رمان بغض آسمان | sevma کاربر انجمن رمان ۹۸

sevma · 5/11/21

کلارکسون خشمگین از فرار او، از روی زمین بلند شد. او نباید فرار کند. اگر فرار کند، خطر این‌که رازش یک روزی فاش شود و سلطنتش به اتمام برسد قرار بود همیشه او را تهدید کند. نمی‌توانست مدام با این اضطراب و ترس از فاش شدن حقیقت زندگی کند. نمی‌توانست بگذارد سایه‌ی ترس به روی زندگی‌اش بیفتد. اشلی باید بمیرد.
به...

sevma · 5/11/21

دندان‌هایش را با درد روی هم فشرد. صدای ناله‌اش برای کلارکسون خوشایند بود؛ زیرا نشان می‌داد اشلی زجر می‌کشد و برای کلارکسون بهترین زمان برای شکست دادن کسی، زمانی بود که شخص ضعیف می‌شد. کلارکسون لبخندی زد که از روی حس پیروزی و قدرتمندی نشأت می‌گرفت و مفتخرش می‌کرد. دستش را دور شمشیر درون غلافش کشید و خود را...

sevma · 5/11/21

در پس این حرف، فینیکس به شدت خشم و غم اشلی پی برد. گویا تشنه به خون ویلیام بود و خشمش داشت او را دیوانه می‌کرد. شکست خوردن در چنین حالی، تنها او را دیوانه‌تر می‌کرد همین. نمی‌توانست درک کند چه شد که او این‌چنین به جنون رسید. فینیکس که دید نمی‌تواند پشت اشلی را خالی کند و او را به حال خود بگذارد، سعی کرد از...

sevma · 5/11/21

ویلیام با وحشت اشلی را نگاه می‌کرد. چشمانش گرد شده و رنگ بهت به خود گرفته بودند. تا به حال اشلی را به این صورت ندیده بود و نمی‌دانست او در این حالتش دارای چه قدرتی بود. ویلیام برای این حالت اشلی آمادگی نداشت و همین آمادگی نداشتن، او را مضطرب می‌کرد. چشمانش میان پنجه‌ها و دندان‌های اشلی می‌چرخید و با بهت او...

sevma · 5/11/21

در پس این حرف پادشاه، یکی از سربازان شمشیر به دست یک قدم جلو رفت و خواست با شمشیر اشلی را بزند. تصمیم بر این داشت که با زخمی کردن او، مانع فرارش شود. شمشیر را بالا برد تا روی سـ*ـینه‌ی اشلی فرود آورد؛ اما اشلی با خم شدن روی زمین و به حالت چهار دست و پا درآمدن، جاخالی داد. غرش‌هایی که می‌کرد، ناشی از غرش‌های...

sevma · 5/11/21

سر قطع شده‌ی ویلیام روی زمین افتاد و خون از گردنش بیرون پاشید. یک لحظه بیشتر طول نکشید که بدن ویلیام هم روی زمین افتاد. سکوت آزاردهنده‌ای در محیط برقرار ‌شد. اشلی بالای سر جسد ویلیام ایستاده و نفس‌نفس زنان جسد او را نگاه می‌کرد. گویا مرگ ویلیام، سبکی‌ای در دلش ایجاد کرده بود. حس می‌کرد تمام دردهایی که...

sevma · 5/11/21

چشمانش گرد شدند و او ضربان قلبش قدری شروع به تندتند تپیدن کرد که گویا می‌خواست بدنش را ترک کند. دستش را مشت کرد. آری؛ اصلاً به یاد این‌که با رفتن از قصر می‌خواست چه کسی را پشت سر بگذارد نبود. با اضطراب و اندوهی که داشت، به عقب برگشت و خیره در آن دو تیله‌ی آبی رنگ ماند. کلارا از راهروی کنار پله‌ها بیرون آمد...

sevma · 5/11/21

کلارکسون درحالی‌که با عجله پله‌ها را پشت سر می‌گذاشت، به اشلی نگاه کرد. خیلی خوشحال شده بود که می‌دید هنوز از قصر خارج نشده‌ بودند. هنوز به این امیدوار بود که بتواند اشلی را بکشد و از حکومت محافظت کرده و انتقام ویلیام را بگیرد.
اشلی با ترس به آمدن محافظان چشم دوخت. صدای نگران مارک در گوشش پیچید:
- پسر، هر...

sevma · 5/11/21

همان‌طور که پله‌ها را به قصد رسیدن به طبقه‌ی بالا پشت سر می‌گذاشت، وارد آ*غو*ش افکارش شد. مادامی که اشلی زنده بود و در مرکین پرسه می‌زد، خطر بیخ گوش کلارکسون ساکن خواهد شد. تا وقتی که اشلی نفس می‌کشید، خون ویلیام روی زمین خواهد ماند. با یادآوری ویلیام باز غم و غصه به درون قلبش راه پیدا کردند.
آه! هنوز زود...

sevma · 5/11/21

اشلی و مارک آن شب از مرکین خارج شدند و کلارکسونی که هنوز درگیر جست‌وجو در داخل سرزمین بود، تا سه روز بعد هم نتوانست اشلی را بیابد. همان روز اول، خاکسپاری و مراسم عذاداری برای ویلیام برگزار شد و با به خاک رفتن جسدش، همگی او را فراموش کردند و این موضوع کلارکسون را آزار می‌داد؛ زیرا او نتوانست فراموشش کند...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین