از دیدن آشفتگی خانه با تأسف می‌خندم.
- خونه‌ای که مال من باشه، این‌قدر شلخته‌ست آخه؟
در را با پا می‌بندد و خودش را روی کاناپه ولو می‌کند.
- پس چی؟ اون همه دعا کردم قبول بشی که بیای خانوم خونه بشی، بنده هم برم سرِ کار دنبال...

*ELNAZ* · 26/3/21

صدایم بغض دارد:
- سلام داداش. خوبم. نه مشکلی پیش نیومد.
- چرا صدات می‌لرزه؟ گریه می‌کنی؟
- نه داداش، دلم واسه‌تون تنگ شده. چرا نخوابیدید؟...

*ELNAZ* · 26/3/21

از تاکسی پیاده می‌شوم و ورودی دانشگاه را می‌بینم.
حس خوبی تمام وجودم را می‌گیرد.
بعد از سه سال تلاش و بی‌خوابی، جواب تلاش‌هایم را به بهترین نحو گرفتم.
وقتی به‌سمت دانشگاه می‌روم،...

*ELNAZ* · 26/3/21

با شنیدن «خسته نباشیدِ» استاد، خودکار را روی میز رها می‌کنم و با خارج شدن استاد کش و قوسی به بدنم می‌دهم.
نگاهم به ناهید می‌افتد که با لبخند که نه، با خنده کنترل‌شده به من نگاه می‌کند.
وقتی نگاهم را می‌بیند، زیر خنده می‌زند.
تعجب می‌کنم. دیوانه شده؟
- چیزی شده؟
- لعنتی این جلسه اول بود، با جزوه نوشتن خودت...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نظرتون راجع به رمان چیه؟

عالیه!

خوبه جای بهتر شدن داره!

بد نیست!

افتضاحه!

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین