رمان در پس یک پایان | روشنک.ا نویسنده افتخاری انجمن رمان ۹۸

روشنک.ا · 24/7/20

ظهر بخیر *.*
من باز اومدم
الان میگید برو دیگه چقدر پست میذاری آخه
ولی اگر بدونید نوشتن این رمان دو سال برام طول کشید،...

روشنک.ا · 24/7/20

این بار چشمان فرزاد برق زدند و با صدای ناباور و پر از شادی‌اش گفت:
-مگه نگفتی فردا جواب آزمایش رو می‌گیری؟ نکنه امروز گرفتی و...
نگاهش را در چشمانم دقیق کرد. حس کردم برای بیان آن حدسی که می‌زد، شک داشت. برای آنکه او را مطمئن کنم، بی‌آنکه حرفی بزنم، همچنان که چشمانم را به چشمانش دوخته بودم، دست در کیفم فرو بردم و برگه‌ی آزمایش را بیرون...

روشنک.ا · 24/7/20

چرخیدم و راه خروج از مطب را در پیش گرفتم. آن‌قدر حس خوب در درونم انباشته شده بود که دلم می‌خواست از شادی فریاد بکشم. من هنوز حضور موجود زنده‌ای را در بدنم احساس نمی‌کردم؛ ولی همین که می‌دانستم قرار است انسانی در بدنم رشد کند، متولد بشود و در دستان من و فرزاد بزرگ بشود، حس خارق‌العاده‌ی غیر قابل توصیفی به من می‌بخشید. اگر بگویم آن ترس...

روشنک.ا · 24/7/20

سرم را به طرفین تکان دادم و گفتم:
-نه متأسفانه! این خبر خیلی مهمه و باید به هر دوی شما هم‌زمان بگم.
-خب پس بذار میوه بیارم که تا اومدن مهناز‌جان مشغول باشیم.
بلند شدم و گفتم:
-فکر خوبیه، من الان میوه میارم.
راهی آشپزخانه شدم و ظرفی بزرگ و پر از میوه به پذیرایی آوردم. تا زمانی که مامان رسید، با بابا کمی گفت‌وگو کردیم و با میوه‌ها سرگرم...

روشنک.ا · 24/7/20

وقتی به در فلزی بزرگ و بلند سیاه‌رنگ خانه‌ی آن‌ها رسیدم، دکمه‌ی زنگ در را فشردم. پس از چند لحظه صدای زنی که می‌دانستم شهره خانم، خدمتکارشان است، از پشت آیفون در آمد:
-سلام، بفرمایید؟
نفسی عمیق کشیدم و گفتم:
-نفس هستم، دوستِ...
چون مرا می‌شناخت، بی‌آنکه اجازه دهد حرفم تمام شود، گفت:
-بفرمایید داخل خانوم! خیلی خوش اومدید!
-ممنونم!
در...

روشنک.ا · 24/7/20

-تو که من رو می‌شناسی؛ تا باد پاییز به تنم می‌خوره سرما می‌خورم.

با چند قدم بلند وارد اتاق بزرگش که با دکوراسیون سفید و حنایی روشن، یک اتاق دخترانه‌ی بسیار زیبا، آرامش‌بخش و دلنواز بود؛ شدم. روی مبل کوچک تک‌نفره‌ی کنار تختش نشستم. با نگاهم به تختش اشاره کردم و گفتم:
-بیا دراز بکش، زیاد واینستا!
اخمی کرد و درحالی‌که به‌سمت تختش قدم...

روشنک.ا · 24/7/20

دستش را روی دهانم گذاشت و لبخند عمیقی بر لـ*ـب‌هایش نشاند. نگاهم را به چشمانش که مثل یه جفت درب شیشه‌ای دایره‌ای آبی‌رنگ به روی خانه‌ی ذهن و احساسش بودند، دوختم. نفسی عمیق کشید و با صدای آهسته‌ای که کمی می‌لرزید، گفت:
-باورم نمی‌شه! بچه‌ی تو، بچه‌ی نفس، دوستِ یکی یه‌دونه‌ی نازک نارنجیِ قدیمیِ من! نفس این خوب نیست، این عالیه! مگه می‌شه...

روشنک.ا · 24/7/20

همچنان که نگاهم را به ریشه‌های فرش جلوی پایم دوخته بودم، در سکوتی که بر جمع حاکم شده بود، به فکر فرو رفتم. فکر بچه و اینکه چه زمان به دنیا بیاید و پس از تولدش چه باید کرد، حتی لحظه‌ای ذهن و احساسم را ترک نمی‌کرد. آن شور و شوق و هیجانم کم‌کم با استرس آمیخته می‌شد. کنترل حالات درونی‌ام کار سختی بود و این دگرگونی احوالم را هیچ کس درک و...

روشنک.ا · 24/7/20

با شوق فراوانی گفتم:
-عالیه! اما مهمونی بزرگ رو بذاریم وقتی که بچه به دنیا اومد بگیریم. البته اگه یه مهمونی بزرگ هم نبود، عیبی نداره. می‌شه یه مهمونی خودمونی و صمیمانه گرفت.
با فکر به روزی که بچه به دنیا بیاید و بتوانم او را در آ*غو*ش بگیرم و در یک میهمانی که برای تولدش ترتیب داده‌ایم شرکت کنم، لبخندم تا حد امکان عمیق‌تر شد. فرزاد هم...

روشنک.ا · 24/7/20

نگاه از من گرفت و سرش را پایین انداخت. درحالی‌که قاشقش را از برنج آغشته‌شده به خورشت پر می‌کرد، گفت:
-حالا هم دیگه حرفش رو پیش نکش. بچه باید پسر باشه، اگه دختر باشه مثل این می‌مونه که هیچ بچه‌ای از ما متولد نشده و باید بدی به پدر و مادرت بزرگش کنن. اونا دخترای زیادی بزرگ کردن و می‌دونن چطور باید دخترا رو رام کرد. بعد باید به این فکر...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین