در حال تایپ رمان دو نیم‌رخ | حدیث امن زاده کاربر انجمن رمان ۹۸

حدیث امن زاده · 25/7/23

با شنیدن این حرف ها از جانب او، دلش قرص شد. نمی‌دانست چرا می‌ترسید از اینکه همه چیز رویا و خیال باشد یا اینکه همه چیز بهم بخورد و ناصر خان منصرف شود. همه ی این حس های بد و دلشوره ها را داشت؛ اما حرف های دخترک به قلب نا آرامش اطمینان می‌بخشید و دوای دردش میشد.
- می دونم... می دونم؛ فقط پدربزرگت از بس آدم...

حدیث امن زاده · 30/7/23

با صدای فریاد بلند پدربزرگش و شانه هایش که توسط دستان تنومندی تکان می خوردند، از افکار آن خاطره ی شیرین به سوی کابوس بی انتهایش، کابوسی که همچو بختک سیاهی روی زندگی اش سایه انداخته بود، پرت شد. نفسش به سختی از ریه خارج میشد. نفسش گرفته بود با به یاد آوردن آن نامردِ بی وفا انگار.
با حس سوزشی روی صورتش، به...

حدیث امن زاده · 30/7/23

لحن پر از تحدید و تحقیرش را به دخترک تحمیل شد و بیرون رفت از اتاق. بیرون رفت و گویی که اهریمن بد ذاتی از اتاق بیرون رفته و هرچه سحر و جادو و بد ذاتی و نحسی بود را با خود برد و راه نفس دخترک لرزان روی تـ*ـخت را باز کرد. دخترکی که با چشمانی بسته، سکوت پیشه کرده و هیچ نمی گفت. دخترکی که حتی یک قطره اشک هم برایش...

حدیث امن زاده · 1/8/23

آنقدر در خود لرزید و ترسید و گریه کرد که زمان و مکان از دستش در رفتند. آنقدر به بخت بد و شوم و سیاهش فکر کرد که نفهمید چه زمانی سپیده ی خاور، جای خودرا به سیاهی باختر داد. خبر از هیچ چیز نداشت و خدارا شکر کرد که کسی به سراغش نیامده که با تقه ای که به در خورد، امیدش به نومیدی گرایید. پوزخندی زد و هیچ توجهی...

حدیث امن زاده · 1/8/23

دخترک به آرامی اشک می ریخت و آن نامرد با تفریح تماشایش می‌کرد. مگر این دختر بیچاره با او چه کرده بود؟ چه هیزم تری به او فروخته بود که حال بازهم به سراغش آمده و خر گلویش را گرفته بود؟ نفسش بالا نمی آمد. بازهم در ذهنش رژه رفتند آن بلایای شوم. شومی هایی که پنج سال قبل حیاتش را تیره و تار کردند و رگش را آماده...

حدیث امن زاده · 1/8/23

- ولم کن... گفتم که نمی خوام...
با تمام توانش فریاد زد. فریاد زد و مشت زد به سـ*ـینه ی مرد که از خشم بالا و پایین میشد. دلش حسابی پر بود. پر بود از تلخی روزگارش، پر بود از سیاهی زندگی اش، پر بود از شومی سرنوشتش و پر بود از دست حرف های این نامرد که همچو تازیانه ی گلوله، مستقیم به قلبش اصابت می کرد. با تمام...

حدیث امن زاده · 1/8/23

نگاهش را از سیستم برداشت و کلافه نفسش را بیرون دمید. اعصابش در آن لحظه همچو سونامی بود که توان نابودی یک شهر را که هیچ، توان کنفیکون کردن کل کره ی خاکی را داشت. بازهم آن لعنتی را دیده بود. کابوسی که شب و روزش را به نابودی کشانیده بود. کابوسی که برایش تلخ بود و از آن می ترسید؛ اما اگر شبی این کابوس را نمی...

حدیث امن زاده · 1/8/23

خودش بود و واقعا او چه کسی بود؟ اصلا این غریبه، چرا باید پنج سال صاحب شب و روزش میشد؟ چرا؟ نفسش در سـ*ـینه گره خور ده بود و ضربان قلبش به شدت بالا رفته بود. سرش گیج رفت و در مرز سقوط بود که فوری دستش را به دیوار گرفت و مانع شد. حالش اصلا خوب نبود و چگونه می توانست این جراحی سنگین را انجام دهد آن هم جراحی روی...

حدیث امن زاده · 3/8/23

مه غلیظی از جنس درد، همه جارا فرا گرفته بود. در جو خیلی سبکی شناور بود. در دنیای دیگری بود انگار. در دنیایی از جنس تاریکی، با مرگ دست و پنجه نرم می کرد و حسی عجیب اورا تشویق می کرد برای زنده ماندن. دلش می خواست که با کوله باری از اندوه برود و پشت سرش را هم نگاه نکند؛ اما آن حس، حسی که به طور نامحسوس در...

حدیث امن زاده · 3/8/23

توجهی به نگاه متعجب و چشمان ریز پرستار نکرد. وقتی که بیرون رفت، نگاه دقیق و پر نفوذش را به چشمان دخترک دوخت. دخترکی که حال با واضح شدن دیدش، به دیده ی خود باور نداشت و مات و مبهوت، مثل مجسمه ای به او خیره شده و حتی پلک هم نمی زد. به شنیده اش اعتماد نداشت؛ اما دیده اش چه؟ این صورت مردانه ای که روزی تمام...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین