رمان در پس یک پایان | روشنک.ا نویسنده افتخاری انجمن رمان ۹۸

روشنک.ا · 21/7/20

دستم را پشت گردنش گذاشتم و با لحن ملایمی گفتم:
-پونه‌جان! به من نگاه کن خاله!
سرش را بالا آورد و نگاهش را به صورتم دوخت. لبخند کم‌رنگی به آن چهره‌ی معصومِ مغموم زدم و گفتم:
-عیبی نداره اگه کسی هم‌سن تو و شبیه تو نیست که بتونی باهاش بازی کنی. توی همین کشور الان خیلیا هم‌سن تو هستن که باباهاشون رو توی جنگ از دست دادن. اگه تو امروز...

روشنک.ا · 21/7/20

-باهاش صحبت کردی؟
با صدای مامان، سرم به‌سمتش چرخید. در چهارچوب در ایستاده بود و به من نگاه می‌کرد. دستم را به زمین تکیه دادم و بلند شدم. با چند قدم بلند به او نزدیک شدم و گفتم:
-مریض داشت؛ ولی می‌دونم خودش هم امشب بیمارستانه و نمیاد خونه.
مامان لبخندی زد و گفت:
-پس شب هم اینجا می‌مونی؟
لبخند کم‌رنگی به رویش زدم و گفتم:
-بله.
لبخندش...

روشنک.ا · 21/7/20

پس از نیاوش نگاهم را به همسرش، صفورا، کشاندم. صفورا زنی لاغر با قدی متوسط، پوستی گندمی، چشم‌هایی درشت به رنگ قهوه‌ای تیره، صورتی کشیده، بینی باریک و لـ*ـب‌های ظریف و نازکی بود که با آنکه زیبایی خارق‌العاده‌ای نداشت، جذابیت منحصربه‌فردی داشت. البته درمورد صفورا همه چیز به جذابیت ظاهری ختم نمی‌شد؛ بلکه به قول نوشین، او زنی باسیاست و...

روشنک.ا · 21/7/20

نفسی عمیق کشیدم و از فکر نیاوند که جای خالی‌اش در جمع خانوادگی شدید حس می‌شد، بیرون آمدم. نگاهم از روی نیما که مردی لاغر و بلندقد با پوستی گندمگون، صورتی کشیده، چشمانی سبز تیره، پیشانی بلند، بینی قوزدار نسبتاً بزرگی، لـ*ـب‌های باریک و ته‌ریش و موهایی سیاه‌رنگ بود به همسرش رمیصا که دختری کوتاه‌قد و لاغراندام با صورتی کشیده، موهایی...

روشنک.ا · 21/7/20

یک سوال:
واقعاً می‌خونید یا مرامی لایک می‌زنید؟ در هر دو صورتش ازتون ممنونم البته *.*

زیاد طولی نکشید که شام آماده شد و سفره‌ی بزرگی در پذیرایی چیدیم.
همچنان که در فکر فردا فرو رفته بودم، ذره‌ذره از غذایم می‌خوردم و اصلاً متوجه حرف‌هایی که بقیه...

روشنک.ا · 22/7/20

سرم را پایین انداختم و نفس عمیقی کشیدم. پس از آنکه حرف نوشین تمام شد، نوش‌آفرین گفت:
-به این می‌گن حرف حساب! نفس این حرفا رو جدی بگیر. این‌قدر که تو ساکتی و توی خودتی، خدای نکرده یه روز یه بلایی سرت میادا! از این به بعد به خودت هم حق بده! بیشتر از بقیه به خودت حق بده! تو باید برای خودت هم ارزش قائل بشی و البته باید برای خودت بیشتر از...

روشنک.ا · 22/7/20

پس از آنکه همه رفتند، در پذیرایی خانه‌ی خلوت شده‌مان چند قدمی راه رفتم و به فرداشب فکر کردم. در همان زمان، بابا که بر زمین نشسته و دیوان شعر در دست داشت، گفت:
-نفس‌جان خسته نیستی؟
از حرکت متوقف شدم و نگاهم را به بابا کشاندم. لبخند کم‌رنگی به رویش زدم و گفتم:
-نه اصلاً!
در جوابم لبخندی زد و گفت:
-ولی فکر کنم بهتر باشه کمی استراحت کنی...

روشنک.ا · 22/7/20

نفسی عمیق کشیدم و با صدای آهسته‌ای گفتم:
-ببخشید! فردا صبح زود برمی‌گردم خونه.
صدای فوتی که کرد، در گوشم پخش شد. با لحنی که هنوز هم رگه‌های خشم در آن مانده بود، گفت:
-همیشه کارت رو می‌کنی و بعد می‌گی ببخشید. روی چه حسابی به خودت حق می‌دی هر اشتباهی دلت خواست بکنی و بعد با یه معذرت‌خواهی پیامدای اون اشتباهت رو از بین ببری؟
نفسی عمیق...

روشنک.ا · 22/7/20

نگران به‌سمتش برگشتم. نگاهش را به زمین دوخته و درحالی‌که پشت یقه‌ی پیراهنش را با دستش تنظیم می‌کرد، گفت:
-یه چیز مهم رو یادم رفت بهت بدم.
رویش را از من برگرداند و با قدم‌هایی تند به‌سمت اتاق خوابشان رفت. بابا درحالی‌که لبخند بر لـ*ـب به من نگاه می‌کرد گفت:
-حیف که فقط دیشب تا امروز صبح با ما بودی؛ ولی همین شام و صبحانه‌ای هم که بعد از...

روشنک.ا · 22/7/20

لبخند کم‌رنگی بر لـ*ـبم نقش بست و با کمی سرخوشیِ ناشی از امیدِ اندکم از اتاق خارج شدم.تا شب خودم را با تمیزکردن خانه و آماده‌کردن شام مشغول کردم. سر شب که تقریباً بیشتر کارها انجام شده بودند و حتی شعله‌های گاز را به‌خاطر آماده‌شدن غذا خاموش کرده بودم، به‌سمت مبل تک‌نفره‌ی کنار پنجره که جایگاه همیشگی نشستنم به هنگام استراحت بود، رفتم...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین