V.I.P رمان تیکاف | ~MoBiNa~ کاربر انجمن رمان ۹۸

M O B I N A · 4/9/22

به باغ و بزرگیش نگاه کردم، چه‌قدر تو این باغ سرسبز کنار هم جمع می‌شدیم و هیچ دردی نداشتیم. فقط می‌خندیدیم؛ با آریا، با جاسمین، بایرام و سامر و چه بعد عزیزامون تازیانه‌ها از باد خوردیم!
با صدای موبایلم از فکر بیرون اومدم، صفحه‌ش رو باز کردم با دیدن پیامی که...

M O B I N A · 4/9/22

وقتی قاضی جلسه رو شروع کرد، سوال‌های بی‌جا و تکراری ازم پرسید و من بی‌حوصله جوابش رو دادم. در کل خیلی مسخره بود؛ اصلاً مثل فیلم‌ها نبود که قاضی از چکشش استفاده کنه! وکیلی هم برای مدافع و دفاع نبود. رای دادگاه به نفع ما بود و جریان هم مشخص بود.
در آخر...

M O B I N A · 4/9/22

ترجیح دادم سکوت کنم. نمی‌خواستم بی‌احترامی کنم؛ تحمل من بدجور سخت شده بود!
***
دستی به سنگ‌قبر کشیدم و گلاب‌ رو، روش پخش کردم.
یعنی اگر اون روز طبق خواسته‌ی شنتیا میمردم،...

M O B I N A · 5/9/22

نگاه سنگینی به قبر انداختم و بعد از لحظاتی بعد از بهشت‌زهرا دور شدم و به‌طرف ماشین مهیار رفتم.
وقتی دید چه‌جوری آینده‌م به‌خاطرش تباه شد یادش اومد باید برادری کنه؟ این‌کار رو می‌کرد که وجدانش راحت باشه؟ واقعاً مسخره بود! ...

M O B I N A · 5/9/22

آروم از ماشین و جاده دور شدم تا به دریا و کلبه برسم؛ با هر قدم و نزدیکی به مقصد، بغض گلوم سنگین‌تر میشد. به دریا که رسیدم احساس کردم صحنه‌ای که می‌دیدم مثل همیشه واضح نبود؛ کدر بود!
برگشتم تا سوئیت‌ها رو ببینم که چشم‌هام به کلبه‌ای بر خورد که قصه‌ها برای من...

M O B I N A · 5/9/22

گفت:
- مریلاجان بلند شو الان شب میشه!
شونه‌هام رو از حصار دست‌های مردونه‌ش بیرون کشیدم و مشت‌هام رو باز کردم. با تموم زوری که داشتم به تـ*ـخت سـ*ـینه‌ش کوبوندم و داد زدم:
- شب بشه...

M O B I N A · 5/9/22

نسیم خنکی وزید و بعضی ماسه‌های چسبیده به مانتوی حریرم رو، رو زمین انداخت.
امیدوار بودم دیگه چنین روزی نداشته باشم!
من دیوونه شده بودم؛ این رو خودم هم پذیرفته بودم....

M O B I N A · 5/9/22

چهره‌ی همه موقع دادهای بی‌وقفه‌ی اون مرد در هم میشد و من یاد جیغ و التماس‌های خودم افتادم.
ضربه بعد و داد پر از عجزش! ضربه‌ی بعد و جیغ و ناله‌های مادرش. التماس می‌کرد؛ دست‌هاش که به پاهام رسید، عقب کشیدم و با اخم پررنگی دستم رو به شونه‌ش...

M O B I N A · 5/9/22

آریا مهر مشتش رو باز کرد و با سگرمه‌های وحشت‌ناکی محل قهوه‌ی اجرای حکم رو ترک کرد.
حرفی برای گفتن نداشتم، نگاهی به مادر شنتیا که رو زمین نشسته بود و با دست‌هاش به رو پاهاش می‌کوبید نگاهی کردم و سپس به همون آقایی که حکم رو خونده بود....

M O B I N A · 5/9/22

وقتی حس کردم فرمون رو پی‌چید، ناخودآگاه چشم‌هام باز شد و تند پرسیدم:
- کجا می‌ریم آریا؟
ابروهاش رو بالا داد و دستش رو از رو فرمون برداشت و نیم‌نگاهی بهم انداخت.
- عمارت. جایی...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین