رمان راز آنتروپوئیدیس | Hannaneh کاربر انجمن رمان ٩٨

حنانه سادات میرباقری · 20/10/20

با شنیدن صدای پای دنیز و هیلا که داشتن بهش نزدیک می‌شدن، تند گفت:
- هر جایی که هستید، وایستید!
هیلا که جا خورده بود، مبهوت‌شده گفت:
- ونیز!
اما دنیز وقتی شهاب‌سنگ جلوی پاش رو که علامت اختصاری عنصر آب یعنی یه ماه نیمه به همراه رگه‌هایی از آب مواج چسبیده بهش بود رو دید، لحظه‌ای نفسش گرفت. از خودخوری داشت دیوونه می‌شد. چطور می‌تونست جلوی...

حنانه سادات میرباقری · 22/10/20

دنیز حتی تو خوابش هم نمی‌دید به‌خاطر این راز بزرگ برای خواهرش و بقیه این‌جوری دست و پا بزنه.

دنیز دقیقاً نمی‌دونست چه حسی داره. هم عصبانی بود و هم متعجب. از یه طرف غم دوری بچه‌ها رو داشت و از یه طرف هم یه‌ جوری خوشحال بود؛ چون حس می‌کرد...

حنانه سادات میرباقری · 27/10/20

خواست با دست‌هاش موهای قهوه‌ایش رو که دیدش رو تار کرده بودن از توی صورتش کنار بزنه؛ ولی چیزی مانعش شد. با محکم‌تر کشیدن دستش و احساس درد خفیفی، عصبانی سرش رو بالا آورد و به زنجیرهای گل‌مانند دستش خیره شد. با خشم زیر لـب غرید:
- کی ماها رو به اسارت گرفته؟
درحالی‌که به اون زنجیرهای عجیب غریب خیره شده بود، باز هم دست‌هاش رو کشید. دور مچ...

حنانه سادات میرباقری · 1/11/20

ونیز حس بدی داشت. می‌ترسید بلایی سر بچه‌ها بیاد. داشت فکر می‌کرد چه‌جوری باید از شر زنجیرهای طبیعت خلاص بشه؛ اما وردی به ذهنش خطور نمی‌کرد. از اون‌ور رادا قدرتی که کل بدنش رو در بر گرفته بود رو توی مشت‌هاش متمرکز کرد و یهو خودش رو رها کرد. بعدش انگار واقعاً یه اتفاقی افتاد. شعله‌های آبی متمایل به خاکستری‌رنگی از دست‌هاش خارج شدن و چون...

حنانه سادات میرباقری · 4/11/20

خواهر دوردونش توی درد چیزی به نام عشق گیر کرده بود که هیچ‌وقت هیلا اون رو چیزی جز یه علاقه ساده نمی‌دونست.

همتا تند لـب زد:
- شما کی هستید؟ از بچه‌ها...

حنانه سادات میرباقری · 8/11/20

و در همون حین دوباره زمین لرزید و آتاها هم با تکون شدیدی لغزید. با چشم‌هایی به خون نشسته دست‌هاش رو به دیوار گرفت تا کاملاً نیفته. اصلاً فکرش رو هم نمی‌کرد انسان‌نماها این‌قدر زود با قضیه کنار بیان. اصلاً فکر نمی‌کرد. امید نفسی کشید و با استفاده از موقعیت، آب منجمدشده رو مجدداً رها کرد و روی سر آتاها ریخت. ونیز هم دو انگشتش رو دورانی...

حنانه سادات میرباقری · 9/11/20

الهه آذر دست‌به‌جیب برگشت و دیوار چمنی پشت مسیح رو در یک آن آتش زد. با این کارش مسیح علناً وسط آتش موند.
آذر داد زد:
- پسر برای خودت هاله‌ی محافظ بساز. زود باش!
آتش مسیح رو نمی‌سوزوند؛ اما خیلی خوب هم باهاش رفتار نمی‌کرد.
مسیح نفس‌نفس‌زنان گفت:
- شانس هم که نداریم خدا! گیر کی افتادیم آخه؟
توی همون موقعیت، الهه آذر داد زد:
- شانس اینه...

حنانه سادات میرباقری · 13/11/20

هانیه خواهر بزرگش رو و هیراد خواهر کوچیکش رو از دست داده بود. جداً هیچ‌کدومشون نمی‌تونستن همچین چیزی رو قبول کنن. امید با تموم وجود سعی داشت هانیه رو آروم کنه؛ اما اون هم مثل بقیه داغون بود و این رو می‌شد از زل‌زدن به نقطه‌ی نامعلوم روبه‌روش فهمید. این وسط رادا هم خیلی بهت‌زده شده بود. عشقش از دست رفت؛ اون هم به‌خاطر خودش. از حجم...

حنانه سادات میرباقری · 19/11/20

اما همتا با ناامیدی‌‌ای که تمام وجود ظریف و نابالغش رو پر کرده بود، ادامه داد:
- ولی بچه‌ها اینجا هنوز خیلی سرده.
امید با قیافه‌ای بهت‌زده به زمین یخ‌زده نگاه کرد. حق با همتا بود؛ اما انگار همه متوجه نبودن. هوا سرد بود؛ ولی سردشون نبود. این بار مسیح کلافه دستی به موهاش کشید و پلیورش رو درآورد و شرمگین روی همتا انداخت. همتا خجالت‌زده...

حنانه سادات میرباقری · 21/11/20

دنیز هم بلند شد و به‌سمت هیراد رفت. قدرتش رو جمع کرد و یهو به در کوبید. با صدای ضربه‌ی دنیز، همتا هم جیغی کشید که مسیح دست همتا و دست رادا رو گرفت و سمت هیراد دوید. امید هم هول‌زده دست‌های هانیه رو روی هم گذاشت و قاطعانه گفت:
- اصلاً نترس، اصلاً!
و بعدش سمت پسرها رفت و شروع کرد به هل‌دادن در. رادا درحالی‌که داشت با آستینش روی در معبد،...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

در کل کیفیت رمان رو چطور ارزیابی می‌کنید؟

عالی

خوب

متوسط

بد

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین