مشاعره با اشعار خودمون

yeganeh yami · 6/9/20

من همانم که توانم بکشم ناز نگاهت
تو زنی بر هم جهانی با صف مژگان، سیاهت!

~ZaHrA~ · 6/9/20

تا دل ندهی همدم و دلدار نباشی

تا غم نخوری مونس و غم خوار نباشی

yeganeh yami · 6/9/20

تا شب مکشی قدر سحر خویش ندانی
تا کوه کنی طاقت فرهاد ندانی!

~ZaHrA~ · 6/9/20

یار میخواهد دلم اما ندارد همدمی

گریه میخواهد ولیکن او ندارد مرهمی

yeganeh yami · 6/9/20

* گفت:
یار میخواهد دلم اما ندارد همدمی

گریه میخواهد ولیکن او ندارد مرهمی

یوسف مصری نبود اندر کنار یار، های
صبر و درد مرحم ندارد جز هوای کوی یار

~ZaHrA~ · 6/9/20

راه میخانه بگیرم در پیش
بلکه آید به کمک آن درویش

yeganeh yami · 6/9/20

* گفت:
راه میخانه بگیرم در پیش
بلکه آید به کمک آن درویش

شوم از کوچه برون تا که ز می
شوم آشفته و شاید هم خوش!

~ZaHrA~ · 6/9/20

شده نامت همه ی روح و تن من چه کنم

شده عشقت همه ی فکر و امیدم چه کنم

yeganeh yami · 6/9/20

* گفت:
شده نامت همه ی روح و تن من چه کنم

شده عشقت همه ی فکر و امیدم چه کنم

من شدم عاشق دلخسته آن طرز نگاه
در فراقت بگو ای ماه جهانم چه کنم؟

~ZaHrA~ · 6/9/20

من چشمه ی اشکم دگر با گریه هایم خشک شد

دیگر ندارم طاقت دوری نگاهم خشک شد

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی