در حال تایپ رمان تلالو هور | _nazanin_ کاربر انجمن رمان ۹۸

_nazanin_ · 10/5/24

آرش نگاه لبالب حرفش را از چشم‌هایم ربود، خوب می‌دانست اگر دوباره این ماجرا را کش دهد باید بروز خشم مرا نیز به جان بخرد.
شیشه‌ی نوشابه را به‌سمت خود کشید و بی‌مهابا ته مانده‌ی نوشابه را بلعید، انگار نه انگار تا لحظات پیش از سر کشیدن بطری نوشابه توسط من اعتراض می‌کرد!
با پشت دست، لـ*ـب‌های نمناکش را پاک کرد و گفت:
- پاشو جمع کن بریم.
قسمت...

_nazanin_ · 11/5/24

نمی‌دانم چند ساعت در جاده، با سرعتی بالا و گاهی اندک رانندگی می‌کردم!
نمی‌دانم اصلاً چرا منِ احمق به حرف آرش گوش سپردم و خود را به‌دستان این جاده‌ی پرپیچ و خم واگذار کردم!
هنوز هم وجود الکل را در سلول به سلول بدنم احساس می‌کردم. قلبم با همین حس اغواگر دوباره آن مایع تلخ را می‌طلبید.
در طول این مسیر طولانی، سیگار و موزیک‌های ملایم روسی...

_nazanin_ · 12/5/24

حُزن دو دستی قلبم را میان انگشت‌های پر قدرتش می‌فشرد و فضای بزرگ اتاق، مدام دور سرم می‌چرخید و بازهم می‌چرخید.
اکنون این قلب یاغی نباید ضعیف می‌شد، دیوار مستحکمی که برایش ساخته بودم نباید مخروب می‌شد.
من سعی خود را کردم، برای نگه داشتن آدمی که مدام از قلبم قصد گریز داشت، تلاش کردم اما نام تداوم‌ اشتباهات را دیگر نمی‌شود اشتباه گذاشت،...

_nazanin_ · 14/5/24

به درب چوبی که رسیدم لحظه‌ای درنگ را به‌ جانم هدیه دادم. ابرهای کبود آسمان را نظاره کردم و نفس‌های عمیقم را از اعماق سـ*ـینه به بیرون فرستادم.
گلویم را حجم زیادی از مذاب داغ، فرا گرفته بود و بدنم گویی کوره‌ی آجرپزی بود. این مرد بلعیدن بغض را خوب بلد بود، این مرد در پایان دادن به دردهایش خیلی خوب ماهر شده بود. این سوزش گلویم بغض نبود نه،...

_nazanin_ · 15/5/24

میز گِرد کوچکی که سدّ راهم شده بود را دور زدم و مقابل آن نگاه خشم‌زده ایستادم. چه‌قدر این صورت برایم ناآشنا به‌نظر می‌آمد، چه‌قدر همه‌چیز برایم به کابوسی که در خواب‌هایم می‌دیدم، شبیه بود!
دندان‌هایم را به‌هم ساییدم و با ترش‌رویی جوابش را دادم:
- حرف‌های حق هیچوقت برات باور پذیر نبوده بابا... هیچ‌وقت.
موهای جوگندمی‌اش را پرغضب، چنگ...

_nazanin_ · 17/5/24

مهلتی برای سخنانی که قصد داشت نثارم کند ندادم، می‌دانستم دوباره می‌خواهد همه‌چیز را انکار کند و خودش را عاری از هرگناهی بخواند.
خود بی‌درنگ حس‌های سوزنده‌ای که درونم را خاکستر می‌کرد، به زبانم آوردم.
- از اولشم تاج پادشاهی سر امیر بود، همیشه هرچی اون می‌خواست می‌شد... هرچی که نشدنی بود برای اون می‌شد، الانم اصلاً برام مهم نیست چرا این...

_nazanin_ · 21/5/24

با دور شدن از خانه‌ی پدری که تمام حق‌های عالم را برایم ناحق کرده بود، نفس‌های مکدرم گویی دوباره جانِ تازه گرفت و آن همه تشویشی که داخل رگ‌های بدنم، می‌چرخید به‌یک‌باره آرام شد.
سیگارهایی که میان لـ*ـب‌هایم می‌سوخت بیشتر از قبل، وجود پر از التهابم را به‌سمت آسودگی سوق می‌داد و من چه بی‌رحمانه خود را با سوزاندن وجودم آرام می‌کردم!
با صوت...

_nazanin_ · 29/5/24

قدم‌های بلندم را به‌سمت ساختمانی که نمای رومی داشت، روی آسفالت‌های نمناک باران خورده، کشاندم.
می‌دانستم گردباد درونم، عطرین را خُرد می‌کند. می‌دانستم بالأخره قرار است عقاید آن عقربی که خود را پروانه می‌پنداشت را مخروب کنم.
نمی‌دانستم این ساعت از روز او خانه بود یا خیر!
اما عطرین باید باشد، باید او را در همین خانه‌ای که مرا پذیرفت...

_nazanin_ · 31/5/24

قهقه‌ای که بر لـ*ـب‌هایم جاری شد انگار، فریادهایی بود که قلبم نمی‌دانست با آن چه کند؟ بشکند یا هنوز بی وقفه به تپیدن خود ادامه دهد!
کف دو دستم را برهم کوبیدم و همان‌طور که خنده‌هایم را به‌اجبار کنترل می‌کردم، توپیدم:
- دیگه تا این حد بی‌شرمی باورم نمی‌شه... واقعاً نمی‌شه.
امیر راه‌روی عریض را طی کرد و درب چوبی را برایم باز کرد، گویی...

_nazanin_ · 1/6/24

رگ‌های متورم پیشانیِ بلندش، خونابه‌ی غلیظی که مردمک‌های تیره‌اش را احاطه کرده بود و تقّلاهایی که نم‌نم آرام می‌شد، نوید به پایان رسیدن امیر را زیر گوشم بانگ می‌زد.
فشار انگشت‌های دستم را از دور گردن ملتهبش، آزادتر کردم و به سمت صورت برافروخته‌اش متمایل شدم.
سرفه‌های شدیدی که از اعماق حنجره‌اش بیرون می‌ریخت در واقع، نفس‌هایی بود که...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

سطح این رمان از نظر شما

عالی

متوسط

ضعیف

شاعر آزمایشی

شاعر آزمایشی

شاعر آزمایشی

شاعر آزمایشی

شاعر آزمایشی

شاعر آزمایشی

شاعر آزمایشی

شاعر آزمایشی

شاعر آزمایشی

شاعر آزمایشی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین