طلسم آرزو | کریس کالفر

MaRjAn · 14/2/24

الکس سقلمه‌ای به کانر زد: «بهتره دنبالش بریم.» کانر در گوشش گفت: «خل شدی؟ من که پام رو تو خونهٔ این قورباغهٔ گنده نمی‌ذارم.»

MaRjAn · 14/2/24

خانه! قشنگ‌ترین کلمهٔ دنیا!

MaRjAn · 14/2/24

«شیشه‌ای که روحی تنها را در خود حبس کرده، تا آخرین ضربهٔ ناقوس نیمه‌شب، شمشیری از اعماق عمیق‌ترین دریاها، برای کشتن مرد جوان برازنده، سبدی از پوستهٔ تنهٔ درخت که با هراس از میان پارس‌های جنون‌آمیز و آرواره‌های درنده گریخته، تاج سنگی مشترک آرمیده در اعماق کنام درندگان، سوزنی که زیبایی ظاهر و باطن شاهزاده‌خانم زیبا را به‌هم دوخته، طرهٔ پُرپیچ بر طناب طلایی که روزگاری تنها امید رهایی بود، جواهرات درخشانی که بعد از نجات مردهٔ دروغین بیش از پیش می‌ارزند، اشک‌های پری تنهایی که نه جادویی بود و نه خوش‌حال.»

MaRjAn · 14/2/24

وقتی همهٔ مردم تصمیمی می‌گیرن، کسی نمی‌تونه نظرشون رو عوض کنه

MaRjAn · 14/2/24

دنیایی در جریان بود که با دنیایی که در آن زندگی می‌کرد زمین تا آسمان فرق داشت. دنیایی که با سـ*ـیاست و تکنولوژی خراب نشده بود. دنیایی که در آن برای آدم‌های خوب اتفاق‌های خوب می‌افتاد. دنیایی که با تمام وجود دلش می‌خواست سهمی از آن داشته باشد.

MaRjAn · 14/2/24

الکس عاشق خوش‌حال کردن دیگران بود. یک خورهٔ کتاب واقعی! مهم نبود چه وقتی از روز باشد، قبل از مدرسه، وقت مدرسه، بعد از مدرسه، قبل از خواب، او همیشه در حال کتاب خواندن بود. تشنهٔ دانستن بود و به همین خاطر همیشه اولین کسی بود که سؤالات خانم پیترز را جواب می‌داد.

MaRjAn · 14/2/24

ملکهٔ بدذات واقعاً قلبی از سنگ داشت، اما نه در سـ*ـینه‌اش؛ بلکه سنگی درست به شکل و اندازهٔ قلب انسان که در گوشهٔ سلول روی میزی قرار داشت. این تنها چیزی بود که اجازه داشت با خود نگه دارد.

MaRjAn · 14/2/24

از آخرین دیدارشان مدت‌ها می‌گذشت. این چهره روزگاری بسیار زیبا بود، زیبا و بی‌عیب‌ونقص. چهرهٔ زنی که روزگاری ملکه بود. اما زنی که حالا روبه‌رویش نشسته بود، زندانی‌ای بیش نبود. زنی که در صورتش به‌جای زیبایی، فقط غم و حسرت ابدی دیده می‌شد.

MaRjAn · 14/2/24

اگه خطرات واقعی‌ای رو که شنل‌قرمزی باهاشون مواجه شد به بچه‌ها نشون می‌دادیم، باز هم این‌همه کودک‌ربایی اتفاق می‌افتاد؟

MaRjAn · 14/2/24

نشستن در کنار بزها برایشان اهمیتی نداشت، اما انگار بزها از تنگ شدن جایشان چندان راضی نبودند. یکی از بزها نیم ساعت تمام به کانر زل زده بود. بالأخره صبر کانر سر آمد و سرش داد کشید: «نگاه داره؟»

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین