رمان در پس یک پایان | روشنک.ا نویسنده افتخاری انجمن رمان ۹۸

روشنک.ا · 21/2/21

یوهو ما بازگشتیم
بازگشتی شکوهمندانه *.*
بریم که رفتیم *.*

وقتی به خانه رسیدم، هوا تاریک بود و آسمان به رنگ سیاه یک دست...

روشنک.ا · 21/2/21

وقتی خنده‌های آن دو بند آمد، آرمان گفت:
-اول مامانتون باید بره لباس عوض کنه و صورتش رو بشوره. بعد کیک و پفک، شکم گنده‌ها!
رایان دستانش را به کمرش زد و گفت:
-من کجا شکم گنده‌ام؟!
سپس نگاهش را به شکم صاف و تختش کشاند. آرمان هم همچنان که به رایان نگاه می‌کرد، گفت:
-حتماً که نباید شکمت گنده باشه! شکم گنده، یعنی کسی که همش به فکر غذاست...

روشنک.ا · 21/2/21

رایان حرفی نزد و نگاهش را به جعبه‌ی سفیدی که در دستانم بود، دوخت. من هم در جعبه را که به نظر جعبه‌ی کفش می‌آمد، باز کردم و با دیدن یک جفت کفش قرمز ساده‌ی پاشنه دار، گفتم:
-کفشِ قرمز؟! وای رایان! چه‌قدر قشنگه عزیزم!
رایان دوباره در جا پرید و گفت:
-بپوششون مامان! بپوش! بابا کمکم کرد اندازه پات بخرم اما نمی‌دونم اندازه‌ست یا نه.
کمی ریز...

روشنک.ا · 21/2/21

لبخندی به او زدم و مشغول باز کردن کادو شدم. وقتی از داخل آن جعبه‌ی قرمز رنگ یک جوراب شلواری کلفت مشکی رنگ درآوردم، گفتم:
-حالا چرا جوراب شلواری؟
آرمان با دستش قسمتی از جوراب شلواری را که فضای میانی را می‌پوشاند گرفت و به صورتم نزدیک کرد و گفت:
-دکمه‌هاش رو ببین! می‌بینی من چه‌قدر بیشتر از فمینیست‌ها به فکر تو اَم؟! حالا می‌تونی هم...

روشنک.ا · 21/2/21

-خب در صدای معرکه‌ی مدونا که شکی نیست. در زیبایی چهره‌ش هم شکی نیست. اما همه‌ی این‌ها به عنوان یه خواننده، نه بیشتر...! واقعیت اینه که من صدای تو رو وقتی شعر و داستان می‌خونی، وقتی می‌خندی و وقتی با من حرف می‌زنی، با هیچ صدای دیگه‌ای توی این دنیا عوض نمی‌کنم!
دستانم را دور گردنش حلقه کردم و با نزدیک کردن صورتم به صورتش، هر دو لذتی...

روشنک.ا · 22/2/21

دستانم را تا دو طرف سرش بالا کشاندم و در حالی‌ که به دریای روشن چشمانش که زیر نور ملایم آباژور مثل یک نقاشی زیبا و رویایی به نظر می‌رسید، نگاه می‌کردم، گفتم:
-من خیلی از حقایق زندگیِ تو رو درک می‌کنم آرمان. من درک می‌کنم که عشق تا آخرین لحظه‌ی زندگی در وجود انسان باقی می‌مونه. من درک می‌کنم که تا ابد رزا در بخشی از وجود تو باقی...

روشنک.ا · 22/2/21

لبخندی به رویش زدم و گفتم:
-معرکه‌ست! برای من خریدیش؟
به سمتم آمد و گفت:
-البته که برای تو خریدمش... از این به بعد عصرهایی که توی بالکن باشیم، هر دو روی همین صندلی‌ها می‌شینیم و با هم به غروب خورشید نگاه می‌کنیم، پیپ می‌کشیم، حرف می‌زنیم و بعد هم با هم قهوه می‌خوریم؛ فقط حیف که واسه نوشیدنی همراهیم نمی‌کنی.
کمی ریز خندیدم و گفتم:
-تو...

روشنک.ا · 22/2/21

***
نسیم خنکی می‌وزید و من که بر صندلی استراحتی استخر دراز کشیده بودم، از هوای خوب آخرین هفته‌ی شهریور نهایت لـ*ـذت ممکن را می‌بردم.
کتابی را که در دست داشتم می‌خواندم؛ اما در میان مطالعه‌ام زیاد نگاهم را از صفحات کتاب به شاخ و برگ‌های درختان که آرام و ملایم با موسیقی نسیم شهریوری می‌رقصیدند، می‌کشاندم. هنوز هم حیاط پشتی خانه از نظرم...

روشنک.ا · 22/2/21

سپس از او فاصله گرفتم و به داخل عمارت رفتم.
بی آن‌که زمان تلف کنم، به اتاق مشترک خودم و آرمان که تا قبل از شب تولدم در واقع تنها اتاق او محسوب می‌شد، رفتم. وقتی وارد اتاق شدم، به سمت میز کنسول نقره‌ای که آرمان آن را به خاطر من به اتاقش آورده بود و در فاصله‌ی نه چندان زیادی از میز توالت چوبی خودش قرار داده شده بود، رفتم و جلوی آن...

روشنک.ا · 22/2/21

کمی خندیدم و گفتم:
-پس بیداری! به جای غرغر کردن جا باز کن من هم بخوابم.
پتو را کنار زد و با یکی از دستانش به دست دیگرش که روی بالشت من بود اشاره کرد و گفت:
-جا هست ولی فقط این‌جا. تا حالا هم زیادی دور بودی از من و دیگه جا برای دور شدن بهت نمی‌دم.
ریز خندیدم و کنارش دراز کشیدم و سرم را روی بازویش گذاشتم.
قبل از آن‌که از شدت خستگی به...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین