دل نوشته فرسوخته | فریان کاربر انجمن رمان ۹۸

فریان · 18/8/24

گنجشگک کوچکی به درختی رسید، بر روی شاخه ریزی زان تک درخت دشت کیهان بنشست. مدام بی قراری می‌کرد و اینطرف و آنطرف می پرید. با خجالت بر برگ ها و جهان نهان ریشه هایش نگاهی می انداخت.
درخت دلیل سکوت جنون انگیزش را پرسید و گنجشک بگفتا کای درخت؛ گهی بال شکسته و گهی دل، به دلم شور پرواز است ولی پرواز ندانم. به عقلم طلب علم کنم ولی ندانم و...

فریان · 20/8/24

آتش عظیمی تمام جنگل را درخود بلعیده بود، هیچ وجود و موجود را زنده نمی گذاشت و نابود می ساخت.
ولی در میان نعره ها و تیغه تیز آتش، گنجشگک آوازه خوانی ایستاده و از برای شعله می سراید.
همی سرمست و دیوانه در میان غرش و تازیانه های تندش که تن و وجودش را درهم می دریدند نشسته و می نالد و می تازد و می نازد.
آخر تو چرا در میان شعله ای؟ آتش...

فریان · 21/8/24

زن سرتاسر غرور است.
در گوهر لطیف زنانگی، غروری عجیب وجود دارد که زیباترین و قریضه آمیز ترین خودنمایی در هستی است.
غرور از آنجا آید که او اصل مفهوم هستی است، موجود مقدسی را به دنیا می آورد و پدید آورنده عظیم ترین و با شکوه ترین پدیده هستی است. و از طرفی هزینه سنگینی برای تداوم این بودن و شدن می پردازد.
این مرد بدبخت است که به دام زلف...

فریان · 21/8/24

قرار بود ما فرنوش را بیچاره و ویرانه سازیم، قرار بود ما شیره جانش را گیریم و خشکش سازیم.
قرار نبود او شیره مرا گیرد و بیچاره و دیوانه ام سازد
مگر قرار بر این نبود ما مرشد و راهبرش باشیم؟ چه شد او کشتی تکه پاره ما را هدایت می کند؟
چه شد که افسار رام ساختن مان را یاد گرفت؟ ما که چیزی نگفتیم، راز رام شدنمان فاش نکردیم
چه شد که ورق به کل...

فریان · 22/8/24

آتشم گردان!
گهی زنده و گهی مرده، گهی وحشی و گهی اهلی، گهی آرام و گهی رمیده،گهی نالان و گهی شادان، گهی خالق و گهی نامخلوق.
چونان آتشی کن مرا که در خویش بر خود بسوزم. سوختن در عمق قلبت خوش است

فریان · 22/8/24

فرنوش بسی در آشوب تامل نمود و سپس هرآنچه در گوهر کفر بود را در آتش و خاکستر درهم آمیخت و انسان را آفرید!

فریان بسی در نور نگریست، سپس تمامی گوهره های هستی این انسان، که فرنوش برش گذاشته بود را کنار زد. گوهره نور را بر جایگاه نخست وجود گذاشت، سپس آشوب‌، کفر، آتش و خاکستر.
جان فرنوش بسی در خلقت خوش نظر و زیبا نگر بود ولی به وقت خلقت...

فریان · 23/8/24

بشکافت سـ*ـینه را و از تمامیت هستی فریانش قلبش را بگرفت و برفت.
که تنها این عضو بود که توانست جوهر هستی فرنوش را در خود جای دهد و درک کند.
قلب تنها چیزی بود که فرنوش را می فهمید

فریان · 25/8/24

جهان متشکل شده از پنج گوهر است، وجوداتی که عین خود وجود باشند و در بطن عالم طبیعت رخنه کرده اند.
تک به تک این گوهره ها در جوهر انسان دمیده شدند چرا که هستی می بایست انسان ساز باشد. می بایست انسان با محوریت گیتی هم سو شود.
مراد از گوهره آشوب، بی قراری و نا آسوده بودن انسان است ولی در انسان گوهره آشوب به تجلی جدیدی رسیده که در هیچ کجای...

فریان · 25/8/24

هی تو مرا آشوب و قرارم، هی تو مرا آتش و خاکسترم، هی تو مرا جنون و آرامشم، هی تو مرا حیات و مرگم، هی تو مرا کفر و ایمانم، هی تو مرا نور و تاریکی‌ام.
هی تو مرا اهرمن و خدایم،هی تو مرا زخم و مرحم‌ام.

فریان · 26/8/24

گفتا دیوانه شو! دیوانه دلم. گفتا ز عقل بکن! یک سر نابخردم. گفتا وحشی شو! یک سر رمیده و چموشم. گفتا آتش زن خویش را! من خویش ز بیگانه‌ام. گفتا لال باش در بر تنان! همی لال و محصور اویم. گفتا غم را یکی شو! یک سر سوز و گدازم. گفتا اشک روان شو! همی سیلاب اشکم. گفتا مستانه میخانه شو! میخانه را مستانه خاکستر کردم. گفتا همه‌ای،هیچ‌شو! رفتم و...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین