مشاعره با اشعار خودمون

* رهــــــا * · 13/7/19

نفرین شده عشق من و تو، نیست امیدی...
این خویش تو نیستی. از خودت چیزی شنیدی؟

* رهــــــا * · 15/7/19

یادِ تو نامهربان کردم... و چه پاسخ گفتی‌ام؟
درد پاسخ مانده‌ست. تو ز خود هم رُستی‌ام؟

من هنوز هم بی‌نهایت باز می‌خواهم تو را...
نه نگو، می‌دانم این بار که پر از هر سُستی‌ام!

ØMĪĎ · 23/7/19

مرا به آب زلالِ زمانه میلی نیست
که سالهاست که از خون دیده سیرابم

!Shîma! · 23/7/19

سرخوشی نبوده چاره‌ی ما غافلان ز خویش
سال‌ها رفته ایم ولی، هی مانده‌تر ز پیش:|

ØMĪĎ · 23/7/19

شبیه حادثه ای روزمره و معمول
محال منطقی عشق اتفاق افتاد

* رهــــــا * · 23/7/19

دهانم بسته‌اند؛ وزن و عروضی هم نمانده...
خدایی نیست؛ چگونه پس تو را از خویش رانده

!Shîma! · 25/7/19

هر شبش بود و دیگرش که نیست.
هر شبش بود و حال چه گریست.

هر شبش فراری از خودش و جنون
تیر آخر و جیغ و صدایی که: ( ایست!)

هر شبش اتفاق ناب، خاطره شد
لعنتش بر خودش، وَ توقفِ زیست:)

ØMĪĎ · 26/7/19

تبارم مملو از عاشق شدن های پیاپی بود
من انسان، خطای اولم هم عشق می باشد

!Shîma! · 26/7/19

داری مداوم در سرم تکرار می‌شوی..
اعدام من قبل از طلوع، تو دار می‌شوی!
:\

پ.ن: چی گفتم؟:/

ØMĪĎ · 26/7/19

یاریم کن که در این معرکه بی بال و پرم
یاریم کن که همان عاشق خونین جگرم

خوب گفتی :)

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدير بازنشسته

مدير بازنشسته

شاعر انجمن

معاونت بازنشسته

شاعر انجمن

مدير بازنشسته

معاونت بازنشسته

شاعر انجمن

معاونت بازنشسته

شاعر انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین