مشاعره با اشعار خودمون

ØMĪĎ · 2/9/18

من در این شهر غریبم، تو راهم بنما !
از همه چشم بریدم، تو راهم بنما !

!Shîma! · 2/9/18

آمدی جان و دلم را باخودت بردی چه سود؟!
عاشقم اما که دیر است؛ روزِ خوبِ من چه زود...

ØMĪĎ · 2/9/18

دارم از ذوق وصالِ تو کمی می ترسم
از همین روست کمی دیر مشرف شده ام!

!Shîma! · 2/9/18

من از ان دم که وصول عشق را دیدم
خرمن زندگی و عقل خودم را چیدم.

ØMĪĎ · 2/9/18

من از فسانه ی دین و زمین و عقل و دلم
به یک نگاه تو راضی ام و همین کافی است!

!Shîma! · 2/9/18

تمام من تویی دگر هیچ نباشد و نه غیر!
از من به جز تو آخر ای زیبا چیزی باقی‌ است؟!

ØMĪĎ · 2/9/18

تو را به قدر تمامِ اهالی این شهر
به قدر خاطره هامان، هماره می خواهم

!Shîma! · 3/9/18

منی نمانده بعدِ تو، نزدیک‌تر نمی‌شوی؟!
دلت شکسته جان ولی آوره، می‌خواهم

mahaflaki · 3/9/18

من همان محکومم که گرفتار همان شعر خوش دوست شدم
تو همان شاهد بی فکر پر از شعر خوشی

ØMĪĎ · 3/9/18

یاد دارم که شبی یادِ توام در سر بود
تا سحرگاه، دو چشمانِ دلم بر در بود

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی