رمان در پس یک پایان | روشنک.ا نویسنده افتخاری انجمن رمان ۹۸

روشنک.ا · 22/2/21

دیگر حرفی نزدم و ترجیح دادم تا پایان راه سکوت کنم.
در نزدیکی بیمارستان، ماشین را پارک کردم و هم زمان با آرمان پیاده شدم. وقتی کنارش قرار گرفتم، طبق عادتم دستم را دور آرنجش حلقه کردم؛ ولی او با پس زدن دستم، بی میلی‌اش به این امر را نشان داد. من هم بی آنکه حرفی بزنم، برای آنکه مسیر را به او نشان بدهم، جلوتر از او گام برداشتم.
چند دقیقه...

روشنک.ا · 22/2/21

-بریم.
با صدای آرمان که گویی تازه از بخش خارج شده بود، از روی صندلی بلند شدم و بی هیچ حرفی در کنار او، شانه به شانه‌اش مسیرمان تا ماشین را طی کردم.
وقتی به ماشین رسیدیم، آسمان تاریک‌تر از قبل شده بود و به نظر می‌رسید در نزدیکی نیمه شب باشیم.
در ماشین را باز کردم و بی‌ توجه به گربه‌ی کثیف خیابانی که روی کاپوت ماشین دراز کشیده بود، بر...

روشنک.ا · 22/2/21

***
صبح با سردرد بدی از خواب بیدار شدم. نمی‌دانستم این سردرد برای چه بود؛ ولی زیاد کنجکاو دلیل آن نشدم و از روی تـ*ـخت که فقط خودم روی آن خوابیده بودم، بلند شدم.
به خاطر سرگیجه‌ای که حس کردم، دستم را به دیوار تکیه دادم و کمی صبر کردم تا آنکه سرگیجه‌ام رفع شد و با گام‌های سستی اتاق خالی را ترک کردم.
وقتی وارد راه‌رو شدم، با دیدن در...

روشنک.ا · 22/2/21

***
در سالن مطالعه‌ی کتابخانه‌ی دانشگاه، پشت میز نشسته بودم و بی‌هدف کتاب‌های جلویم را ورق می‌زدم.
یک هفته از بازگشت آرمان به ایران می‌گذشت؛ ولی هنوز آرزو به هوش نیامده بود. رایان هم هنوز در خانه‌ی پدر و مادرم بود و مدام اصرار می‌کرد به خانه برگردد و به ملاقات آرزو در بیمارستان برود؛ ولی من عصرها به او سر می‌زدم و سعی می‌کردم متقاعدش...

روشنک.ا · 22/2/21

بی هیچ حرف دیگری، به طبقه‌ی بالا رفتم و وارد اتاقمان شدم. خبری از آرمان نبود و البته تمام پنجره‌ها بسته بود و هوای اتاق گرم و خفه شده بود. در حالی‌ که لباس‌هایم را درمی‌آوردم، به سمت پنجره‌ها رفتم و همگی آن‌ها را باز کردم که باد خنک آبان ماه به درون اتاق جریان یافت و من توانستم نفسی تازه کنم.
وقتی هوای اتاق خوب سرد شد، تمام لباس‌هایم...

روشنک.ا · 22/2/21

سپس بی آنکه مهلتی به من بدهد تا به او پاسخی بدهم، جلوتر آمد و من را به میان دستانش کشید. دستان گرمش با آن بوی عطر شیرین زنانه، من را به یاد حصارهای هلنا که با فرزندانش مشغول است و تنها چند بار توانست به ملاقات ما و آرزو بیاید، می‌انداخت. یک حصار گرم پس از یک باد سرد، اشک‌هایم را تندتر و شدیدتر از قبل بر روی گونه‌هایم جاری کرد. کاش...

روشنک.ا · 22/2/21

چند دقیقه پس از رفتن آرمان، همگی در سکوت به فکر فرو رفته بودیم که من با حرفی ناگهانی که زدم، سکوت را شکستم و‌ گفتم:
-آرمیتا، می‌شه بپرسم منظورت از مادر واقعی آرزو چی بود؟ و اینکه جنی وینسنت کیه؟
آرمیتا و مارکو هم زمان با هم، با تعجب و حیرت به من نگاه کردند. حس کردم حرف خیلی عجیبی مثل دیدن آدم فضایی‌ها زده‌ام که آن‌طور به من نگاه...

روشنک.ا · 22/2/21

نفسی عمیق کشید و بی آنکه نگاهش را از آینه بگیرد، گفت:
-بشین!
دوباره نشستم و منتظر نگاهش کردم. این بار هم ترجیح می‌داد در آینه نگاه کند و از همین سو، مسیر نگاهش را عوض نکرد و گفت:
-جنی وینسنت؛ سومین زنی بود که خیلی باهاش بودم؛ ولی می‌شه گفت اولین زنی بود که بیشتر از یک سال باهاش بودم. دلیل طولانی شدن این مدت هم بیشتر از تفاهم و علاقه،...

روشنک.ا · 22/2/21

بی آنکه نگاهش را از سقف بگیرد، گفت:
-اسمی که جنی برای آرزو انتخاب کرده بود. خب در واقع من اسم آرزو رو عوض کردم...
این حرفش را ناتمام گذاشت و در ادامه‌ی حرف‌های قبلی‌اش با صدایی که غم از آن می‌بارید، گفت:
-من رزا رو یک هفته بعد از اون روزی که جنی همه چیز رو در مورد بچه بهش گفته بود، از دست دادم... ماشین رزا توی دره پرت شده بود و اون...

روشنک.ا · 22/2/21

***
مشغول رانندگی به سمت آزمایشگاهی که دو روز پیش در آن‌جا آزمایش خون دادم تا مطمئن بشوم دلیل تاخیر در عادت ماهانه‌ام یک بارداری ناخواسته است، بودم.
یک عصر پاییزی نسبتاً دلگیر بود که در آسمانش جز ابرهای خاکستری رنگِ بی بارِش، هیچ دیده نمی‌شد. خیابان‌های شهر هم شلوغ و پر ازدحام بودند و ترافیک، زمان زیادی از زندگی همه‌ی سرنشینان...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین