رمان راز آنتروپوئیدیس | Hannaneh کاربر انجمن رمان 98

حنانه سادات میرباقری · 8/3/21

ریسک بود که تنها راه نجات دنیا رو تنها رها کنن، اما ریسک بدتر این بود که اون هارو محبوس کنن!

***

ونیز با شنیدن سروصدایی، سر جاش چرخید. هنوز نمی‌دونست خوابه یا بیدار.
- اما باز هم شماها نمی‌تونید ما رو به‌زور اینجا نگه دارید!
این صدای دنیز...

حنانه سادات میرباقری · 18/3/21

هیلا به‌سختی سرش رو پایین انداخت و بریده‌بریده گفت:
- رادا... اون... خودش رو توی آتشفشان انداخت.
خیلی سعی کرد که گریه نکنه. نفسی تازه کرد و دوباره به‌سختی ادامه داد:
- رادا با هاله‌ی اکسیژنی که درست کرد، اون آتشفشان رو برای همیشه خاموش کرد.
همتا پیششون اومد و برای اینکه بار روی دوش هیلا رو کمتر کنه، با لحن آرومی اضافه کرد:
- چشم که...

حنانه سادات میرباقری · 18/3/21

ونیز دوباره تمرکز کرد و توی دست‌هاش آتشی ظاهر کرد. بعد سنگ‌های لبه‌تیز رو توی دست‌هاش گرفت. با یه طوفان اونها رو به‌طرف جبرئیل انداخت؛ اما جبرئیل هم غیب شد. ونیز نفس‌نفس‌زنان آروم گرفت که اسرافیل بهش اشاره‌ای کرد و گفت:
- با هیراد مبارزه کن.
توقع این یکی رو نداشت. وقتی فرشته‌ها فهمیدن خودشون نمی‌تونن حریف این انسان‌نماها بشن،...

حنانه سادات میرباقری · 18/3/21

هیلا هم که نظاره‌گر بچه‌ها بود، لبخندش رو خورد و خم شد و گلوله‌ی ریز روی زمین رو برداشت و با آرامش گفت:
- لباسامون ضد گلوله‌ست خواهری.
همتا یهو خلع سلاح شد. براش سخت بود بفهمه چطور گلوله‌ی روی زمین رو ندیده و چطور نفهمیده زخم مسیح خون‌ریزی نداره؛ اما جوابش ساده بود. حتی فکر اینکه مسیح چیزیش شده باشه، همتا رو نابود می‌کرد.
این وسط...

حنانه سادات میرباقری · 7/4/21

اما تمرکزش رو به هم نزد و خجالت رو کنار گذاشت. با عصبانیت گفت:
- بی‌اجازه‌ی من، به من دست نزن!
اما جواب دنیز در مقابل هیلا که داشت سعی می‌کرد ازش فرار کنه، لبخندی بود که زد و بعد غیب شد. حتی درد کمرش هم نمی‌ذاشت که قدرتش کم بشه.
ثانیه‌ای بعد از پشت سر به هیلا گفت:
- اگه بزنم چی‌کار می‌کنی؟
هیلا دست خودش نبود. جوش آورد و روی پاشنه‌ی پا...

حنانه سادات میرباقری · 16/4/21

ناباورانه نگاهی به پشتش کرد که دید یه جفت بال داره اون رو از زمین بلند می‌کنه. بال‌هایی که متعلق به خودش بودن. بال‌هایی که شکل بال‌های یه شاهین بودن. تک‌تک اجزای بال هانیه، از جنس پر و به نرمی پر بود. اشک‌هاش رو پس زد و نگاهی دوباره به بال‌هاش انداخت. روی حاشیه‌ی بال‌های اون یه هاله‌ی زنده‌ی سنگ‌های یاقوتی بود که روشون نماد عنصر خاک...

حنانه سادات میرباقری · 15/5/21

همه‌ی بچه‌ها باهم سر بلند کردن و به نور زیاد ایجادشده نگاهی انداختن. ونیز هم لبخندی زد و خجالت‌زده از جلوی هیراد کنار، و به کمک همتا رفت. با همین کار کوچیک حالا نور خیلی بیشتری برای ادامه‌ی راه داشتن. دنیز با تک‌خنده‌ی کوتاهی سعی کرد بچه‌ها رو امیدوار کنه و گفت:
- خب حالا بهتر شد، بریم.
نگاهی به هم انداختن و به‌آرومی توی تاریکی شب...

حنانه سادات میرباقری · 15/5/21

زامبی‌هایی با چشم‌هایی به خون نشسته و قرنیه‌هایی قرمز.
مسیح کمر همتا رو گرفت و زیر گوشش گفت:
- بال بزن. زود باش!
همتا با وجود ترس و سردرگمیش با دیدن چشم‌های به خون نشسته و رگ بیرون‌زده‌ی گردن مسیح فقط سری تکون داد و چشم‌هاش رو بست. مسیح هم تمرکز کرد و وقتی بال‌هاش ظاهر شدن، خودش از زمین بلند شد و همتا رو هم به بالا فرستاد. همتا هم...

حنانه سادات میرباقری · 15/5/21

نمی‌تونست برای تله‌پاتی تمرکز کنه؛ اما داد که می‌تونست بزنه. نگاهی به بچه‌ها کرد و روی باتلاق پوشیده از یخ فرود اومد و کنار اون شش نفر ایستاد؛ مثل یه حلقه دور هم. همه‌شون خسته بودن. خبر نداشتن آتاها با قراردادن جاسوس‌های حسگرمانند سعی کرده بود جای اونها رو پیدا کنه و کرده بود.
اون گیاه‌ها همون حسگرها بودن که وقتی پای هانیه روش رفت،...

حنانه سادات میرباقری · 15/5/21

به هر حال هیچ‌وقت از کاری که باعث شد لبخند بزنه، پشیمون نمی‌شد.

هیلا دست‌هاش رو از دور بازوهاش باز کرد و به‌سمت هانیه چرخید. به‌آرومی گفت:
- چی پیدا کردی؟
هانیه هم آروم دست برد توی جیب پیراهنش و گردن‌بند خواهر بزرگش رو کشید بیرون. گردنبندی...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

در کل کیفیت رمان رو چطور ارزیابی می‌کنید؟

عالی

خوب

متوسط

بد

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین