در حال تایپ رمان آگرین | فاطمه عطایی و Reyhaneh.shi84 کاربران انجمن رمان ٩٨

فاطمه عطایی · 13/11/20

لبانم را به دندان گرفته و با یک دستم به سرش ضربه‌ای زدم و گفتم:
-وایی، خفه‌شو دلی. الان همه می‌فهمن خره!
دلوان خنده‌ را...

فاطمه عطایی · 14/2/21

دلوان سرش را از روی شانه‌هایم برداشت و دستی به زیر چشمانش کشید.
-چه ربطی داره... مگه به... بزرگی و کوچیکی هست؟
سرم را بالا و پایین کرده و...

فاطمه عطایی · 15/2/21

بدون آن‌که جوابش را بدهم، سبد پر از نعناع و پونه را برداشتم و با قدم‌های بلند از آن‌جا دور شدم.
بعد از چند قدم، متوجه شدم آن مرد دارد به دنبالم می‌آید.
ضربان قلبم بالا رفت و عرق سردی بر پیشانی و کمرم نشست.
با شتاب به عقب برگشتم و وقتی که آن مرد را در نزدیکی‌ام دیدم، جیغ کوتاهی کشیدم و به سمت روستا دویدم...

فاطمه عطایی · 16/2/21

-آگرین. آگرین، حواست کجاست دختر؟
با صدای معصومه به خود آمدم و سرم را به طرفش برگرداندم.
-چیه زنداداش؟ چیزی شده؟
دستش را روی کمرش...

فاطمه عطایی · 20/2/21

***
با صدای دلوان چشمانم را به سختی باز کردم و چند بار پلک زدم تا دیدم واضح شود.
دلوان گردنش را کج کرد و با محبت شانه‌ام را تکان داد و گفت:
-آگرین، بلند شو. اذان رو گفتن ولی تو هنوز خوابیدی!
خمیازه بلند و صداداری کشیدم به بدنم کش و قوسی دادم و در جایم نشستم.
-اوف، دلوان هنوز خوابم میاد.
دلوان چهره‌اش را کج...

فاطمه عطایی · 22/2/21

در اتاق را به آرامی باز کرده و وارد آن شدم.
نفس عمیقی کشیدم و به سمت چوب لباسی که در گوشه‌ای از اتاق قرار داشت، رفتم و چادر نماز سفید و گلدارم را...

فاطمه عطایی · 23/2/21

پشت سرم نیز دلوان وارد آشپز‌خانه شد و ظرف‌ها را روی سینک گذاشت و به سمتم برگشت.
-وای آگرین، باورم نمی‌شه جواب معصومه رو...

فاطمه عطایی · 27/2/21

با تکان خو*ردن شانه‌هایم چشمانم را به زور باز کرده و به روبه رویم خیره شدم.
-آگرین، بیدار شو دختر. چقدر تو می‌خوابی.
دستانم را به سمت بالا کشیدم و ناله‌ای بلند سر دادم، سپس سرجایم نشستم و...

فاطمه عطایی · 28/2/21

چشمانی که به خاطر رنگشان لقب چشم شکلاتی گرفته بودم؛ خیلی زیبایم کرده بود.موهای فرم را شانه زدم و کمی از آن را کج روی صورتم ریختم.
لبخندی به روی چهره‌ام پاشیدم و روسری مشکی‌ام که رگه‌های قرمز و سفید داشت را روی سر گذاشته و...

فاطمه عطایی · 1/3/21

لـ*ـبم را از درون به دندان کشیدم و بدون هیچ حرفی راه افتادم؛ دلوان نیز همچون اردکی دنبالم به راه افتاد و پشت سر هم غر غر می‌کرد.
آخر سر از دست غرغرهایش به ستوه آمدم و گفتم:
-وای، می‌شه بس...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین