✌پرطرفدار رمان مجبوری با من بمانی | آیدا رستمی کاربر رمان ٩٨

آیدا رستمی · 10/4/24

احساس می‌کند از روی زمین بلند شده است؛ به سختی لای چشمانش را باز می‌کند؛ هوا روشن شده بود که الیاد را می‌بیند؛
نور خورشیدی که سوختگی چشمانش را کمتر کرده بود، موهای لـ*ـختی که با هرقدم به این طرف و آن طرف می‌افتاد و سیبک گلویش که بالا و پایین می‌رفت، از او یک مرد کامل و جذاب ساخته بود؛ با خودش فکر می‌کند اگر در شرایط دیگر همدیگر را ملاقت...

آیدا رستمی · 17/4/24

***
با نوری که بر روی صورتش می‌تابید بیدار می‌شود؛ خمیازه‌ای می‌کشد و موهایش را پشت گوشش محاصره می‌کند و بعد به بالشت ساتن سفید رنگ تکیه می‌دهد و
به کاناپه خالی گوشه اتاق که بر رویش پتویی افتاده بود خیره می‌شود؛ از صدای حمام معلوم بود که او هنوز نرفته است؛ چند روزی بود که او به خانه می‌آمد اما عادت کرده بود بر روی کاناپه بخوابد.
پتو...

آیدا رستمی · 4/5/24

دستانش را دور شانه‌اش می‌پیچد و با حرص، حصار دستانش را محکم می‌کند و می‌گوید:
- حتی نمی‌تونم این طوری راحت، قلبم رو به قلبش نزدیک کنم و بهش بگم که دوستش دارم.
قلبش می‌لرزد و در دلش زمزمه می‌کند که از او متنفر است؛ او داشت درباره زنی دیگر جلوی او صحبت می‌کرد.
سعی می‌کند او را از خودش جدا کند که حصار دستانش را محکم می‌کند و داد می‌زند...

آیدا رستمی · 20/7/24

صدای موسیقی ملایمی در فضا به گوش می‌رسید.
نگاهی به میز مربعی شکل که با صندلی‌های مخمل صورتی ست شده بود می‌اندازد.
چند قاشقی بیشتر از غذایش نخورده بود و خیره او که سرش پایین بود و از روسری مشکی براقش، که دور گردنش پیچیده بود، موهای فرش پیدا بود، می‌شود که
آرام یک قاشق خودش می‌خورد و یک قاشق در دهان شهیاد می‌گذارد؛ با شک دستی به موهایش...

آیدا رستمی · 31/7/24

به نظر می‌رسید داشت خودش را نگاه می‌کرد، چرا که او هم هرگز پدرش را ندیده بود و وقتی سنی نداشت مادرش را از دست داده بود؛ او هم برای فرار از اذیت و آزارهای عمه‌اش و شادن که بعد از رفتن رضا شروع می‌شد باید سنگ می‌شد تا بتواند خودش را نجات بدهد.
با صدای الیاد از دنیای افکارش بيرون می‌آید و روی صحبت‌های او تمرکز می‌کند:
- این‌ها رو گفتم...

آیدا رستمی · 19/8/24

***
گرمای بخاری و شهیاد که بین دستانش آرام خوابیده بود و کت الیاد که بر رویشان بود، او را بیشتر تشنه خواب کرده بود اما دوست نداشت تا رسیدن خوابش ببرد؛ می‌ترسید الیاد هم از خستگی بخوابد و کار دستشان بدهد.
حرف الیاد که می‌شود بیشتر کیفش را چنگ می‌زند؛ الیاد تمامی حقش را حتی حق تحصیل را به او داده بود.
همچنین حالا او و شهیاد می‌توانستند...

آیدا رستمی · 7/9/24

***
با خستگی بلند می‌شود و کش و قوسی یه بدنش می‌دهد که او هم بلند شده و بر روی کاناپه می‌نشیند و با حرص به شومیز مشکی‌اش که بر روی زمین چروک شده بود، دست می‌کشد تا بپوشد که با صدای الیاد متعجب خیره او می‌شود:
- باید یه تـ*ـخت بچه برای کنار تختمون بخریم.
این را می‌گوید و چشمکی می‌زند و به سمت حمام می‌رود.

***
شهیاد را در آ*غو*ش خود...

آیدا رستمی · 13/9/24

دستی به موهای چسبیده بر روی پیشانی شهیاد می‌کشد و با لبخند به او و چهره معصومش نگاه می‌کند؛ مطمئن بود مژه‌های پر مشکی‌اش به شادن رفته است که اینگونه بر روی لپ‌های تپلش سایه انداخته بودند.
نگاه‌اش خیره او بود که با صدای ناگهانی رعد و برق، لحظه‌ای شوکه می‌شود و خیره پنجره‌ها می‌شود که با صدای گریه‌های پسرکش او را در آ*غو*شش می‌گیرد و...

آیدا رستمی · 25/10/24

با نور خورشیدی که از میان پرده‌های سفید چشمانش را نوازش می‌کند، بیدار می‌شود؛ خمیازه می‌کشد و پس از دست کشیدن بر روی چشمانش، به جای خالی الیاد لبخند می‌زند؛ مثل همیشه صبح زود به سرکار رفته بود.
کش و قوسی به کمرش می‌دهد و به سمت دیگر تـ*ـخت می‌چرخد که به یاد می‌آورد که شهیاد در کنارش خوابیده بود اما حالا تـ*ـخت خالی است؛ هراسان به این...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

از این رمان خوشتون میاد؟

آره

نه

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین