در حال تایپ رمان ماهیت نهفته | Sajede Khatami کاربر انجمن رمان ۹۸

Sajede Khatami · 23/8/24

پارت دویست و نوزده
مهمانی به پایان رسیده است؛ همه رفته‌اند و تنها اوست که مردد و مستاصل در وسط سالن ایستاده است،انگار که پای رفتنش را بریده باشند.
هر از گاهی، نگاه کوتاه مرد، سوی من که در انتهای سالن، روی مبل نشسته‌ام، حواله می‌شود.
خانم‌جان که از بدرقه‌ی مهمان‌هایش می‌آید، با دیدن او، ابرو بالا می‌اندازد:
- چرا همین‌طور یه لنگ پا...

Sajede Khatami · 1/9/24

پارت دویست و بیست
ترنم با ابروهای درهم در را باز کرده و خوش آمد گویی سردش را در حالی‌که سعی دارد نگاهش اصلا سوی من کشیده نشود، به زبان می‌راند.
روی مبل نشسته و نگاهم حرکات او را دنبال می‌کند؛ فنجان چای را، روی میز گذاشته و مقابلم می‌نشیند و نگاهش را به ناخن‌های کاشت شده‌ی بلندش می‌دوزد.
خیره به او زمزمه می‌کنم:
- از من دلخوری؟
نگاه...

Sajede Khatami · 2/9/24

پارت دویست و بیست و یک
زمانی‌که ماندم در اتاق طولانی می‌شود، زن، او را در پِی من، می‌فرستد.
به او اجازه‌ی ورود می‌دهم و او با سر زیر افتاده‌اش، داخل شده و در همان چند قدمی در می‌ایستد؛ آرام می‌گوید:
- بیا پایین، می‌خوایم شام بخوریم!
با ابروهای درهم تنیده‌ام و لحنی قهرآلود، زمزمه می‌کنم:
- من شام نمی‌خورم!
نفس عمیقی کشیده و نگاه بالا...

Sajede Khatami · 8/9/24

پارت دویست و بیست و دو
درحالی سرم را زیر متکا، فرو کرده‌ام که سیل اشک‌ها، تـ*ـخت را خیس کرده‌اند.
در سکوت و تاریکیِ شب، تنها صدای نفس‌های عمیق او، به گوشم می‌رسد.
به گمانم، خواب عمیقی او را فرا گرفته است، درحالی‌که ‌من این طرف اتاق، دیدگان تار شده‌ام، هیچ جز سیاهی نمی‌بینند.
در سـ*ـینه‌ام، قلبی‌ مچاله شده، راه نفس را برایم می‌بندد.
غلتی...

Sajede Khatami · 14/9/24

پارت دویست و بیست و سه
انگار لـ*ـب‌هایش را به یک‌دیگر دوخته اند که توان حرف زدن، ندارد.
نگاه از من گرفته و به آرامی سر به مثبت، تکان می‌دهد؛ اما برای منی که نگاهم به دانه‌های عرق روی صورتش مانده، باور کردنِ حال خوبش، سخت است.
دست از روی شانه‌اش برداشته و کمی از او فاصله می‌گیرم:
- می‌رم برات آب بیارم!
از اتاق بیرون و سوی آشپزخانه، راه...

Sajede Khatami · 25/9/24

پارت دویست و بیست و چهار
قطره‌های نور، بر چشمانم، می‌چکد، ابرو درهم برده و روی از آفتاب می‌گیرم.
نفس عمیقی کشیده و بوی عطری خوش، روحم را جان دوباره می‌دهد، متعجب از این عطر چشم باز می‌کنم و مقصد نگاهم، سفیدیِ لباس اوست.
شرم زده، سر از سـ*ـینه‌ی ستبر او بر داشته و مشتی آرام، نثار سرم می‌کنم؛ به آرامی نگاه سوی او می‌کشم.
آن دو جفت چشم...

Sajede Khatami · 10/10/24

پارت دویست و بیست و پنج
به سوی زن بر‌ می‌گردم و از زیر سایبانِ ابروهای درهم تنیده‌ام، می‌گویم:
- برای چی بهش زنگ بزنم خانم‌جون؟ برای این‌که بهش التماس کنم بیاد کنارم؟ تا به قول شما زن و شوهر از هم جدا نباشیم؟
پوزخندِ عصبی‌ام را تقدیم چشم‌های روشنِ زن می‌کنم:
- درحالی‌که دردونه‌تون این‌جوری راحت‌تره؟
شانه بالا می‌اندازم:
- اصلا...

Sajede Khatami · 20/10/24

پارت دویست و بیست و شش
اما با فشردن لـ*ـب‌هایم روی هم، سکوت را ترجیح می‌دهم و در همان لحظه است که خانم‌جان پیدایش می‌شود؛ با لبخند به من نگاه می‌کند و می‌گوید:
- اینجا خونه‌ی خودشه بردیا، خونه‌ی همتونه!
بردیا قهقه می‌زند:
- خیلی‌خب فهمیدم که حامی مثل شما داره!
خانم‌جان با خنده، کنار بردیا می‌نشیند:
- من حامی تو هم هستم پسر، حالا بگو...

Sajede Khatami · 20/10/24

پارت دویست و بیست و هفت
موهای ریخته بر شانه‌ام را، به عقب می‌رانم و او همان‌طور که روی زمین نشسته، کمی از من فاصله می‌گیرد:
- خیلی‌وقته که منتظرم بیدار بشی!
چیزی نمی‌گویم و تنها با اخمی درهم، نگاه از او می‌دزدم!
چند لحظه بعد از سکوت من، به حرف می‌آید:
- راستش اومده بودم بهت بگم که... .
در گفتن مابقی جمله‌اش درنگ می‌کند و پس از کشیدن...

Sajede Khatami · 21/10/24

پارت دویست و بیست و هشت
حس درد گردن، مجبورم می‌کند تا چشم بگشایم؛ از پس چشم‌های خسته‌ام، جای خالی او می‌درخشد؛ ابرو بالا انداخته و دستی به گردنم می‌برم.
صبح رسیده و خانه را نگاه خورشید، از دل تاریکی شب، بیرون کشیده است.
از جا برخاسته و به دنبال او، سر به اطراف می‌چرخانم؛ با دیدن ساعت روی دیوار، آهی می‌کشم، چرا که برایم یادآوری می‌کند...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین