رمان در پس یک پایان | روشنک.ا نویسنده افتخاری انجمن رمان ۹۸

روشنک.ا · 22/2/21

در مورد رایان، جای خوشحالی داشت که از اول مهر امسال که به مدرسه رفت، دوستان زیادی پیدا کرد و به مدرسه علاقه‌مند شد. علاوه بر این، نسبت به درس و مشق هم میل و اشتیاق زیادی از خودش نشان می‌دهد. شب‌های زیادی که من به او املاء می‌گفتم و آرمان به او در حل تکالیف ریاضی‌اش کمک می‌کرد، واکنش‌های خوبی به همه چیز نشان می‌داد. یکی از خوش...

روشنک.ا · 22/2/21

خداحافظی کردیم و من بی آن‌که وقت تلف کنم، لباس عوض کردم و با ماشین راهی مدرسه‌ی رایان شدم.
اگر چه رایان دانش آموزی ممتاز و اجتماعی بود، به خاطر شیطنتش موردهای انضباطی زیادی داشت. او گاهی با آب بازی، شکستن شیشه‌های پنجره‌های زیر زمین مدرسه با توپ پلاستیکی یا کوبیدن در دستشویی‌ها و شوخی‌های نا به‌جا کردن با ناظم‌ها تنبیه می‌شد و گاهی هم...

روشنک.ا · 22/2/21

نفسی عمیق کشیدم و در حالی‌که مستقیم در چشمان به خون نشسته‌اش نگاه می‌کردم، با اطمینان گفتم:
-من بهتون تضمین می‌کنم؛ دیگه چنین اتفاقی برای پسرتون نمیوفته. من با رایان صحبت می‌کنم و مطمئن باشید اون از این به بعد خودش رو کنترل می‌کنه؛ که دیگه چنین اتفاقی نیوفته.
پوزخندی زد و رو به ناظم مدرسه گفت:
-این خانم چقدر راحت و بی‌خیال‌اند! واقعاً...

روشنک.ا · 22/2/21

ابروهایش را بالا برد و پایین انداخت و گفت:
-من کاری نکردم مامان! من فقط مثل همیشه بهش گفتم خپلو...
دستم را از درون موهایش بیرون آوردم و گفتم:
-پس مسخره‌ش کردی! لابد بقیه‌ی دوست‌هات هم با این حرفت بهش خندیدن!
-آره؛ ولی اولین بار نبود که بهش گفتم خپلو! آخه مامان، مگه خندیدن عیب داره؟
-خندیدن عیب نداره عزیزم، خیلی هم عالیه؛ ولی نه به...

روشنک.ا · 22/2/21

***
مانتو و مقنعه‌ام را پوشیدم و دو مداد و یک پاک کن در داخل جیب بزرگ مانتویم انداختم. باور این‌که بالاخره روز کنکور ارشد رسیده بود و بخش مهمی از برنامه‌های زندگی‌ام را تحت‌الشعاع قرار می‌داد، کمی سخت بود. با آن‌که به نظرم به قدر کافی، در حد توانم درس خوانده بودم؛ کمی نگران نتیجه بودم؛ چون به حالتی جز قبول شدن در دانشگاه‌های تهران...

روشنک.ا · 22/2/21

کمی خندید و در حالی‌ که مشغول بیرون آوردن ماشین از جای پارکش بود، گفت:
-راستش رو بخوای، زودتر فرصت نشد بهت بگم؛ ولی احتمالاً اواخر مهر ماهِ امسال یه سفر کاری به لندن دارم. لازم هم هست که یکی از ما دو تا مراقب بچه‌ها باشه؛ مخصوصاً چون اولین سالیه که آرزو میره مدرسه. برای همین باید تو رو باهاشون تنها بذارم.
سرم را به پایین حرکت دادم و...

روشنک.ا · 22/2/21

وقتی دسته گلی را که خریده بودیم در دست داشتم و در کنار آرمان به سمت ماشین می‌رفتم، گفتم:
-به نظرم بچه‌های دوقلو رو بزرگ کردن خیلی سخته. مامان من هم همیشه می‌گفت سر نیما و نیاوند ده سال پیر شد؛ تازه با این‌که اولین بچه‌هاش نبودن. دارم فکر می‌کنم هلنا چطوری برای اولین تجربه‌ی مادری از پس دو تا بچه برمی‌اد؟!
آرمان کمی خندید و گفت...

روشنک.ا · 22/2/21

***
پیراهن راسته‌ی یقه کراواتی یشمی رنگی را که بلندی‌اش تا روی زانوهایم بود، پوشیده بودم و مشغول بستن بندهای صندل یشمی رنگم به دور پاهایم بودم. وقتی آن‌ها را بستم، از روی مبل اتاق بلند شدم و به آهستگی با صندل‌های پاشنه بلندم، به سمت آینه کنسول اتاق رفتم.
جلوی آینه‌اش ایستادم و نیمی از موهایم که شامل موهای بالای پیشانی، اطراف شقیقه و...

روشنک.ا · 22/2/21

کمی ریز خندیدم و گفتم:
-تجدید رژ لـ*ـب باشه واسه شب؛ فعلاً بذار موهام رو درست کنم...
دستش را در موهایش فرو برد و در حالی‌ که آن‌ها را از جلو به عقب چنگ می‌زد، گفت:
-حالا چی می‌شد، اگر الان هم به شب اضافه می‌شد؟
سپس دستش را در موهای من فرو برد و همچنان که آن‌ها را آهسته نوازش می‌کرد، گفت:
-ابریشم چیه؟! باید از موهای تو پارچه بسازن؛...

روشنک.ا · 22/2/21

***
چهارشنبه‌ی سومین هفته‌ی شهریور ماه بود و من در میان بحبوحه‌ی ثبت نام دانشگاه و رفت و آمدهای زیادش، بالاخره یک روز در خانه استراحت می‌کردم.
صبح بود و هوای خوب شهریور ماه، من را به سوی حیاط پشتی فراخوانده بود و از همین سو بر تاب فلزی داخل حیاط نشسته بودم و به رایان و آرزو که بر تاب کوچک کنار تاب دو نفره‌ی بزرگی که من بر آن نشسته...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین