رمان من به برلین نمی روم | سناتور کاربر انجمن رمان ٩٨

SheRviN DoKhT · 16/8/18

جیغ می‌کشم:
- من هیچ حرفی با تو ندارم، .دست از سرم بردار! آتیش به جونم ننداز دماوند، من دیگه حوصله‌ی خودم رو هم ندارم، التماست می‌کنم پاپیچ من نشو! خب؟ ببین من داغون‌تر از اونم که تو بخوای از من پولی بگیری، هیچی ندارم؛ هیچی! اصلا برای چی برگشتی ها؟
غرشش لالم می‌کند:
- چون دوستت دارم لعنتی!
چشم‌هایم گشاد...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

به مادر گفته بودم اگر علی‌اکبر پرسید الی کجاست؟ بگویند رفته است مسجد و این اخیراً در پایگاه بسیج واقع در مسجد، قرآن یاد بچه‌ها می‌دهد. مادر اول کلی سرزنشم کرد؛ اما با التماس‌هایم بالاخره پذیرفت.
هنوز خسته و کوفته‌ام که مادر می‌گوید:
- باند زخم‌های علی‌اکبر رو عوض کن.
بتادین را برمی‌دارم و به اتاق می‌روم...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

آهی می‌کشم و بیرون می‌روم و به مادر می‌گویم که نگذاشت باندش را تعویض کنم. با همان لباس‌ها روی مبل راحتی می‌نشینم و چشم‌هایم را می‌بندم. خسته‌ام، حالم از خودم و این زندگی بی‌محتوایم به هم می‌خورد. دلم از علی‌اکبر پر است؛ خیلی هم پر است. تاوان اشتباه نکرده‌ام را بارها پس دادم؛ ولی نمی‌دانم چرا بی‌خیال...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

متعجب به دماوندی که این حرف را زده بود، نگاه می‌کنم. دختری که روژین معرفی شده است، به سمتش می‌رود و با ناز و کرشمه می‌گوید:
- اومدم سورپرایزت کنم عشقم.
و بعد دربرابر چشم‌های حیرت‌زده‌ی من و میلاد و حتی خود دماوند به سمت دماوند می‌رود.دماوند لبخند گیجی می‌زند و چیزی می‌گوید که نمی‌شنوم؛ اما خنده‌ی با ناز...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

تقریبا دو هفته‌ای از آن روزی که من به عوضی‌بودن او پی بردم می‌گذرد. دقیقاً از همان روز به بعد دیگر او را ندیدم؛ نه او را، نه روژین جانش را!
همین که پایم را بیرون از هتل می‌گذارم، با دیدن تاریکی هوا نفرین است که نثار خودم و خدیجه می‌کنم. ماشین آقای موحد، رئیس هتل و پدر مهرانا، را می‌بینم که از پارکینگ بیرون...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

کسی من را با مهر صدا می‌زند و بی‌وقفه می‌گوید:
- الیسیما...عزیزم؟..چت شد؟الیسیما...
طرف مقابل برایم مهم نیست، مهم این است بعد از تکرار آن خاطره‌ی لعنتی، بر دردم مرهم است. دست‌های سرد را روی پیشانی و صورتم حس می‌کنم. با دیدن برق گردنبند استیل مخم به کار می‌افتد؛ گردنبند استیل، استیل...دماوند!
خودم را کنار...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

با حرص نگاهم می‌کند و می‌بینم که چشم‌هایش به سرخی می‌زنند. می‌خواهد خشمش را بر سرم خالی کند؛ اما نفسی می‌کشد و صدایش را کنترل می‌کند:
- دروغگوی عوضی؟ منظورت چیه؟
نمی‌خواهم بگویم تا با خودش فکر کند خیلی برایم مهم است؛ اما در عصبانیت مغزم کار نمی‌کند:
- برمی‌گردی به من میگی دوست دارم، می‌میرم برات، فرداش...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

با دست‌های لرزانم، کمربندم را می‌بندم. نمی‌دانم صدای آهنگ راک پخش‌شده از ماشین چاشنی هیجان قضیه شده است یا کوبش قلب من؟ دست به دامان خدا می‌شوم؛ می‌دانم جز او کسی نیست که به دادم برسد، حتی دماوند هم وسیله است. آب دهانم را قورت می‌دهم و برمی‌گردم که باز ببینم پشت سرمان است یا نه، که دماوند بلند می‌گوید:
-...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

دستم را به سختی، اهرم می‌کنم تا نیم‌خیز شوم که سوزشی در پهلویم، جیغم را در می‌آورد.
جیغم با دیدن قامت دماوند در پوشش لباس راحتی مصادف می‌شود. چشم‌هایش سرخ سرخ‌اند و این سرخی شاید ناشی از خستگی و بی‌خوابی باشد. به سمتم می‌آید و می‌گوید:
- بیدار شدی؟ تکون نخور، تکون نخور...زخمت رو دیشب رو هوا بخیه زدم، بهت...

SheRviN DoKhT · 16/8/18

خیلی دلم می‌خواهد برخلاف خواسته‌اش، همه‌چیز را بلند بلند در صورتش فریاد بکشم و سختی‌های مادر بدبختش را به رخش بکشم و به او بفهمانم ارزش اشک‌های سمیه را ندارد؛ اما نمی‌گویم، ل**ب فرو می‌بندم. خوشم نمی‌آید با او حرف بزنم:
- ساعت چنده؟
با همان اخم‌های در هم فرورفته، خیره به پنجره‌ی اتاق می‌گوید:
- نُه.
هراسان...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین