رمان مانوی | -FãTéMęH- کاربر انجمن رمان ۹۸

-FãTéMęH- · 29/9/23

به میز صبحانه زل زده بود و تمام فکرش حول دیشب می‌چرخید. تمام حرکات موجود درونش را در ذهنش مرور کرد. او خیلی خونسرد بود و ترسی در دلش نبود. به راحتی تمام آن گرگینه را به یک تُل خاکستر تبدیل کرد.
برایش عجیب بود که این‌دفعه با خواست خودش کنار رفته و او توانسته بود برگردد. چرا؟ چرا بعد از ده سال آمده و حالا به...

-FãTéMęH- · 29/9/23

لاریسا بلاخره طاقتش طاق می‌شود و می‌پرسد:
- تو انسان نیستی، درسته؟
هلن بلاخره دست از جارو کردن برمی‌دارد و خونسرد به لاریسا نگاه می‌کند. با لبخند می‌گوید:
- تو هم انسان نیستی.
امیدی در دل لاریسا لانه می‌کند. شاید آن دختر عجیب بتواند ماهیتش را برای او بازگو کند.
هیجان‌زده می‌گوید:
- تو می‌دونی من دقیقا چیم؟...

-FãTéMęH- · 30/9/23

لاریسا همان‌طور که دست هامان را سفت می‌فشرد، چشمانش بر روی شمشیر در غلاف در دست هامان می‌افتد. با تعجب می‌پرسد:
- شمشیر آوردی؟
هامان شمشیر را بالا می‌آورد و لبخند می‌زند:
- برای محکم‌کاری. ممکنه باز یه حیوون به پستمون بخوره.
لاریسا لبخند بی‌رمقی می‌زند:
- خوبه که دوست پارسیس شمشیرزنی رو بهت...

-FãTéMęH- · 1/10/23

با صدای له شدن سنگ‌ریزه‌ها زیر پاهای اشخاصی، هردو سرجایشان خشکشان می‌زند. هامان اخم می‌کند و سریع به سمت عقب می‌چرخد. سایه دو شخص در تاریکی دیده می‌شود. هامان مقابل لاریسا می‌ایستد و شمشیرش را سفت در مشتش می‌فشارد. چشمانش را ریز می‌کند و به آن دو شخص خیره می‌ماند.
لاریسا آستین پیراهن هامان را در دست...

-FãTéMęH- · 2/10/23

سرباز دیگری با تفریح به مبارزه آن دو نگاه می‌کرد. انگار مطمئن بود دوستش قرار است برنده شود. سرباز هامان را به روی زمین انداخت و با پوزخند به طرفش آمد که یک‌دفعه چیزی همانند برق به کمرش اثابت کرد. پاهایش در جا ایستاد و چشمانش گرد شد و با یک سرفه، خونی غلیظ از دهانش بیرون زد و در مقابل چشمان گرد شده سه نفر...

-FãTéMęH- · 2/10/23

کم‌کم داشتند به دیوار بلند شهر نزدیک می‌شدند. کوچه‌ها بدون هیچ جنبنده‌ای در سکوت وحشتناکی فرو رفته و کوچه‌ها در تاریکی مطلق به سر می‌بردند و فقط به واسطه نور ماه، می‌توانستند جلوی پای خود را ببیند و سایه‌ای از دیوارها قابل رؤیت بود.
با صدای پای ضعیفی بر روی دیوار کنارشان، هامان سریع به همان سمت چرخید. یک...

-FãTéMęH- · 2/10/23

راست می‌ایستد و به برگ‌های درخت نگاه می‌کند. برگ‌ها همه به رنگ سبز بودند؛ پس این برگ از کجا آمده بود؟
صدای میو میو یک گربه از پشت سرشان، لاریسا را تکان می‌دهد. به سمت گربه می‌چرخد. یک گربه سیاه آرام آرام به سمتشان قدم برمی‌داشت و با هر قدم بزرگ و بزرگ‌تر می‌شد. لاریسا چشمانش درشت شد و یک قدم عقب رفت...

-FãTéMęH- · 18/10/23

لاریسا چشمانش پر از غم می‌شود. بغضی سنگین در سـ*ـینه‌اش می‌نشیند. او یکی از اعضای قلمرو تاریکی بود. قلمرویی که تمام ذکر و‌ فکرش، نابودی و ویرانگری است. او نیز یک ویرانگر از آب در آمد.
اورسولا که اشک‌های در چشمانش را می‌بیند، لبخند می‌زند:
- ولی یه موجود تاریک همیشه اون کسی نیست که همه فکر می‌کنند.
لاریسا با...

-FãTéMęH- · 18/10/23

دیگر حرفی زده نمی‌شود. لاریسا تمام راه در این فکر بود که اگر به قلمرو تاریک تعلق دارد؛ پس در میان انسان‌ها چه می‌کرد؟ چگونه سر از این‌جا درآورده؟ ریتا گفته بود که او را در یک غار، از یک زن زخمی گرفته بوده است. اگر آن زن مادرش بوده، پس او نیز از قلمرو تاریک به این‌جا آمده. یعنی کسی از قلمرو تاریک در تعقیبش...

-FãTéMęH- · 18/10/23

پارسیس با اخم‌های درهم به تمام حرف‌های هامان گوش می‌دهد و در آخر می‌گوید:
- مطمئنید که می‌شه بهشون اعتماد کرد؟
هامان کلافه به صندلی تکیه داده و می‌گوید:
- خودمم نمی‌دونم. لاریسا برای شناخت خودش دست به هر کاری می‌زنه، ولی به نظر می‌رسید، می‌شه بهش اعتماد کرد.
پارسیس آهی کشیده و به صندلی تکیه می‌دهد...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نظرتون در مورد رمان؟

عالی

خوب

متوسط

بد

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین