رمان من به برلین نمی روم | سناتور کاربر انجمن رمان 98

SheRviN DoKhT · 12/11/18

منم مادرم رو خیلی زیاد دوست داشتم؛ ولی خودش می‌دونه که چرا این دوست‌داشتن رو نابود کرد. دیگه دلم نمی‌خواد بیشتر از این چیزی بگم... فقط این رو بدون، یه جایی به بزرگی آسمون توی قلبم، برای مادرمه، برای سمیه! سمیه‌ای که البرز رو ول کرد به حال خودش، درسته اون موقع‌ها البرز وضع خوبی به‌خاطر مردن خواهرش و مشکلاتش...

SheRviN DoKhT · 12/11/18

مانند قطره در دریا، سوزن در انبار کاه، در بی‌فرهنگی گم شده‌ایم! چه بگویم؟ مگر زادگان کوروش، قسم‌خوردگان به کتاب محمد(ص)، رام‌کنندگان مغول، نوادگان آدم و حوا، دانشمندان پارسی که می‌خواستند تا ثریا بروند، این‌چنین بودند؟
من در این خراب‌شده چه می‌کنم؟...

SheRviN DoKhT · 12/11/18

قاه‌قاه می‌خندند. خنده دارد لعنتی‌ها؟ حجاب من خنده دارد؟ مگر ادعای روشنفکریتان نمی‌شود؛ آیا این هم در قاعده‌ی "روشنفکر"بودنتان است؟ اینکه من با شما فرق دارم خنده دارد؟ چادر از سر بکشم، شال را عقب که نه، کلا در بیاورم، مانتویم را از وسط پاره کنم، پاچه‌های شلوارم را بالا بدهم و موهایم را افشان کنم خوب...

SheRviN DoKhT · 12/11/18

دماوند من را عقب می‌کشاند و می‌گوید:
- تو رو خدا ببخش سامیار...میشه برید؟
همه‌شان می‌روند و بعد مدت نه‌چندان کوتاهی، دماوند بازمی‌گردد. تلوتلو می‌خورد و این‌بار اساسا ناخوش است. کم‌کم شعله‌های بیم و هراس، در درونم روشن می‌شود و دوست دارم هر چه زودتر بلند شوم و بروم. یک سرنگ هم در دستش است. به جای آنکه به...

SheRviN DoKhT · 12/11/18

امشب، به تاریکی و سیاهی همان شبی بود که علی‌اکبر نوزده‌ساله عوض شد؛ امشب درست مانند همان شب، الیسیمای بی‌نوا را بدبخت‌تر کرد و قلب نالانش را بیشتر از قلب، شکاند. کمرم دیگر بیش از این خم نمی‌شود، خدایا چه‌قدر از این "زجرهای سریالی" مانده است؟
***
ساعت چهار صبح است. روی پهلو می‌چرخم و به چهره‌ی در خواب...

SheRviN DoKhT · 12/11/18

تمام آن شش‌ماه بیچارگی، هر روز دم خانه‌ی حاجی این‌ها بودن، درزدن و بازنکردن در، زنگ‌زدن و جواب‌ندادن، سیلی حاجی بر صورت علی‌اکبر و تمام بدبختی‌های دیگر، امشب به پایان رسید. شاید نتوان به راحتی گفت "تمام شد"؛ چون این چرخه هنوز هم ادامه دارد و ذهن‌ها، گاهی به گذشته برمی‌گردند و محال است این اتفاق فراموش شود...

SheRviN DoKhT · 12/11/18

پوفی می‌کشم و نخ و سوزن را از روی چرخ خیاطی‌ام برمی‌دارم و به سمتش می‌روم. سر نخ را در دهانم می‌کنم و نیم‌نگاهی به علی‌اکبر می‌کنم. آن را در سوزن می‌کنم و دکمه‌ی کنده‌شده را از او می‌گیرم و غر می‌زنم:
- چه‌طوری کندیش؟
آرام می‌گوید:
- یهو دراومد...
آن را می‌دوزم و خم می‌شوم نخش را بکنم. لـ*ـبم به دستش می‌خورد...

SheRviN DoKhT · 12/11/18

نگاهم را به نگاهش می‌دوزم:
- من نمی‌تونم با تو به برلین بیام. من نمی‌خوام زن بد قصه‌ها بشم، من نمی‌تونم به علی‌اکبر، به شوهرم پشت کنم و با تو بیام..از همه مهم‌تر، من نمی‌تونم آیلین رو ول کنم. نفس من به نفس این بچه بسته‌اس..یه روز نبینمش می‌میرم..
شکایت می‌کند:
- ولی... ما می‌تونیم خودمون با هم بچه‌دار...

SheRviN DoKhT · 12/11/18

کلافه دست در موهای قهوه‌ایش می‌کشد و می‌گوید:
- از اولم بوده؛ ولی سرش به کار خودش گرم بوده.. تا اینکه می‌شنوه بابات مرده و بابای من پولا رو برده! حالا دنبال اینه تا اون پولا رو پس بگیره! اونم عین توئه، فکر می‌کنه البرز دزده!
از سر ناچاری بلند می‌نالم:
- از کجا بدونم راست میگی دماوند؟
با ناراحتی و کلافگی...

SheRviN DoKhT · 12/11/18

نیم‌خیز می‌شوم که می‌گوید:
- حداقل بشین شربتت رو بخور و بعد برو..این‌قدر منفور شدم که حتی نمی‌تونی نیم‌ساعت تحملم کنی؟
می‌نشینم. خوب نگاهش می‌کنم و سعی می‌کنم تصویر قشنگی از او در ذهنم داشته باشم. نه برای آنکه هر وقت دلتنگش شدم، یادش کنم، نه! من قرار است از این خانه که بیرون رفتم، اسم دماوند را از حافظه‌ی...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین