رمان این مرد ویران است | سنآتور[SheRviN DoKhT] کاربر انجمن رمان ۹۸

SheRviN DoKhT · 8/8/18

در حالیکه لقمه را می جویدم، به او نگاه کردم به معنی صبر کن لقمه ام رو بجوم؛ اما این فرمالیته بود و من تنها قصدم، کمی آزار و اذیت کردن سام بود وگرنه می توانستم به راحتی سرم را تکان دهم.تا من لقمه ام را با هزار ناز و ادا بجوم،سام سوالش را فراموش کرد و با کارد و چنگال به جان استیک افتاد. یک اخلاق مزخرف دیگر هم داشت؛ پیتزا را با کارد و...

SheRviN DoKhT · 8/8/18

اَه خز! اما چیزی نگفتم. نمی توانستم بی خیال استیک شوم. از طرفی دلم می خواست ضایعش کنم ؛ اما دهانم را جلو بردم و آن استیک براق را گاز زدم. مزه اش عالی بود! اما نه به خوبیِ پیتزا مخلوط.با دستمال گوشه ی لـ*ـبم را پاک کردم و گفتم:
- خوب بود.
از گوشه ی چشم به خرچران نگاه کردم که با دیدن فیگورش ابروهایم بالا پریدند.کیاوش، خر چران شهر پریون، یک...

SheRviN DoKhT · 8/8/18

به سمت سام برگشتم که غرق در فکر بود و دستش روی فرمان خشک شده بود. جلوی پارک نگه داشت. ساعت یک و نیم بود و مسلما یک نفر هم در پارک نبود و من عاشق پارکِ خلوت بودم !
ماشین را خاموش کرد و گفت:
- واقعا پارکِ خالی چه جذبیتی داره نمی فهمم!
خواستم بگویم تو چه چیزی را می فهمی؟اما نگفتم. به جایش گفتم:
- هر کس سلیقه ای داره!
و پیاده شدم.او هم...

SheRviN DoKhT · 8/8/18

سام که رفت،انگار ارواح به پارک حمله ور شدند. من،یک دختر تنها،در پارکی به این خلوتی،حوالی ساعت دو، خیلی مجهول بودم. خوب شد که سام گیر سه پیچ نداد؛ چون اصلا حوصله ی بحث کردن با او را نداشتم. قدم زدن با او در این پارکِ خلوت، واقعا خسته کننده است. وقتی برگشت،می گویم برویم خانه.گوشی ام را بیرون کشیدم تا خبری از فاریای خانه به دوش بگیرم که...

SheRviN DoKhT · 8/8/18

آنها که جای من نبودند تا بفهمند در قلبم چه می گذرد.خارج از گود ایستاده اند و من را قضاوت می کنند. تنها خودم می دانم که چه چیزی از سام می خواستم و او به من نداد! دلیلش را هم در سیزده سالگی،ابتدای سن بلوغم، وقتی که حساس بودم،فهمیدم.وقتی که جوش هایم تازه درآمدند، وقتی که دلم شدیداً گرفته بود،آن وقت ها من همدم میخواستم و سام نبود.فقط تا...

SheRviN DoKhT · 8/8/18

در باز شد.یک مرد بلند قد وارد شد و پشت سرش ، در را بست. جلو که آمد، چشم هایش برق زدند. برقش مرا ترساند. لامپ را روشن کرد که نورش کمی چشمم را زد. با دیدن یک موجود کریه زشت،دلم می خواست باز هم گریه کنم.پوزخندی زد و گفت:
- چطوری جوجو؟
جواب ندادم. باز هم همانند لال ها به او نگاه کردم.جلو آمد.کاش یک نوجوان شانزده ساله نبودم! کاش...

SheRviN DoKhT · 8/8/18

***
سام در کما به سر می برد.درست در روز سوم، یک سکته ی ناقص را از سر گذراند. دکتر ها می گویند که احتمالا خوب می شود. وقتی به خانه برگشتیم و من تب کردم و هزیون گفتم، سام همه چیز را فهمید.از هزیون گفتن ها و حرف های دکتر مبنی بر اعصابِ نامیزان من،سام فهمید که من دیگر دختر نیستم و سکته زد. روز سوم گذشت و الان هم چهارده ساعت از روز ششم می...

SheRviN DoKhT · 8/8/18

از زندگی بریده بودم.آن مرد کریه،تنهایم نمی گذاشت...سکوت خانه جانم را می گرفت. چرا مادر ندارم؟چرا سام پدر نیست؟ چرا شهلا رفته است؟چرا کسی فاریا را خبر نمی کند؟ چرا من انقدر تنها و بی کس آفریده شده ام؟ چرا انقدر نابودم؟
تکه شکسته ی آینه چشمک می زد و زمزمه وار می گفت:
- من دوای دردتم!
یکی از آن ها را برداشتم و روی شاهرگم گذاشتم و بی توجه...

SheRviN DoKhT · 8/8/18

بدون شک این یک هشدار بود! باید قبل از اینکه مهم ترین راز زندگی ام را می فهمید،کنارش می‌زدم.ولی قدرتی نداشتم. پس باید زودتر کاری می کردم تا کنار برود؛خودش با پای خودش! اما این یکی از مغز شانزده ساله ام بر نمی آمد، مخصوصاً حالا که اعصابم خرد و خاکشیر بود.ترجیحا باید از فاریا در این باره کمک می گرفتم...
باز که به اتاقم رفتم و شیشه خردها...

SheRviN DoKhT · 8/8/18

دستی موهای کوتاهم را نوازش می کرد. به آرامی دستش را لای تار به تارش را جا به جا می کرد و پشت گوشم می زد و نفس هایش در صورتم فوت می شد. عطر آشنایی بود؛ چشم هایم با بوئیدن عطر سام باز می شدند. چشم هایش قرمز شده بودند. قلبم می کوبید. خاکستری چشم هایش در صلبیه قرمز رنگش، فرو رفته بودند. چهار روز بود که او را ندیده بودم. با غم وسیعی نگاهم...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

نویسنده انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین