دل نوشته فرسوخته | فریان کاربر انجمن رمان ۹۸

فریان · 29/9/24

هلهله‌ای آغاز شد، وجودم را سرآغاز شد ولی او نیامد. آن اخترشناس گیتی‌پیمای نیامد که نیامد. گفتمش همی جنونم، او نشنید و نیامد. گفتمش همی دیوانه‌ام، مستانه و نابخرد شدم، او نشنید و نیامد. گفتمش نشسته غم دوریت بر روح تنم، داغ غمت برده همه گوشت تنم او نشنید و نیامد. گفتمش آ*غو*شم باش، این ابر پاره‌‌پاره هوای باران شیون انگیز دارد او نشنید و...

فریان · 30/9/24

گفتمش که میخانه تویی، آن پارچ باده شکسته منم. خیزش این نوشیدنی در دل پیمانه ها تویی، عیش تویی، نوش تویی، علت غرش مستانه این دیوانگان تویی. سـ*ـاقی این جمع شوریده تویی، گهی دامن‌کشان و گیسو افشان تویی. آن بریده زبان محصور منم، همی از روی تقلید می‌نوشد منم.
تو آن میوه بلند درخت‌حیاتی و دست من ز‌ تو کوتاه.

فریان · 2/10/24

به پیری می‌گذرد این جوانی

فریان · 2/10/24

همانا او فرنوش است، هست است که نیست باشد. گر نیست است که هیچ نباید بباید، پس هست را بر مرتبه نیستی‌اش نگویند که بر مرتبه خود وجود اعلا گویند.
وجود است که نیست را در برش وصال گردانيده‌اند، آه زین وجودی که نیست و هست است.
همانا او فریانی است، نیست نیست نیست بباید، نیستی است در مرتبه وجودیت ماورای پوچی و همپای وجود؛ گاهی هم همتای وجود...

فریان · 4/10/24

آخر این آسمان چه می‌شود؟ مرا درآن وادی والا چه می‌شود؟ گر همه چیز هست و هم نیست، پس آنچه همیشه هست چه می‌شود؟ گر همه چیز فرنوش‌ است و زن، پس تکلیف این مرد بیچاره چه می‌شود؟ همه چیز شد جنون و وحشی گری و نابخردی، پس قرار و اهلی‌گری و عقل چه می‌شود؟
گفتا بسوزان مرا جان فرنوش، پس این برتری در رخنه چه می‌شود؟ گفتایش ازهم‌ بدّر هرآنچه...

فریان · 4/10/24

اصل خواستن به چه معناست؟ آورده‌اند مرا در بند حیات، اصل وجودم به چه معناست؟ کرده‌اند مرا حیران و ویران، این بی‌قراری و مخروبگی به چه معناست؟ معنا است که به دنبالش سوختیم، خود معنا به چه معناست؟ همی آتش شدم، زبانه غران فرنوشی شدم، این آتش و از برای فرنوش بودن به چه معناست؟
بلبلی نغمه سرایم در بر پای خاکسترت، این نغمه و خاکستر به چه...

فریان · 6/10/24

زندگی یافتن معنا در دل رنج و عذاب است، معنا عشق است و رنج عقل. و عشق راوی افسانه هستی‌است و شیوه روایت‌اش عقل بود. زمانی که عقل دلیل رنج است، سرچشمه این رنج عشق بباید باشد و چنین می بایست باشد که همه این عذاب ها و شیون ها با جان و دل آدمی و هستی‌اش درهم می‌آمیزند و جنون شکل میگرد.
جنون توازنی است از عقل برخواسته، عقلی عاشق که زآن مهر...

فریان · 7/10/24

گیتی بر مدار رخنه می‌چرخد!
رخنه‌ست که تداوم بخش حیات هر‌ گونه است و در انسان تداعی کننده تمام حالات کیهان.
بباید چون مدار گیتی، همی عقل درآن بود و همی عشق مطلق. چون سگ هار تشنه به تن افتد به جانش و گاهی چونان رویایی به لطافت ابریشم نشیند بر روح و تنش.
درست است که فرنوش و زن تمامیت هستی‌اند ولی در دل این حالات هستی‌ساز، ورق به کل...

فریان · 8/10/24

من باده به دست در ره میخانه‌ام، هیچ ندانستم باده و میخانه منم من. همی می‌کردم طلب شعله به سوی رحم‌گاه‌ات، هیچ ندانستم شعله و رحم منم من. ندا می‌کردم آن نطفه طوفان را، هیج ندانستم نطفه و طوفان منم من. برای یافتن.ات از عقل و جهانم زدم، هیچ ندانستم عقل و جهانم منم من. گم‌گشته‌ای در دریای خلاء وجود بودم، هیچ ندانستم خلاء و وجود منم من...

فریان · 9/10/24

آه جانا زین همه آتش ممنان به خرمن قلبم نرفتا نرفتا، خرمن جانم آتش زد و بگفتا برفتا برفتا. من زین بر همه تن‌ها بگفتم برفتم برفتم، وزین آشفته بازار روزگار برفتا برفتا. این همه آشوب از برم نرفتا نرفتا، ولی او بگفتا از همه آشوبت خلاص گشتی برفتا برفتا. همی آتشین آهویم سوزانید روح و تنم ولی دانم که این آتش به جانم نرفتا نرفتا، بزد بـ*ـو*سه بر...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین