در حال تایپ رمان خاکستر تاریک | ~MARJAN~ کاربر انجمن رمان ۹۸

MaRjAn · 23/10/21

بسم رب‌ القلم
نام رمان: خاکستر تاریک
ژانر: فانتزی
نویسنده: MaRjAn کاربر انجمن رمان ۹۸
ناظر: MĀŘÝM
سطح: -
خلاصه:
اعتقاد داشت هرچه که می‌نویسند، به واقعیت تبدیل می‌شود! چه می‌دانست در اوج نوجوانی‌اش، خطرناک‌ترین صحنه‌های عمرش را می‌بیند؟! چرا باید بزرگ‌ترین تصمیم زندگی‌اش را در پانزده سالگی می‌گرفت؟! سن کمی بود! و او از همین گله داشت؛ از شخصی که داستانش را نوشته بود گله داشت؛ چرا که او فقط دختری پانزده ساله بود!
در این سن، تنها مشکل او باید نمرات امتحاناتش می‌بود؛ ولی جور دیگری برایش نوشته بودند؛ زیرا او با موجوداتی که زاده‌ی ذهنی خشمگین بودند، همنشین شده بود.
***
برای اطلاع از پارت گذاری، تاپیک را اشتراک کنید.
«این اثر اختصاصی انجمن رمان 98 می‌باشد!»

MaRjAn · 24/10/21

مقدمه:
تا به حال فکر نکرده‌ای که چرا خدایت باید به قلمی که آدمیزاد ساخته، قسم بخورد؟ به یاد می‌آوری درمورد قلم چه می‌گفتند؟
این‌که آروزهایت را بنویس و روزی برآورده شدن آن‌هارا تماشا کن؛ این‌که هدف‌هایت را بنویس تا به آن‌ها برسی؛ این‌که علم را به چنگ بیاور با نوشتن و...
حال می‌خواهم جمله‌ای که چندبار بیشتر نشنیده‌ام را بر روی کاغذ بیاورم، که تا شاید روزی بیشتر از این جمله استفاده کنند:
- تو در برابر نوشته‌هایت مسئولی؛ چرا که هرچه می‌نویسی، دیر یا زود به حقیقت تبدیل می‌شود!
***
سخن نویسنده:
سلام... ممنون ازتون اگه وقت می‌ذارین و می‌خونین! حرف خاصی نیست فقط امیدوارم از روی پارت‌های اول رمان قضاوت نکنین چون اولش ممکنه گیج بشین.
و رمان فقط همین یه جلد نیست؛ احتمالاً پنج-شیش جلده! امیدوارم خوشتون بیاد... یا حق!
#خاکستر_تاریک
#مرجان_حبیبی

MaRjAn · 25/10/21

«فصل اول: آواره‌های تاریک»
***

خیره به نقطه‌ای نامعلوم، به تصمیمش فکر می‌کرد. در مرحله‌ای قرار داشت که از هیچ چیز مطمئن نبود و به هیچکس اعتماد نداشت؛ حتی به یاس!
دو طرف پالتوی مشکی رنگش را به هم نزدیک کرد و بیشتر در خودش مچاله شد. نیمکت سرد پارک آزاردهنده بود؛ ولی نه به اندازه‌ی فضای خانه! آن‌جا اصلا برای قابل تحمل نبود!
جلد مشکی دفتر مدام جلوی چشمش رژه می‌رفت، دور کردن دفتر از خودش، اصلاً عاقلانه نبود! همان دفتر، منبع تمام دردسرهایش بود.
کوله‌ی مشکل رنگ را روی نیمکت گذاشت؛ روی همان نمیکت دراز کشید و سرش را روی کوله گذاشت. گرمایی بود؛ ولی عجیب سردش شده بود!
چشمان سیاهش، سرد و بی‌احساس نبود؛ برعکس، از همیشه مظلوم‌تر بود. با این‌حال، اصلاً برایش مهم نبود که افرادی که او را می‌بینند، چه فکرهایی که نمی‌کنند؛ دیدن دختری پانزده ساله که روی نیمکت پارک خوابیده، منظره‌ای نبود که همیشه ببینند و برایشان عادی باشد؛ اتفاقاتی که برای این دختر افتاده بود، حتی از این منظره هم غیرعادی‌تر بود!
نفسش را لرزان بیرون داد و فکر کرد و فکر کرد؛ اما آخر همه‌‌ی راه‌هایی که در ذهنش بود، به یک چندراهی می‌رسید و او نمی‌دانست کدام یک از آن‌ها درست‌تر و بهتر است.
این‌ بار، حتی موسیقی‌های مورد علاقه‌اش هم آرامش نمی‌کردند؛ او به چیزی فراتر از این‌ها احتیاج داشت!
با پوزخندی به خودش گفت:
- نیازهاتم غیرطبیعیه؛ لابد انتظار داری جبرئیل نازل بشه و بگه کدوم راه درسته؟!
غیرطبیعی بود و غیرممکن!
- این‌جا چه کار می‌کنی؟
فوراً سر جایش نشست و به چشمان عسلی یاس خیره شد. کلمه‌ای سخن نگفت؛ ولی یاس بدجور شاکی بود و قصد حرف زدن داشت:
- کر شدی؟ دارم می‌گم این‌جا چه کار می‌کنی؟
آب دهانش را قورت داد و کوله‌اش را در آ*غو*ش گرفت و آن را بین دستانش فشرد؛ فکر می‌کرد با این‌کار، جای دفتر کاملاً امن است و احدی نمی‌تواند آن را در دست گیرد:
- دراز کشیدم!
منفجر شد؛ به معنای واقعی کلمه، یاس از عصبانیت منفجر شد:
- جا کمه برا دراز کشیدن که اومدی این‌جا تو این سرما؟ تو پارک؟! مگه خونه نداری؟ حالا اون‌جا نمی‌خوای بری؛ خونه‌ی ما چی؟! ریحانه چی؟! مگه جا قحطه؟!
بدون ذره‌ای توجه به آن همه داد و فریادی که توجه اکثر مردم را به خود جلب کرده بود، بی‌حوصله گفت:
- توروخدا ولم کن! به جون خودم به جون خودت الان واقعاً تو موقعیتی نیستم که بخوام دلیل تک تک کارام و برات توضیح بدم.
#خاکستر_تاریک
#مرجان_حبیبی

MaRjAn · 28/10/21

عصبانی‌تر شده بود؛ ولی با نفس عمیقی خود را کمی آرام‌تر کرد و کنارش نشست. با این‌کار، هلیا کمی خود را آن طرف‌تر کشید؛ سعی داشت فاصله‌شان به بیشترین حالت ممکن برسد. و یاس متعجب و دلخور شد:
- چی شده که حتی حاضر نیستی درموردش حرف بزنی؟!
بغض مهمان گلویش شد؛ چشمانش پر از اشک و دور آن‌ها نیز کمی سرخ شد.
لبانش را به دندان گرفت که مبادا اشکی از چشمانش بریزد؛ هیچوقت نمی‌توانست اشک‌هایش را کنترل کند.
با آرام‌ترین لحن و صدایی که در همه‌ی عمرش کسی از او شنیده بود گفت:
- حس می‌کنم الان تو سخت‌ترین مرحله‌ی زندگیمم! مسخره‌اس که این و تو این سن می‌گم؛ ولی واقعاً الان جایی‌ام که... می‌تونم بگم اگه برم جلو انگشتم می‌بُره و اگه وایسم سر جام دستم رو از دست می‌دم! احمقانه به نظر می‌رسه که من می‌خوام وایسم سر جام؟ که الان اون دلرحمی و مهربونی‌ای که همه فکر می‌کنن اصلاً تو وجودم نیست فوران کرده و من دلم می‌سوزه؟! که حس می‌کنم اگه درست‌ترین تصمیم رو بگیرم یه تیکه از وجودم و از دست می‌دم؟
به چشمان یاس که رنگ دلسوزی به خود گرفته بود نگاه کرد و ادامه داد:
- واقعاً حس می‌کنم اگه تصمیمی که فکر می‌کنم درست‌ترینه رو انجام بدم، یه تیکه از وجودم و از دست می‌دم! تاحالا همچین احساس احمقانه‌ای داشتی؟
با همه‌ی تلاشش، لبانش لرزید و قطره اشکی از چشمانش ریخت. کوله‌اش را در آ*غو*ش یاس پرت کرد و این‌بار به جای کوله، پاهایش را در آ*غو*ش خود کشید! سرش را روی زانوهایش گذاشت و با صدای گرفته‌ای گفت:
- یه جا خوندم اتفاقاتی که الان برات می‌افته حاصل آرزوهای گذشته‌اته! من کجای زندگیم آرزو کردم همچین حالی داشته باشم؟ شاید آرزو کرده باشم که زندگیم هیجان داشته باشه، که یه اتفاق غیرطبیعی و جادویی برام بیفته! ولی این حال... به خدا که من همچین سردرگمی‌ای رو نمی‌خواستم!
دماغش را بالا کشید:
- من باهاشون دوست بودم! اونا ترسناک و خطرناک بودن ولی بازم من دوستشون بودم، اونا دوستم بودن! من باهاشون حرف زدم، اونا به من غذا دادن، من... من داشتم کمکشون می‌کردم! فقط... مسئله این‌جاست که من بعضی وقتا خودم نبودم! بخش بدترش این‌جاست که من خودمم از این موضوع باخبر نبودم! من زمان و گم می‌کردم؛ نمی‌دونستم چقدر خوابیدم، نمی‌دونستم می‌رم تو یه خلسه، من فقط حس می‌کردم که... زمان از دستم در رفته!
حال که لـ*ـب باز کرده بود، هیچکس نمی‌توانست جلویش را بگیرد که سخنانش را ادامه ندهد:
- وقتی بهم می‌گفتن که دیشب این کار و کردی تعجب می‌کردم چون من خواب بودم...
با مکثی کوتاه، تک خنده‌ای کرد:
- در عین حال، نبودم! من خواب نبودم و فکر می‌کردم خوابم!
سرش را برگرداند و مستقیم به یاس نگاه کرد؛ او هنوز از خیلی مسائل بی‌اطلاع بود و چهره‌ی گیج شده‌اش این موضوع را کاملاً ثابت می‌کرد!
- یاسی... تو می‌گی چه کار کنم؟! می‌تونم اونارو نابود کنم؟! اونم با دستای خودم؟!
هنوز هم گیج بود؛ ولی ترجیح داد بعداً از هلیا درمورد این موضوع بپرسد؛ حال هلیا واقعاً خوب نبود:
- به این فکر کن که اگه تو نابودشون نکنی، اونا نابودت می‌کنن! نابودمون می‌کنن!
چند دقیقه‌ای سکوت شد. گفتن این حرف برای هلیا، از هرچیزی سخت‌تر بود؛ ولی گفت:
- راست می‌گی! اونا دوستای واقعی نبودن، اونا قدرت طلب بودن!
#خاکستر_تاریک
#مرجان_حبیبی

MaRjAn · 14/11/21

لبخند محوی زد و از جا بلند شد:
- پاشو بریم؛ مامانت و مامانم خیلی نگرانتن.
او هم بلند شد و کوله را از دست یاس گرفت:...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

در حال تایپ رمان خاکستر تاریک | ~MARJAN~ کاربر انجمن رمان ۹۸

MaRjAn

مدیر تالار کتاب رمان 98

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

MaRjAn

مدیر تالار کتاب رمان 98

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

MaRjAn

مدیر تالار کتاب رمان 98

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

MaRjAn

مدیر تالار کتاب رمان 98

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

MaRjAn

مدیر تالار کتاب رمان 98

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر تالار کتاب رمان 98

مدیر تالار کتاب رمان 98

مدیر تالار کتاب رمان 98

مدیر تالار کتاب رمان 98

مدیر تالار کتاب رمان 98

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین