دل نوشته فرسوخته | فریان کاربر انجمن رمان ۹۸

فریان · 9/8/24

جهان را در برم نیست و عدم ساخته، ای داد چه کنم!
از من ربوده عقل بدن و جان را ای داد چه کنم!
دلبری طلب داشتم، فرنوشی عطا فرمود ای داد چه کنم!
هم خاکستر و هم آتش من و مایی، ای داد چه کنم!
با بـ*ـو*سه ساده ای دیوانگی را در مرتبه حقانیت بر من نشاندی، ای داد چه کنم!
نشاند این طفل غرغرو را بر سکون، ای داد چه کنم!
هم شب آفتابی و هم روز مهتابی ای...

فریان · 10/8/24

لبان چون توت فرنگی اش را گشود و بگفتا که ای فریانا!
مگردان جز گل احساس من بر خاک تلخ دلت جز آنکه گل آفرین بود.
درب های آن خلاء روحت را بر کسی جز من نگشای، مگر آنکه خلاء آفرین بود.
زبان تن و روحت، جز تن و روحم نچشد مگر آنکه روح و تن آفرین بود
فاش مگو از عشقمان بر تنان مگر آنکس که عشق آفرین بود
جز ز من عشق خریدار نباش مگر ز آنکس که خود...

فریان · 11/8/24

همه چیز، بی معنایی در دل دریایی از معنایند. که چیز معنایش را از همه دارد و بی همه، بی همه چیز شود‌ که در عین چیز بودن و همه داشتن، بی و عدم برآن حمل شود.
از جملگی بی معنا ترین بی معنایان این بی معنا آباد، انسانی است که عین خود معناست. هستی انسان تونم با معنایی است که خود زآن بی معنا و بی خبر و بی اهمیت است.
در دل وجودش بذر خلا تاریکی...

فریان · 12/8/24

قسم به علیت منیت، قسم به حیات سراسر قرض و نیاز، قسم به روح کمالجوی بشر، قسم به موجودیت اندر وجودیت، قسم به عدم مشهود، قسم به خلا روح انسان‌، قسم به خون فرنوش و قسم به نامم فریان!
که حیات بر مدار من انسان می گردد
که هستی بر این من تناقض آمیز می گردد
که حرکت شیره جان گیتی است
که وجود است که مشهود ماست
که خلا اصل فهم فرنوش است
که خون...

فریان · 14/8/24

آغازگر عشق فریان است و قوت بخش اش فرنوش. عاشق همیشه خود را پست تر از معشوق خویش بیند و معشوق در بر بالینش ناز و عشوه کند.
چنین می بایست باشد ورنه جهان چنین نمی شد، یک هستی بر پایه منیت انسان می گردد و انسان بر وزن تناقضی که در حیات می جوشد.
و این تناقضی که در حیات جوشش و خروش دارد، چه زیبا و با لطافت بر پیکره جان و روح آدمی نشسته.
که...

فریان · 14/8/24

جهان را چنین بباید که چنین می بایست بباید

فریان · 15/8/24

بگفتا زآن آتشین فرنوش، کای جلاد این قلب تاریک خموش. رنگ ز رخسارم بردی، بکردی زعفران روی و دیوانه دل و بی جان و دل؛ پس مرحمت فرما ای جانم کمتر بزن آن تازیانه خونین ات را.
با اینکه هوای رام شدنت را دارد این اسب سرکش گستاخ، ولی قدری خوی وحشیگری برایش باقی گذار.
خواهد کنارت در چمن زار دلت زیر آسمان غرق در آتش نشیند و تو دستی بر سر و پوزه...

فریان · 16/8/24

در دل هر فریانی هیولایی وحشی لانه کرده؛ جانوری خون ریز و بی رحم که با سنگ دلی هرکسی را که بیند می بلعد و می درد.
تنها فرنوش جانش است که تواند گوهر مظلوم درونی هیولای فریانش را بیند، درکش کند و پاکش سازد.
ولی فرنوش می بایست با هنرمندی و لطافت خالص هیولا را رام سازد؛ که مبادا این جوهره وحشی فریان را به یک باره محو سازد و یا قدرتمند ترش...

فریان · 16/8/24

نوایی زآن نوای نوا انگیزت نوا می شود.
باز به دلم شور جنون دیدارش می شود
بار دگر خون جگرم در تلاطم و جوشش می شود
باز آن نور سیرت جهان آرا آید به برم
خیال و واقع را درهم بدرد و بدهد در برم
جنون را در مرتبه واقع بر وجودم بزند
بازهم زآن آتش جنون بر تن زردم بزند
میازار مرا ای شیرین تر از من اسیر در من
بیازار مرا ای قند شیرین دردانه دور از...

فریان · 16/8/24

زندگی یافتن معنا در دل رنج و عذاب است. معنا عشق است و رنج عقل. عشق راوی حماسه پیدایش هستی است و عقل روایت پیچش و تاب علم جنون انگیز.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین