رمان راز آنتروپوئیدیس | Hannaneh کاربر انجمن رمان 98

حنانه سادات میرباقری · 5/6/21

اگه جواب‌ها تو رو می‌ترسونن پس نباید سوال بپرسی!

تا حالا فکر نمی‌کرد این‌قدر روی رفتارهای دنیز دقیق شده باشه. فکر نمی‌کرد این‌قدر از نبودش بترسه؛ اما هنوز هم نمی‌دونست که واقعاً عاشق شده. زیر لـب نجوا کرد:
- دنیز می‌دونی، فکر کنم تنها عشقه که...

حنانه سادات میرباقری · 5/6/21

ونیز در یه آن چشم باز کرد و صاف نشست. طوری نفس‌نفس می‌زد که انگار یه کابوس دیده. هرچند تضمینی هم نبود که ندیده باشه. با ترس برگشت و به دورش نگاه کرد. روی یه تـخت نشسته بود، یه تـخت بزرگ سفید و دونفره. کنارش هم دوتا پنجره بود که پرده‌های شیری‌رنگش جمع شده بودن و از نور آسمون می‌شد فهمید الان شبه. اتاق خیلی مجللی بود. کنار اتاق یه...

حنانه سادات میرباقری · 5/6/21

هیراد دستش رو روی قلبش فشرد و محکم گفت:
- ونیز سخته؛ ولی توی امتحان باید تا حد مرگ تلاش کنی! سعی کافی نیست، باید بجنگی تا حد مرگ!
ونیز که اشک‌هاش تا حدی بند اومده بود، به پدرش خیره شد که داشتن با هلیکوپتر می‌بردنش و گفت:
- اما...
هیراد قاطعانه ادامه داد:
- سخته ولی بخواه! دردناکه ولی بخواه!
همراه با ونیز و حوا و بقیه از زمین بلند شد...

حنانه سادات میرباقری · 7/6/21

هیلا دنبال راه دیگه‌ای بود. نمی‌تونست دیگه مقاومت کنه. چشم‌های پراشکش رو بست و توی سرش ونیز رو صدا زد. ملتسمانه و مهربانانه صداش زد؛ اما اون حس دوگانگی داشت. می‌فهمید کارش درست نیست؛ اما نمی‌دونست چرا. می‌دونست آتاها داره روش تسلط پیدا ‌می‌کنه؛ اما یادش نمی‌اومد چه‌جوری.
برگشت سمت هیلا و با تموم وجود داد زد:
- بس کن! بس کن!
اما هیلا...

حنانه سادات میرباقری · 7/6/21

به درخت پشتش تکیه داد و آروم‌آروم پایین اومد. باز هم قطره اشک دیگه‌ای چکید و گفت:
- نم... نمی... تونم.
اما آماس به ونیز ایمان داشت. بدون تغییری توی ظاهرش به راه‌رفتنش ادامه داد و اضافه کرد:
- بعد از واگذاری، هر الهه فقط یه بار می‌تونه به شکل انسانیش در بیاد و کسی رو ملاقات کنه.
ونیز دست‌هاش رو از روی چشم‌هاش برداشت و به آماس خیره شد...

حنانه سادات میرباقری · 7/6/21

دیگه صدای هوهوی باد نبود. صدای گنگی می‌اومد که نمی‌تونست تشخیص بده؛ صدایی شبیه «وام». ناخودآگاه چشم‌هاش رو بست و پای درخت نشست؛ اما تا نشست، ترس بدی وجودش رو گرفت. ترس همیشگی که پنهونش می‌کرد، ترس از تنهاموندن بود و حالا ترسش به سرش اومده بود؛ اما فقط ترس خودش نبود. ترس هانیه رو حس می‌کرد. کابوس‌هایی که گاهی وقت‌ها می‌دید و برای ونیز...

حنانه سادات میرباقری · 7/6/21

ونیز برگ‌های توی دستش رو مشت کرد و عقب رفت. به نواهای درونش گوش کرد و همراه با آماس زمزمه کرد:
- من با خود درونیم در صلح هستم.
یه حسی بهش تضمین می‌داد که می‌تونه هم بچه‌ها رو نجات بده و هم خودش رو ببخشه.
این ‌بار دیگه نیازی به صحبتی از جانب ونیز نبود. آماس به‌سرعت صحنه رو عوض کرد و حالا این بوی اسطوخدوس بود که فضا رو پر کرده بود. بعد...

حنانه سادات میرباقری · 7/6/21

و به‌راستی چنین بود. حالا تمام کائناتِ هوشیار و طرف‌دار عدالتِ دنیا، گوش به فرمان ونیز بودن.
ونیز پا که روی زمین گذاشت، تاجی به سبکی پر و به عظمت الماس روی سرش نشست. پروانه‌های دورش موهای بلندش رو آذین‌بندی کردن و تاج رو روی سرش قرار دادن. تاجی که هفت آج داشت و روی هر یک، یه سنگ مطهر و هر سنگ مربوط به یه چاکرا بود.
وقتی روی پاهاش...

حنانه سادات میرباقری · 7/6/21

به‌وضوح رنگش مثل گچ دیوار سفید و محتاج ذره‌ای اکسیژن شد. اشتباه بزرگی کرد. آتاها با چشم‌های نیم‌سو لنگان‌لنگان بلند شد و با لبخندی موذیانه به طعمه‌ش نگاه کرد. بلند خندید و گفت:
- ونیز تو هیچ شانسی نداری. سالیان ساله هیچ‌کس جلودار من نبوده و از این پس هم نخواهد بود.
پوزخندی زد و بعد فشار مار‌هاش رو به دور بدن نحیف ونیز بیشتر کرد. ونیز...

حنانه سادات میرباقری · 7/6/21

هیلا توی شوک و بهت بود. باور نمی‌کرد. همه چیز تموم شده و اینها حرف‌های دنیزه. دنیزی که هیچ‌وقت بهش توجه نکرده بود. اما مهم نبود؛ چون حالا خیلی چیزها عوض شد. نمی‌خواست به گذشته فکر کنه؛ چون حالا به خواسته‌ش رسیده بود. همراه با آرامشی که بهش تزریق شد و حس اینکه چشم‌هاش خیس شدن، آروم لـب زد:
- من... من هم... همین‌طور.
همون لحظه‌‌ها، کس...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

در کل کیفیت رمان رو چطور ارزیابی می‌کنید؟

عالی

خوب

متوسط

بد

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین