رمان لیانای من | مهدیه مومنی کاربر انجمن رمان ٩٨

.Mahdieh · 26/2/20

از شرکت خارج شدم. دلم خیلی گرفته بود و احتیاج داشتم به یک قهوه، اون هم از نوع تلخ!
پیاده راه افتادم و دست‌هام رو درهم گره کردم. حرفاش مدام توی سرم رژه می رفتن و بغضم رو سهمگین‌تر می‌کردن!
یعنی واقعا تموم این مدت دراشتباه بودم! این که خیال می‌کردم من رو دوستم داره، واسم ارزش قائله و من رو جدا از همه...

.Mahdieh · 26/2/20

تا موقع ناهار از شدت اضطراب نمی‌تونستم کاری رو انجام بدم. بدتر این که رایان هم برنگشته بود!
مبینا هم تمام مدت دراز کشیده بود روی مبل و سرش باگوشیش گرم بود. هر از گاهی هم برای من جک‌هایی که تو گوشیش بود رو بلند
می‌خوند و خودش بلند قهقهه می‌زد که من اصلا حواسم بهش نبود؛ ولی از رو نمی‌رفت و بازم می‌خوند و...

.Mahdieh · 28/2/20

-به، به؛ مبینا خانم خوش اومدید!
جانم؟! چه زود هم اسمش رو یاد گرفته و باهم صمیمی شدن!
لبخندی زدم که مبینا با اخم عمیقی که حالا تموم صورتش رو پوشونده بو، دجدی جواب داد:
-مرسی، لطف دارید!
بهزاد باتعجب نگاهی به من انداخت.
-چیزی شده؟!
شونه‌هام رو بالا انداختم:
-والله من بی‌خبرم، از خودش بپرسید.
سپس اتاق رو...

.Mahdieh · 29/2/20

چشم‌هام رو که باز کردم. مبینا کنارم بود. باتعجب نگاهش کردم.
-این وقت صبح این جا چیکار می‌کنی دختر؟
-تو تنبلی، دلیل نمی‌شه منم راه تو رو ادامه بدم.
با حرص گفتم:
-من تنبلم؟ من که سرکار می‌رم و ولگردی نمی‌کنم تو خونه و خیابون؛ تنبلم؟!
مبینا با بی‌خیالی از جا...

.Mahdieh · 2/3/20

پاهام به شدت می‌لرزیدن و تنها مبینا متوجه‌ی این حال خرابم بود. برای همین هم بایه لیوان شربت خنک به سمتم دوید.
-آروم باش و این رو بخور.
از دستش گرفتم و لاجرعه سرکشیدم. سپس روی پاهای لرزونم ایستادم و بهشون نگاه کردم که تبریک می‌گفتن. بهزاد با شوخی‌هاش همه رو به خنده دعوت کرده بود؛ ولی لبخند مصنوعی من...

.Mahdieh · 3/3/20

-دلم می‌خواست پا به عرصه‌ی این حس نمی‌ذاشتی.
-خودمم پشیمونم!
آهی کشیدم. درحالی که از جا بلند می‌شدم، گفتم:
-ممنونم برای همه چیز مبینا؛ خیلی عالی برگزار شد و به یاد موندنی!
-تو رفیقمی عزیزم، این کارها که چیزی نیست. هر کار بکنم برات، کمه!
-فدایی داری! پس من برم بخوابم، خسته‌م.
-باشه عزیزم، شب بخیر!
***...

.Mahdieh · 6/3/20

موبایلم توی دستم لرزید. اشک‌هام رو به سختی مهار کردم و لمس کردم.
-جانم مبینا؟
-تموم شد؟
-چی؟
-صحبت‌هاتون!
بابغض گفتم:
-آره!
-بهش گفتی؟
-همه چیز رو گفتم.
-حالش گرفته شد، نه؟
حالا می‌شد به راحتی تشخیص داد که مبینا داره گریه می‌کنه و من حالم بدتر شد.
-متاسفم مبینا؛ اما نمی‌تونم زندگی آتنا رو با خودخواهیم...

.Mahdieh · 8/3/20

آرایش ملایمی کردم و پس از پوشیدن لباس‌هام، نگاهی به ساعت پاندولی بزرگ اتاقم انداختم. با زدن عطر خوش بویی بیرون اومدم. در همون حال گفتم:
-لطیفه جان حاضری؟!
لطیفه درحالی که از اتاقشون خارج می‌شد، گفت:
-آره عزیزم، بریم.
نگاهی به تیپ سبزش انداختم و خندیدم.
-برای کی این همه خوشگل کردی؟!
-منحرف نباش. می‌دونی...

.Mahdieh · 13/3/20

بشقاب رو گرفتم و تشکر کردم. کمی ریختم که نگاهم توی چشم‌های آبیش قفل شد و تنم لرزید؛ اما به هر سختی بود نگاهم رو گرفتم. هنوز هم دلخور بودم.
تا پایان شام کسی زیاد حرف نمی‌زد، فقط گاهی شوخی‌های بهزاد جمع رو می‌خندوند و من با رضایت لبخند می‌زدم. سایه در طول غذا، یا مشغول دادن غذا، دسر و سالاد توی حلق رایان...

.Mahdieh · 14/3/20

-به نظر من دیگه وقتش رسیده!
رایان کلافه صندلیش رو، رو به پنجره چرخوند.
-نمی‌دونم این تصمیم درسته، یا نه… از کجا معلوم سختشون نباشه؛ خودشون رو برای ما معطل کنن؟
بهزاد با اخم گفت:
-تو رو خدا چرت و پرت تحویل من نده! اون دو نفر خودشون طراحن، چرا باید براشون کشیدن چند تا لباس کار سختی باشه؟ تو مگه نمی گی...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نظرتون راجع به رمان؟؟؟

عالی

خوب

ضعیف

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین