رمان سرنوشت مرا بازی داد | The unborn کاربر انجمن رمان ٩٨

The unborn · 10/10/18

بعد از چند ثانیه از اتاق خارج شدم و سریعاً خودم رو به سالن رسوندم و به طرف خانم افشار رفتم:
-سلام خانم افشار، حالتون خوبه؟
-سلام ستوان، ممنونم.
اخم کردم:
-مشکلی پیش اومده؟
خانم افشار با دودلی گفت:
-حقیقتش اومدم ملاقات سوگند.
نچی کردم و گفتم:
-خانم افشار، شما که خودتون می دونید اینجا ساعت ملاقات داره.
سرش...

The unborn · 11/10/18

دانای کل
شنید:
-راستی مهدی، به ستوان ملکی اطلاع بده که یک وقتِ آزمایش برای سوگند زمانی بگیره. اگه فردا صبح باشه که دیگه عالیه؛ خداحافظ.
برایش مهم نبود مهدی کیست و ستوان ملکی چه نقشی در این پرونده دارد؟! اما آزمایش برایش مهم بود.آن قدر که میتوانست زندگی اش را تضمین کند. گوشی اش را با دستانش محاصره کرد و...

The unborn · 11/10/18

-نمی خوای بگی چه نقشه ای داری؟
سودابه با زمزمه "بیا جلو" هاشم را به طرف خود خواند؛ چند ثانیه بعد صدایی بلند شد:
-چی؟ جاسازی؟
سوری خان سرش را آرام تکان داد. هاشم همان طور که عصبی به او نگاه میکرد، پرسید:
-معلوم هست میخوای چیکار کنی؟
سوری خان با پوزخندی پاسخ داد:
-میخوام خودم رو نجات بدم.
هاشم این حرف را...

The unborn · 11/10/18

سرم رو تکون دادم که چشمم به سوگند زمانی افتاد؛ بدون حرف به هم نگاه می کردیم. عجب نگاهی!
با سلامی که شنیدم، به خودم اومدم و جوابش رو دادم. دم و بازدمی کردم و کنار مهدی، روی صندلی نشستم. به جلو خیره شدم؛ ولی نگاه های مهدی آزارم می داد و باعث می شد یک نیمچه نگاهی هم به سمت چپم بندازم. تا حدودی شک نداشتم که...

The unborn · 13/10/18

از پشت پنجره به آسمون نگاه می کردم. با شنیدن صدای استکان چای، زمزمه کردم:
-ممنون تقوی.
شنیدم:
_خواهش می کنم قربان؛ وظیفه ست.
بعد از خروج تقوی، نفس عمیقی کشیدم و پشت میز نشستم. احساس خیلی خاصی داشتم؛ نمیتونستم بفهممش، حس گنگی بود، خیلی گنگ!
پرده سفیدِ اتاقم رو کنار زدم و به محوطه کلانتری نگاه کردم، چه قدر...

The unborn · 13/10/18

سرفه ها بهم امان صحبت کردن نمی داد؛ خنده های کوتاه و ناگهانیم، سرفه هام رو مختل کرده بود. استکانم رو روی میز گذاشتم و خمیازه ای کشیدم. مهدی هم برگه رو روی میز انداخت و گفت:
-تو نمی خوای بازجویی رو شروع کنی؟
-نه، منتظر نتیجه آزمایش اعتیاد هستم.
-گیریم نتیجه آزمایش تا چند سال دیگه هم نیومد؛ می خوای همین جوری...

The unborn · 13/10/18

تیمور و فریدون دقیقا روبه روی من قرار داشتن و با خونسردی تمام به در و دیوار نگاه می کردن. به حالت آزاد ایستادم که تیمور پرسید:
-چرا این جا ایستادی؟ چیه؟ ارث بابات رو خوردم؟
آروم خندیدم و گفتم:
-نه، ارث پدرم رو نخوردی؛ اومدم که بشنوم.
با عصبانیت جواب داد:
-چی رو؟
نفس عمیقی کشیدم و اخم کردم:
-حقیقت!
خواست...

The unborn · 13/10/18

فریدون سرش رو بالا آورد و رو به تیمور گفت:
-تو همیشه عادت داری بقیه رو سرِ کار بذاری، نه؟
تیمور: یاد ندارم ادای بچه مثبت ها رو دربیارم.
به طرف میز رفتم و هر دو دستم رو روش گذاشتم:
-دوست ندارم وقتم تلف بشه؛ من اومدم تا حقیقت رو بشنوم؛ فقط حقیقت.
تیمور جواب داد:
-گفتم که، من حرفی برای گفتن ندارم.
-تو حرفی...

The unborn · 13/10/18

-چرا خواستی. اون با حرف های صدمن یک غازش می خواست تو رو عصبی کنه که موفق هم شد. تو روانشناسی خوندی ستوان؛ ازت انتظار نداشتم این قدر زود از کوره در بری!
مقاومت کردم:
-آخه واقعا نمیشه بعد از شنیدن حرف هاش، عصبی نشد یا از کوره در نرفت!
سروان با خونسردی قانعم کرد:
-می شه، می شه عصبی نشد، می شه از کوره در نرفت؛...

The unborn · 14/10/18

دانای کل
دست راست تیمور و دست چپ فریدون توسط یک دستبند به هم وصل شده بود. یک سرباز وظیفه هم آن دو را زیر نظر داشت. تیمور همان طور که به جلو نگاه می کرد، خطاب به فریدون که مدام سرش را میمالید و به قول معروف خمار بود گفت:
-چه مرگته تو؟ تابلو بازی درنیار، سه میشه!
فریدون می لنگید و بدون توجه به حرفِ تیمور،...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

سطح رمان از نظر شما؟

عالی

خوب

متوسط

بد

شخصیت مورد علاقه شما؟

آیین

سوگند

مهدی

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین