در حال تایپ رمان دو نیم‌رخ | حدیث امن زاده کاربر انجمن رمان ۹۸

حدیث امن زاده · 14/9/23

- چطور می‌تونی انقدر وقیح باشی که نامـ*ـوس خودت رو، نوه تو، دختر منو، جلوی اون همه آدم نامزد اون پسره ی بی همه‌چیز معرفی کنی؟ چطور می‌تونی انقدر نامرد باشی؟ تا کی قراره دختر من تاوان گذشته ی لعنتیت رو بده؟
اخم های مرد حسابی درهم رفته بود. تا به حال این روی پسرش را ندیده بود. اینکه اینگونه مقابلش ایستاده...

حدیث امن زاده · 14/9/23

با وحشت نگاهی به چشمان سرخ و خمار او انداخت. خواست دستش را از چنگ او بیرون بکشد که فشار تندی که به دستش وارد کرد، ناله اش را در گلو خفه کرد. اشک به چشمانش نیشتر زد و با دیدن نگاه خیره ی او، قلبش در سـ*ـینه ایستاد. فهمیده بود قصدش را. همیشه می‌فهمید قصد مرد هایی را که نگاهش می‌کردند. از اعماق وجودش حس می‌کرد...

حدیث امن زاده · 17/9/23

(فصل سوم)

نگاه پر از غضبش را روانه ی اویی کرد که اشک می‌ریخت و در خود می‌لرزید. نفسش به فغان در آمده بود. خواهرش رگ غیرتش را زده بود. دشنه ای در دست گرفته و بعد از زدن آن رگ، درون قلب او فرو کرده بود. قلبی که تپش هایش را حتی خودش نیز می‌شنید. تپش هایی که علتش فقط و...

حدیث امن زاده · 17/9/23

گفت و از اتاق بیرون رفت‌ و ماند سینایی که به مراد دلش رسیده و نیشخندش پا برجا بود، میلادی که غیرتش به باد رفته بود و ماهرویی که هیچ حسی در وجودش نبود جز نفرت، جز دشمنی و عداوت! پدر بزرگش بد کرده بود. کاری کرده بود که دشمن با دشمنش نمی‌کند؛ هرچند از کودکی به او بد می‌کرد و او هر روزش را با کتک آغاز می‌کرد...

حدیث امن زاده · 9/11/23

اندوه جانسوزش را به سختی کنار گذاشته و حال در تلاش بود که قوی باشد؛ هرچند که نمی توانست؛ اما خب بالاخره باید با این مصیبت کنار می‌آمد. مثل همیشه که تنها سکوت کرده و سعی می‌کرد که خودرا با شرایط وفق دهد و تنها تفاوت حال با دفعات قبل، این بود که اینبار سکوتی در کار نبود؛ البته در کار بود! باز هم سکوت کرده...

حدیث امن زاده · 9/11/23

نگاهش را به مردمی دوخته بود که با وجود اینکه شب بود، هنوز جنب و جوش داشتند. اینها واقعا امید داشتند به زندگی که اینگونه برایش تلاش می‌کردند. همه احساسات مختلفی داشتند. بعضی ها لبخند روی چهره‌شان نمایان بود و بعضی‌ها غم. گروهی خونسرد و بی‌حس بودند و گروهی خشمگین و گروه دیگری عاشق و گروهی فارغ. از هر نوع...

حدیث امن زاده · 9/11/23

"توجه نکردی به تنهاییامو...
ندیدی چه ترسی نشست تو نگامو...
مدارا نکردی با دلتنگیامو
فقط خواستی باشی به جای خدامو...
با هر رد پایی که اندازه ی کفشته راه میامو...
جلو هرکی چشماش شبیه خودت میشه کوتاه میامو نموندی باهامو..."
می‌خواند و گریه‌های بی‌صدایش که باز نفسش را بند آورده بود، زمین خدا که هیچ، عرش خدا...

حدیث امن زاده · 21/12/23

اشک مظلومش می‌جوشید و می‌جوشید. دخترک در انتهای تنهایی و بی کسی‌اش اشک می‌ریخت و چه کسی بود که آن اشک‌ها را پاک کرده و بگوید که گریه نکن، فدای سرت! ترکت کردند؟ بی آبرویت کردند؟ باورت نکردند؟ فدای سرت! من دیگر باورت خواهم کرد. چه کسی می‌گفت این حرف را؟ چه کسی را داشت که اینگونه دلداری‌اش دهد و با وجود...

حدیث امن زاده · 21/12/23

- ناراحت شدی؟ واقعا متاسفم که حقیقت رو کوبیدم تو صورتت!
تلخند زد. تلخندی از جنس زهر هلاهل. تلخندی که فقط خودِ خدا می‌دانست که پشتش چه چیزی وجود دارد. که در پشت صحنه‌ی آن تلخند، چه درد و ضجه‌ای خفته است. قدمی به عقب برداشت. با چشمانی که دیگر هیچ نورسویی از امید درش چشمک نمی‌زد، به اویی خیره شد که چشمانش...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین