رمان من به برلین نمی روم | سناتور کاربر انجمن رمان ٩٨

SheRviN DoKhT · 20/8/18

داغ می‌کنم، باز روی مدار جنون و دیوانگی می‌روم:
- خاک بر سرت احمق بی‌عرضه...لعنتی اون مادرته...می‌فهمی؟ نه نمی‌فهمی؛ چون اون البرز توی گوشت رو با شرُوِرهای خودش پر کرده...کور شدی دماوند..نمی‌تونی بد و خوب رو از هم تشخیص بدی. نمی‌تونی شیطون رو از فرشته تشخیص بدی.
بر سرم داد می‌کشد و با حرص می‌گوید:
- آره تو...

SheRviN DoKhT · 20/8/18

- باشه..حداقل بیا از اون ور بشین..این‌طوری درست نیس.
- نمی‌خوام.
به لباس سرمه‌ای روحانیتش چنگ می‌زنم. چرا هیچ‌وقت تلاش نکردم سر و سامانی به زندگی‌ام با علی‌اکبر بدهم؟ من در حق خودم جفا کردم. می‌توانستم برایش همه‌چیز را توضیح بدهم. مشکل بزرگ من این بود؛ اشتباهی که می‌کردم پایش نمی‌ایستادم. هیچ‌وقت برای...

SheRviN DoKhT · 20/8/18

در را باز می‌کند و وارد اتاق می‌شود. آرام‌آرام به سمتش قدم برمی‌دارد. کنار تـ*ـخت می‌ایستد. به مادر پیچیده‌شده در دم و دستگاهش نگاه می‌کند. بدون حرف و حتی احساس، تیز، به مادرش نگاه می‌کند. آن‌قدر همان‌طور تیز و صامت نگاهش می‌کند که من خسته می‌شوم. بالاخره ابروهایش در هم می‌پیچند. در صورت مادرش خم می‌شود...

SheRviN DoKhT · 20/8/18

خنده‌ام می‌گیرد. با چشم و ابرو به مسلم اشاره می‌کنم. مسلم اشاره‌کردن‌هایم را که می‌بیند، خنده‌اش می‌گیرد. سری تکان می‌دهد و در حالی که سعی می‌کند خنده‌اش را بخورد، می‌گوید:
- شما بفرما زن‌داداش بشین توی ماشین. من و معصومه چیزا رو میاریم.
می‌دانم اصرار دیگر فایده ندارد، پس به ناچار چشمی می‌گویم و به سمت...

SheRviN DoKhT · 20/8/18

حس می‌کنم تا به حال، هیچ‌چیز را تا این حد دوست نداشته‌ام. درست هفتم سمیه بود که فهمیدم باردارم و از آن پس تصمیم گرفتیم تا پس از زایمان من، به خانه‌ی حاجی بیاییم. علی‌اکبر بیشتر در خانه بود، محل کارش تهران بود دیگر؛ اما خب باز هم می‌شد وقت‌هایی که نبود و مادر هوای من را داشت. همه زیادی هوایم را داشتند...

SheRviN DoKhT · 20/8/18

ابروهای چشم‌آبی که اشتباه نکرده باشم نامش یاسمن بود، در هم می‌رود. شاید او هم مانند من از لفظ "عقد‌ای" خوشش نیامده است. خودم را جمع و جور می‌کنم، باید از خودم و علی‌اکبری که نیست، دفاع کنم:
- خب؟چرا اومدی این‌جا؟ می‌خواستی بدونی زنشم؟
یاسمن پوزخند می‌زند:
- از اولشم می‌دونستم زن اولشی، تو نمی دو...
میان...

SheRviN DoKhT · 20/8/18

به سمتش می‌آید و جلوی پای دماوند تف می‌اندازد. فکش منقبض شده است. نکند سکته کند؟ پوزخند می‌زند و می‌گوید:
- تف به اون بی رگ و ریشه‌ای که سواستفاده‌گر باشه!
دماوند از پشت سرم، درست کنار گوشم، با حرص می‌غرد:
- این‌جا دادگاه توئه نه من! پای من رو وسط نکش..بی رگ و ریشه هم خودتی و هفت جد و آبادت مرتیکه...

SheRviN DoKhT · 20/8/18

رگ علی‌اکبر بدجوری بیرون می‌زند. نکند پاره شود؟ یاسمن را کنار می‌زند و در حین جلوآمدن صدایش را روی سرش می‌اندازد:
- یه خواستنی نشونت بدم اون‌ورش ناپیدا سگ عوضی تا بفهمی چشم‌داشتن به نامـ*ـوس مردم یعنی چی!
کودکم آرام صدایم می‌زند. در این آشفته‌بازار که جو متشنج است و هر کس دیگری را به چالش می‌کشد و تحقیر...

SheRviN DoKhT · 20/8/18

***
«می‌دونی کی سام رو کشت؟ تو! می‌دونی کی باعث مرگش شد؟ تو! می‌دونی کی زندگیش رو زهرمار کرد؟ تو! می‌دونی کی داغ محبت به دلش گذاشت؟ تو! می‌دونی سام چی می‌خواست؟ شیرین!»
جواب این یکی، فرق می‌کرد. دستی به پیشانی‌ام می‌کشم. سرم درد...

SheRviN DoKhT · 20/8/18

رها لبخند کوتاهی می‌زند و رو به سمت سانازی که تا انتها سرش را در گوشی‌اش کرده است، می‌کند و می‌گوید:
- سانازخانم؟ ول کن اون لعنتی رو!
ساناز در حالیکه تندتند چیزی را تایپ می‌کند با خنده می‌گوید:
- شما که نمی‌دونین چی نوشته این نکبت.
دماوند با خنده می‌گوید:
- نمیشه نوشته‌ی این نکبت رو بگی ما هم بخندیم؟
ساناز...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین