در حال تایپ رمان دو نیم‌رخ | حدیث امن زاده کاربر انجمن رمان ۹۸

حدیث امن زاده · 17/8/23

نیهاد که اشک اورا دید، فهمید که نمی تواند اندوه اورا ببیند. که نمی‌تواند از غم و اشک او غرق در لـ*ـذت شود. سرش را به طرفین تکان داد. دخترک چنان اشک می‌ریخت که گویی تکه ای از جانش را گرفته اند. با درد. با فراغ. اشک می ریخت و زندگی نابود شده اش، از مقابل چشمانش رد می‌شدند. اشک می ریخت و فکر می کرد به فرصت های...

حدیث امن زاده · 13/9/23

پس از پایان ساعت کاری اش، از بیمارستان خارج شد. در این بل‌بشوی ذهنی اش، شیفت هایش دیگر قوزِ بالا قوز شده بودند. درست آتش بیار معرکه بود این شغل سختش که تا قبل‌تر از این اتفاقات، با علاقه ی تمام انجامش می داد؛ اما حال، به سختی از پسش بر می آمد و همین که سر به کوه و بیابان نمی گذاشت، جای شکر داشت. سوار...

حدیث امن زاده · 13/9/23

نفسش را کلافه بیرون فرستاد و تا خواست لعنت بفرستد و فحشی نثار فردی کند که اول صبحی مانند خروس بی‌محل مزاحم خوابش شده بود، منصرف شد. با خود احتمال داد که شاید آن فرد شهربانو باشد به همین دلیل هم سکوت کرد. از جایش برخاست و به سوی در رفت و تا باز کرد، فهمید که آن ناسزایش را باید بر زبان آورد. همین کار را هم...

حدیث امن زاده · 13/9/23

سکوت عجیبی میانشان حکم می‌راند. سکوتی وهم‌آور که نشان از مصیبتی بود که روی دل نیهاد آوار شده بود. مصیبتی از جنس بی قراری دل و به خداوندی خدا قسم که این مصیبت، دامان همه ی کسانی که باعث جدایی آنها شدند و سکوت کردند را خواهد گرفت. هردو سکوت کرده بودند و غرق در افکارشان. نیهاد در فکر دخترک بود و حامد در فکر...

حدیث امن زاده · 13/9/23

نگاهش را به آرامی از سینی غذا بالا آورد. به چشمان فندقی پدرش نگاه کرد. طعم زهر در دهانش پیچید. چشمان خودش هم شبیه پدرش بودند و نیهادش عاشق آن ها بود. فندقی هایی که قعر دل مرد را می‌لرزاندند.
چشم از پدرش گرفت. نمی‌خواست که به آن ها حتی نیم نگاهی بیاندازد. صاحب این چشم ها بیشتر از هرکس و هرچیزی دلش را...

حدیث امن زاده · 13/9/23

- حق داری دخترم؛ ولی من، من تمام این دوری هام به خاطر شما بوده. به خاطر اینکه تو، تو آرامش باشی. واسه اینکه مجبور نباشی مدیون کسی باشی. خواهش می‌کنم درکم کن بابا جان!
سرش لرز گرفت. لـ*ـب گزید و سر به زیر لـ*ـبش به طرح لبخندی باز شد و آن لبخند، رفته رفته کش آمد تا عاقبت به قهقهه ی بلندی تبدیل شد. قهقهه ای که...

حدیث امن زاده · 13/9/23

- من دیدمش؛ ولی اون منو نخواست، نخواست؛ چون نزاشتن...نزاشتین... همه ی شما ها باعث شدین که...که ازم بدش بیاد... که حالش ازم به هم بخوره، که فکر کنه، که فکر کنه که من یه...یه ه...
خشم روی غم مرد چون هیولای غول پیکری سایه انداخت. نگاهش رنگ خشونت و غیرت گرفت. کسی حق نداشت که به دخترش از گل نازک تر بگوید؛ چه...

حدیث امن زاده · 13/9/23

اخم هایش حسابی درهم شد. هنگامی که به دخترش گفت که اورا نیز همراه خود می‌برد، برای یک لحظه ی کوتاه هم که شده، نورسویی از امید را در چشمان او دید؛ اما حال تغییر حالتش باعث شده بود که خشم و تعجب در جای جای صورتش رخ بنمایاند. هیچ درک نمی‌کرد سخن ماهرو را. می‌گفت که نمی‌خواهد مزاحم شود زندگی او و زنش شود؟ مگر...

حدیث امن زاده · 13/9/23

دستش میان تار تار موهایش کشید و نگاهش را از پنجره ی اتاقش، به حیاط عمارت انداخت. میهمان ها کم کم در لباس های رسمی و شیکشان داخل می‌شدند؛ درحالی‌که او هنوز میان دو راهی رفتن و نرفتن مانده بود. حسی می گفت که نرود؛ چون که قطعا هنگام ورودش، نگاه ها و پچ پچ های زیادی را می‌دید و می‌شنید و از طرفی هم می‌خواست...

حدیث امن زاده · 13/9/23

با تمام نفرتی که در وجود داشت، این را به دخترک گفت و سپس از اتاق بیرون رفت‌ و اورا با کوه تلنبار شده ی افکارش تنها گذاشت. افکاری که مثل زالو بر جانش چسبیده و از او تغذیه می‌کردند. پوزخندی زد. نمی‌خواست هیچ اقدامی بکند؛ چرا که عادت کرده بود به عروسک متحرک بودن. منتظر بود تا بیاید آن سینایی که آتش جانش شده...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین