در حال تایپ رمان دو نیم‌رخ | حدیث امن زاده کاربر انجمن رمان ۹۸

حدیث امن زاده · 10/8/23

به خود آمد. نگاهش را به چشمان دقیق و خیره ی او دوخت. شک کرده بود به رفتار هایش. شک کرده بود و نباید می کرد. نباید حتی لحظه ای درنگ می کرد در پاسخ دادن به او و شک را به او هدیه می داد. نباید؛ اما سوال ناگهانی که پرسیده بود، عقل و فکر اویی را که تجربه های زیادی از این دنیای بی رحم بدست آورده بود، عاجز کرده...

حدیث امن زاده · 10/8/23

آنقدر در حجم بالای افکار خفگانش غرق بود و پیش آمدها را بالا و پایین می کرد که نفهمید چه زمانی راهی اتاق دخترک شدند. چه زمانی نیهاد بدون توجه به حال بد دخترک بیدارش کرد و چه زمانی دخترک امیدوار به چشمانش خیره ماند. هیچ نفهمید چگونه همه ی اینها گذشته است. حال که به خود آمد، مقابل ماهرویی ایستاده بود که...

حدیث امن زاده · 10/8/23

نگاهش را به نیم رخ او دوخت. نیم رخی که شب و روز در کابوس دیده بود. حال آن نیم رخ مقابلش بود و می‌گریست. می گریست و از او می خواست که حرف هایش را باور کند و اویی که به شهربانو از صمیم قلبش اعتقاد داشت، با شنیدم حرف های او، جملات ملتمس دخترک را کذب دانست و بهایی به آن ها نداد. به چشمانش خیره شد که کم کم با...

حدیث امن زاده · 10/8/23

استرس، همچو زهر کشنده ی شاه مار کبری، از محل نیش که قلبش بود، راه یافته و در کل بدنش پخش شده بود. نفس هایش از هیجان یکی در میان میزد و مدام دستان عرق کرده اش را به کتش می مالید تا عرقش را بگیرد. نگاهش را به چشمان خندان و پر از ذوق سمیه دوخت و نفسش را پر از حرص بیرون دمید:
- خودت دم کن دیگه! چی میشه مگه؟ از...

حدیث امن زاده · 17/8/23

کمی مکث کرد. نفسی گرفت و با پاهایی که به سختی سعی می کرد که لرزشش را کسی نبیند و تا حدودی هم موفق بود، وارد سالن نشیمن شد. آهسته ابتدا به سوی پدربزرگش رفت و پس از اینکه او چای را برداشت، به طرف شهربانو، نامادری نیهاد رفت. پس از اینکه او تشکری کرد، متقابلا لبخند خجلی زد و بعد با احتیاط چرخید. به سوی پدر و...

حدیث امن زاده · 17/8/23

سرش را با تاسف تکان داد و بی توجه به بحث جمع، نگاهش به سوی مردی روانه شد که همچنان با لبخند و بی توجه به درد پایش، به او خیره شده بود. چیزی مقابلش بود که بر تمام مخلوقات برتری داشت. کسی که دلش را تصاحب کرده بود و او چگونه می‌توانست وقتی که مقابل این حوری الهی قرار دارد، به فکر دردش باشد؟ همچنان با لبخند به...

حدیث امن زاده · 17/8/23

(فصل دوم)

اشک طبق معمول از چشمه ی جوشان مردمک هایش می‌جوشید. می جوشید و می جوشید و خون می‌کرد دل پرستاری را که مشغول تنظیم سرمش بود. خون می‌کرد دل اویی را که غریبه بود؛ اما اویی که باید دلش خون میشد، حرف نامادری اش را باور کرده و دخترک را...

حدیث امن زاده · 17/8/23

دستی میان موهایش کشید. با دخترک اتمام حجت کرده بود؛ اما نمی دانست علت این کلافگی و ذهن آشفته اش، چیست. طوری در گیرودار افکارش غرق بود که می‌ترسید. از رفتن به خانه اش می‌ترسید. می‌ترسید که برود و افکارش دیوانه اش کنند. آن وقت بود که باید سر به کوه و بیابان می گذاشت. کوه و بیابانی که میشد با آ*غو*ش یار تمثیلش...

حدیث امن زاده · 17/8/23

و او حال به این فکر می کرد. باید تسلیم میشد؟ باید سر خم می کرد در برابر قاتل زندگی اش؟ باید چشم می گفت به مردی که ازش متنفر بود؟ قطعا نه. او، هرگز این کار را نمی کرد. در برابر هرکسی هم که سر خم می کرد، در برابر سینا نه. نمی توانست؛ چراکه حالش از او به هم می خورد. از اویی که نابود کرده بود آن دخترک خندان و...

حدیث امن زاده · 17/8/23

نگاهش را دقیق به او دوخت. اویی که حال روی تـ*ـخت نشسته و چهره اش درهم رفته بود. درد می کشید؟ درد محل جراحی بود یا از حرف های او که چون دشنه ی تیز و برنده ای مغزش را می شکافت بود؟ قطعا دلیل این درد، حرف های دردناک او نبود؛ چراکه دخترک دیگر هیچ حسی نداشت و واکنشی به حرف های دیگران نشان نمی داد‌. حال آن حرف ها...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین