رمان بغض آسمان | sevma کاربر انجمن رمان ۹۸

sevma · 1/11/21

با رسیدن به سالن غذاخوری، دست افکار را از ذهنم پس زدم. مارگاریت و جیمس پشت میز نشسته و در حال صحبت و خندیدن بودند. درحالی‌که لبخندی به ل*ب داشتم و به آن دو نگاه می‌کردم، به سمت میز بزرگی در وسط سالن رفتم.
- دوتایی نشستین دارین خوش و بش می‌کنین؟
با این حرفم، توجه هر دویشان به سمتم جلب شد. سرشان را به طرفم...

sevma · 1/11/21

پس برگشته‌اند. نفس عمیقی کشیدم. به سمت تختم رفتم و روی آن نشستم. دلم نمی‌خواست جواب بدهم. دلم نمی‌خواست با کسی حرف بزنم. نمی‌خواستم با پدرم که همه چیز را در مورد گذشته می‌دانست حرف بزنم. چیزهایی که او می‌دانست، می‌توانست به این حال بد دخترش پایان دهد؛ اما باز هم سکوت می‌کرد. گویا سوگند خورده بود به کسی...

sevma · 1/11/21

با شنیدن صدایم ایستاد و به سمتم برگشت. نزد او که رسیدم، از دو طرف دامنش را گرفت و تعظیم کرد.
- اعلیحضرت!
صاف ایستاد.
- مالیا، ازت می‌خوام از این به بعد من رو در جریان این‌که کلارا چی کار می‌کنه و حالش چطوره بذاری. شنیدم فقط تو رو به اتاقش راه می‌ده. می‌خوام اگه می‌تونی کاری کنی بتونم باهاش حرف بزنم.
مالیا...

sevma · 1/11/21

***
دوازده سال قبل - دانای کل
اشلی درحالی‌که دفترچه خاطرات گریگوری را محکم در دستش می‌فشرد، با قدم‌هایی تند راهروها را به قصد رسیدن به اتاق کلارکسون پشت سر می‌گذاشت. از شدت خشم دستش را مشت کرده و دندان‌هایش را به هم می‌سایید. آن متونی که خوانده بود، برایش غیرقابل باور بودند. نمی‌دانست چگونه با آن‌ها کنار...

sevma · 1/11/21

کلارکسون با شنیدن این حرف، ع*ر*ق سردی از پیشانی‌اش جاری شد. احساس می‌کرد یک سطل آب رویش ریخته باشند. حال به‌ او اثبات شده بود که اشلی همه چیز را درمورد خودش و گریگوری می‌دانست. می‌دانست چه اتفاقاتی در گذشته افتاده بود. درحالی‌که دفترچه را در دستش می‌فشرد، به‌ چشمان خشمگین و ناباور اشلی خیره شد. نگاهش فریاد...

sevma · 1/11/21

"این نوشته‌ها رو می‌نویسم به امید این‌که یه نفر بخونه و همه چیز رو بفهمه. نمی‌تونم ریسک کنم و با جوهر مرئی بنویسم؛ برای همین هم از عصاره‌ی گیاه آدنیوم استفاده می‌کنم. هر کی که داره این رو می‌خونه، بدونه که قاتل خانواده‌ی والسین، کلارکسون میلر بوده. کلارکسون، اون مردی که بهش اعتماد کردم و فکر کردم یکی از...

sevma · 1/11/21

کلارکسون چشمانش را با خشم باز و بسته کرد. اشلی هنوز نمی‌دانست، هنوز در مورد گذشته‌ی کلارکسون نمی‌دانست. با یک حرکت سریع طوری که شنلش در هوا بچرخد، به سمت اشلی برگشت و با گام‌های بلند و سریع به سمتش رفت. انگشت اشاره‌اش را به سمت اشلی گرفت و با اخم او را نگاه کرد. اشلی با سردرگمی نگاهش را میان انگشت کلارکسون...

sevma · 1/11/21

با نهایت خوشحالی از اين‌که توانست اشلی را زخمی کند، لبخندی روی ل*ب نشاند و به چشمان بهت‌زده‌ی اشلی نگاه کرد. در یک حرکت، شمشیر را از قلب اشلی بیرون کشید. اشلی دستش را روی زخمش گذاشت و نگاهش را میان زخمش و کلارکسون رد و بدل کرد.
با حس سستی پاهایش، روی زمین به زانو در آمد. دستانش کف سرد زمین را لمس می‌کردند...

sevma · 1/11/21

چشمان اشلی بسته شدند و بی‌حرکت ماند. کلارکسون خم شد تا ببیند که آیا مرده بود یا خیر. دستش را روی دست اشلی گذاشت. بدنش سردِ سرد بود؛ درست مانند یک مرده. سـ*ـینه‌اش جلو و عقب نمی‌شد که نفس کشیدنش را نشان دهد؛ اما...
دو انگشتش را روی نبض اشلی گذاشت. نبضش هنوز داشت می‌تپید. ل*ع*ن*ت*ی! چرا نمی‌مرد؟ نفس حبس شده در...

sevma · 1/11/21

هم کلارکسون و هم اشلی از اين‌جا بودن او متعجب شده بودند. ویلیام اين‌جا چه می‌کرد؟ نکند او هم در این راز کلارکسون شریک بود و از همه چیز خبر داشت؟ این تنها اندیشه‌ای بود که ذهن اشلی را تصرف کرده بود؛ اما کلارکسون می‌دانست که ویلیام از هیچ چیز خبر ندارد. پس این‌جا چه می‌کرد؟ یعنی بی‌خبر از همه چیز وارد اتاق...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین