در حال تایپ رمان ماهیت نهفته | Sajede Khatami کاربر انجمن رمان ۹۸

Sajede Khatami · 5/2/24

پارت صد و بیست و نه
خانم‌جان میز چسبیده به دیوار را به وسط آشپزخانه منتقل کرده بود تا از صندلی بلااستفاده پشت آن برای نشستن ارمیا بهره ببرد و حال همه دور تا دور میز را پر کرده و مشغول صرف اولین شام پس از آمدن او به اینجا بودیم.
از عصر به بعد هرگاه که با او مواجه شده بودم جز اخم چیزی تحویل نگاهم نداده بود و این فقط مرا معذب‌تر و...

Sajede Khatami · 5/2/24

پارت صد و سی
با ابروهایی که به یک‌دیگر نزدیک شده بودند لـ*ـب زدم:
- مگه چی شده؟
آه عمیقی کشید:
- پیرمرد انگار دیوونه شده!
مکثی کرد و سپس با حرص لـ*ـب زد:
- امروز وقتی می‌خواستم برم خرید کنم فراموش کردم درو قفل کنم؛ وسط راه یادم اومدها ولی چون خوابیده بود فکر می‌کردم مشکلی پیش نمیاد.
آهی از سـ*ـینه‌اش بیرون دوید و او ادامه داد:
- اما وقتی...

Sajede Khatami · 5/2/24

پارت صد و سی و یک
اولین شب ماندن او در آن خانه برایم فراموش شدنی نبود.
نیمه شب هنگامی که تمام ساختمان را سیاهی شب پر کرده بود و خواب مهمان چشم‌هایمان شده بود ناگهان فریاد بلندی پرده‌ی خواب را از چشمانم کنار زد.
هراسان و با قلبی که با نهایت قدرت خود را بر سـ*ـینه‌ام می‌کوبید گنگ به فضای تاریک اتاق می‌نگریستم.
دستم بی‌اختیار روی قلبم نشسته...

Sajede Khatami · 8/2/24

پارت صد و سی و دو
روی نیکمت فلزی نشسته بودیم؛ پرهام با ابروهای درهمی که چهره‌اش را پر کرده بود سنگ ریزه‌های مقابلش را با پایش به هر طرف پرتاب می‌کرد و من هم چشم دوخته بودم به درخت‌های کشیده‌ی روبه رو و به آرامی پاهایم را تکان می‌دادم.
با صدای او چشم از درختان خزان زده جدا کرده و نگاهم را در نگاه اخم‌آلودش حل کردم:
- اصلا چرا پسر عموت...

Sajede Khatami · 9/2/24

پارت صد و سی و سه
مدتی از آمدن ارمیا می‌گذشت و کابوس‌هایی که هرشب با صدای فریادش آقاجان را به اتاقش می‌کشاند کمتر شده بود!
ارمیا مرد تقریبا راحتی بود؛ اما همیشه چهارچوب‌ها را نگه می‌داشت. معمولا خیلی کم، نگاه بی پرده‌اش نصیبم می‌شد؛ نگاهی که در عمق سیاهی‌اش چیزی انگار خاطرش را آزرده بود.
به هرحال خانم‌جان به حجب و حیای پسرش...

Sajede Khatami · 9/2/24

پارت صد و سی و چهار
خرید‌ها را روی میز قرار دادم و همان‌طور که آب دهانم را فرو می‌خوردم آهسته لـ*ـب زدم:
- چطور مگه؟
خانم‌جان روسری سیاه ابریشمش را کمی عقب راند که موهای جو گندمی‌اش از زیر روسری نمایان گشت؛ آهی کشید و با تاسف لـ*ـب زد:
- پسره انگار چیزی از ادب و احترام نمی‌دونه!
امروز با محمود آقا یه جوری حرف می‌زد که حتی شرمم می‌شه بگم...

Sajede Khatami · 9/2/24

پارت صد و سی و پنج
عاصی غر زد:
- من رو با زنه خدا بیامرزش اشتباه گرفته انگار!
لـ*ـب گزیدم و همان‌طور که به سوی آینه می‌رفتم شال لیمویی رنگ را بر سرم آویختم و با لحنی آرام گفتم:
- خب وقتی‌که غذا درست می‌کنی؛ نباید ازش غافل بشی.
عصبی لـ*ـب زد:
- من غافل نشدم؛ فقط حواسم رفت پی تو!
لبخندی بر لـ*ـبم آمد؛ او هم عاصی ادامه داد:
- دلم برات تنگ شده...

Sajede Khatami · 11/2/24

پارت صد و سی و شش
پیش از آنکه از اتاق بیرون بزنم؛ باری دیگر نگاهم را به آینه سپردم و به تصویری دختر نشسته در آینه خیره شدم.
مقنعه‌ی سیاه رنگ را جلوتر کشیده و دستی به مانتوی سیاهم کشیدم.
همان‌طور که به مچ دستانم عطر می‌زدم نگاهم تقدیم پنجره شد.
پنجره‌ای که منظره‌ی صبحی با ابرهای درهم تنیده را مقابل چشمانم می‌آورد.
لبخندی کوچک بر لبانم...

Sajede Khatami · 11/2/24

پارت صد و سی و هفت
نگاه پرهام به ما دوخته شده بود؛ نگاهی خشمگین و به قول خانم‌جان شاید حتی ترسناک، او با آن نگاه عسلی وحشی‌اش خیره‌ام بود؛ خیره‌ی من که از پشت شیشه‌ی ماشین با نگاه مضطربم به او می‌نگریستم.
لـ*ـب‌هایش را به هم فشرد و موهای فر خرمایی رنگش را از روی پیشانی کنار زد تا بهتر بتوانم ابروهای درهم رفته‌اش را ببینم.
لـ*ـب گزیدم و...

Sajede Khatami · 12/2/24

پارت صد و سی و هشت
آنگاه که صدای خنده‌هایمان، در حالی‌که دوشادوش هم قدم برمی‌داشتیم؛ لای مولکول‌های هوا غلت می‌خورد از یادم رفته بودم که من و او نباید کنار هم و در یک قاب ظاهر شویم.
از یاد برده بودم و همین کوتاهیِ من، قابی ساخت از من و پرهام مقابل چشمان ارمیا!
چطور از یاد برده بودم که ظهر است و هرگاه هم احتمال رسیدن آن‌ها وجود دارد؟...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین